Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Марьяна (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Марьяна тата аяккарах куҫса ларчӗ.

Марьяна отодвинулась еще дальше.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна! — терӗ вӑл.

— Марьяна! — сказал он.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна вырӑн ҫине ларчӗ, урисене хӑй айне хутлатса хучӗ, Оленинран кӗтесселле сиксе куҫрӗ те, ун ҫине ним чӗнмесӗр, хӑравҫӑ та кайӑкла куҫсемпе пӑхса ларчӗ.

Марьяна села на постель, подобрала под себя ноги, отодвинулась от Оленина в самый угол и молча, испуганным, диким взглядом смотрела на него.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна ҫывӑрма выртма хатӗрленет мӗн.

Марьяна укладывалась спать.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Темиҫе минутран хӑнасем кӗчӗҫ: Ерошка мучипе старик, Улита кинеми пиччӗшӗ; вӗсен хыҫӗнчен Устенькӑпа Марьяна.

Через несколько минут вошли гости: старик, брат бабуки Улиты, с дядей Ерошкой, и вслед за ними Марьяна с Устенькой.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл никама та усал тумасть, — терӗ сасартӑк Марьяна.

Он никому худа не делает, — вдруг сказала Марьяна.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эпӗ Марьяна валли пурне те пуҫтарса тирпейлерӗм.

— Я все для Марьянушки собрала и припасла.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах Марьяна, тӳрелккине сӗтел ҫине лартсанах, каллех кӑмака ҫине сиксе хӑпарчӗ те, Оленин унӑн куҫӗсене ҫеҫ туйса тӑчӗ.

Но, поставив тарелку на стол, Марьяна опять вскочила напечь, и Оленин чувствовал только ее глаза.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна, ҫӳҫӗсене витмесӗрех, ҫурта умӗнче ҫӗвӗ ҫӗлет.

Марьяна с непокрытыми волосами шила у свечи.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Эпӗ пӗрремӗш хут пуҫласа Марьяна ятлӑ казачкӑна курнӑранпа виҫӗ уйӑх иртрӗ.

Три месяца прошло с тех пор, как я в первый раз увидал казачку Марьяну.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫав каҫа Оленин, крыльца ҫинче ларса, Марьяна ҫине пӑхсах ирттерчӗ.

Оленин весь вечер провел на крыльце, глядя на Марьяну.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин хӑйӗнчен хӑй: «Мӗн тӑвас пулать манӑн?» — тесе ыйтрӗ те ҫине тӑрсах ҫывӑрма кайма шутларӗ; анчах каллех сасӑсем илтӗнчӗҫ те, унӑн пуҫӗнче ҫак уйӑхлӑ та тӗтреллӗ каҫ пӳртрен тулалла тухакан Марьяна сӑнарӗ ҫуралчӗ, вара Оленин каллех чӳрече патнелле ыткӑнчӗ те ура сассисем илтрӗ.

Он спрашивал себя: «Что мне делать?» — и решительно собирался идти спать; но опять послышались звуки, и в воображении его возникал образ Марьянки, выходившей на эту месячную туманную ночь, и опять он бросался к окну, и опять слышал шаги.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл Марьяна сывланине пӗлнӗ, пӗрмаях ҫавна илтрӗ тата хӑйӗн чӗри тапнине тӑнларӗ.

Он знал дыхание Марьяны и все слушал его и слушал стук своего сердца.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл лешсем каҫранпах мӗн калаҫнисене епле каҫхи апат тунине, епле минтер-тӳшек илсе тухса ҫывӑрма выртнине те илтрӗ; Марьяна тем пирки кулнине те илтрӗ вӑл; унтан пурте шӑпланса ларнине те туйрӗ; хорунжий карчӑкӗпе пӑшӑлтатса тем калаҫрӗ, тата тахӑшӗ сывлани илтӗнчӗ.

Он слышал, как с вечера они говорили, как ужинали, как вытаскивали пуховики и укладывались спать, слышал, как чему-то засмеялась Марьяна; слышал потом, как все затихло; хорунжий переговаривал что-то шепотом с старухой, и кто-то дышал.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах та Марьяна текех тухмарӗ.

Но Марьяна уже не выходила.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна икӗ хутчен хапхаран тухса кӗчӗ.

Марьяна два раза выходила за ворота.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мӗн кулмалли пур унта! — тавӑрчӗ Марьяна, анчах унӑн куҫӗсем Оленин унран кулманнине, вӑл епле ҫирӗп пӗлни ҫинчен каларӗҫ.

Что смеяться-то! — отвечала Марьяна, но взгляд ее говорил, как твердо она знала, что он не смеялся.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна ним чӗнмесӗр пуҫне пӑрчӗ те ун ҫине хаяр куҫсемпе пӑхрӗ.

Марьяна, не отвечая, отвернулась и повела на него своими строгими глазами.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эсӗ капла пӑшалпа хӗрарӑмсене персе пӑрахатӑн вӗт, — терӗ Марьяна.

— Ты этак баб из ружья застрелишь, — сказала Марьяна.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна Устенькӑна тӗкрӗ те, ним чӗнмесӗр, йӑл кулса, ӑна Оленин ҫине кӑтартрӗ.

Марьяна толканула Устеньку и молча, улыбнувшись, указала ей на Оленина.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed