Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Натальйӑна (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Григорий Натальйӑна пытарсан виҫҫӗмӗш кунне тин килне ҫитрӗ.

Григорий приехал домой на третий день после того, как похоронили Наталью.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Натальйӑна камфорӑпа укол турӗ, унтан, курницӑран тухса, ҫӗт ыйтрӗ.

Вспрыснул Наталье камфары, вышел из горницы и попросил молока.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична, Натальйӑна ҫурӑм айӗнчен ҫӗклесе, айне сарнӑ ҫитте кӑларса илчӗ, аран тӗрмекленкелесе ҫӗннине чиксе хучӗ.

Ильинична, поддерживая Наталью под спину, вытащила подстилку, кое-как подсунула новую.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, чӗрне вӗҫҫӗн утса, Натальйӑна пысӑк курницӑна ҫавӑтса кӗчӗ; Дуняшкӑна вӑратса тепӗр пӳлӗме ячӗ, Дарьйӑна чӗнсе илчӗ, лампа ҫутрӗ.

Ступая на цыпочках, она провела Наталью в большую горницу; разбудила и выслала Дуняшку, позвала Дарью, зажгла лампу.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Натальйӑна макӑрнӑ таран макӑрма парса, Ильинична ӗҫре хытнӑ аллине кинӗн пуҫӗ ҫине хучӗ, — унӑн ҫутӑ хура ҫӳҫӗ ҫине пӑхса, ҫирӗппӗн татса каларӗ:

Дав Наталье выплакаться, Ильинична положила свою загрубелую от работы руку на голову снохи, гладя черные глянцевитые волосы, сурово сказала:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья кӑвакарса кайрӗ, — Натальйӑна аллипе сирсе, арча ҫинчен тӑчӗ.

Аксинья побледнела, отстранив Наталью рукой, встала с сундука:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сана чӑннине каланӑшӑн хам та халь пӑшӑрханатӑп… — терӗ йӑпӑлти сасӑпа Дарья, Натальйӑна куҫран пӑхма пикенсе.

Я и сама не рада, что призналась тебе… — искательно сказала Дарья, пытаясь заглянуть Наталье в глаза.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья хӗрсе кайсах ӳкӗтлеме тытӑнчӗ, пуҫ тавра уйласа пӑхма, хӑй ҫине алӑ хурас шухӑша пӑрахма йӑлӑнчӗ, анчах Натальйӑна унчченех сӳрӗккӗн итлесе ларнӑ Дарья хӑйне алла илчӗ те ҫур сӑмахрах ҫилӗллӗн татса хучӗ:

Наталья начала горячо уговаривать, просила одуматься и не помышлять о самоубийстве, но Дарья, рассеянно слушавшая вначале, опомнилась и гневно прервала ее на полуслове:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ӑна хӑй медаль мӗнле илни ҫинчен каласа пачӗ, генерал мӗнле калаҫнине тата хӑй ҫине акӑлчан офицерӗ темле катемпи майлӑрах пӑхса тӑнине шӳтлӗн хуҫкаланса туса кӑтартрӗ, унтан Натальйӑна, унпа темскер каварлашнӑ пек, чеен куҫ хӗсрӗ те кӗҫех анӑ хӑйне те, Дарйӑна, георги медалӗпе наградӑланӑскерне, офицер арӑмӗ пулнине кура офицер чинне парасси тата ватӑ казаксенчен пуҫтарнӑ сотня командирӗ тӑвасси ҫинчен Дуняшкӑна ним суйман пек ӗнентерме тытӑнчӗ.

Рассказала ей, как получала медаль, и шутливо представила, как торжественно говорил генерал и каким чучелом стоял и смотрел на нее англичанин, а потом, лукаво, заговорщицки подмигнув Наталье, с серьезным лицом стала уверять Дуняшку, что скоро ей, Дарье, как вдове офицера, награжденной георгиевской медалью, тоже дадут офицерский чин и назначат ее командовать сотней старых казаков.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куҫӗсене йӑлкӑштарса, Натальйӑна медаль ҫине кӑтартрӗ.

Блестя глазами, указала Наталье на медаль.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Натальйӑна шеллетӗп, атту пулсан сана, ҫапла ырӑ чӗреллӗскерне…

Наталью жалко, а то бы я тебя, милостивца…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий ыйхӑран вӑранчӗ те, шӑпчӑксен чуна хускатакан илемлӗ юррине тӑнланӑ май, чылай хушӑ куҫ хупса выртрӗ, унтан Натальйӑна вӑратас мар тесе, шӑппӑн тӑрса тумланчӗ, картишне тухрӗ.

Григорий проснулся, долго лежал с закрытыми глазами, вслушиваясь в певучие и сладостные соловьиные выщелки, а потом тихо, стараясь не разбудить Наталью, встал, оделся, вышел на баз.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Натальйӑна темле ӑшӑ, ачаш сӑмахсем каласшӑн пулчӗ, анчах сӑмахӗсем чӗлхе ҫине килмерӗҫ те, ӑна шӑпӑрт шарламасӑр хай ҫумне чӑмӑртаса, шуррӑн курӑнакан сӗвек ҫамкипе хурлӑхлӑ куҫӗсенчен чуптуса илчӗ.

Он хотел сказать Наталье что-то теплое, ласковое, но не нашел слов и, молча притянув ее к себе, поцеловал белый покатый лоб и скорбные глаза.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пусасран хӑтӑлса юлнӑ пӗр чӑх Натальйӑна курчӗ те, хыттӑн кӑтиклесе ярса, кӗлет тӑррине вӗҫсе хӑпарчӗ.

Одна из уцелевших кур, завидев Наталью, с криком взлетела на крышу амбара.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Григорий ҫыруне Аксинья Астаховӑна кӗртсе пачӗ, унтан Григорий Ильиничнӑпа Натальйӑна калама хушса янӑ сӑмахсене пӗлтерчӗ те майӑн ҫирӗм иккӗмӗшӗнче Вешенскине тухса кайрӗ.

Он передал записку Григория Аксинье Астаховой и словесный наказ Ильиничне с Натальей, двадцать второго выехал в Вешенскую.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кӗр те пирӗн пата аннене е Натальйӑна ҫи-пуҫ таврашӗпе ытти хаклӑ япаласене хальтерех ку енне каҫарма кала.

— Зайди к нашим и скажи матери либо Наталье, чтобы они загодя переправили на энту сторону одежду и другое что ценное.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр кунне, ҫул ҫине тухас умӗн, Григорий Натальйӑна кӗскен каласа ӑнлантарчӗ.

На другой день, перед отъездом Григорий коротко объяснился с Натальей.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Систерсе хурас-ши Натальйӑна

Подсказать Наталье?»

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Натальйӑна пулӑшасчӗ.

— Наталье бы подсобила.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗлӗкхи йӑли-хӑнӑхӑвӗ те ҫӗнӗрен таврӑнчӗ: ҫинҫе куҫ харшисен пӗкечисем каллех ӗнтӗ хуралчӗр, питҫӑмартисем ҫӳхе ҫу сийӗпе йӑлтӑртатса ҫуталчӗҫ; каллех вӑл шӳтлесе калаҫма, кирлӗ-кирлӗ мар сӑмахсемпе Натальйӑна вӑтантарма тапратрӗ; тути хӗррисем тӑтӑшрах та тӑтӑшрах темскере кӗтекен тӗтреллӗ кулӑпа ирӗлчӗҫ…

Вернулись к ней и старые привычки: снова тонкие ободья бровей ее покрылись черной краской, щеки заблестели жировкой; вернулась к ней и охота пошутить, непотребным словом смутить Наталью; все чаще на губах ее стала появляться затуманенная ожиданием чего-то улыбка…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed