Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫума (тĕпĕ: ҫум) more information about the word form can be found here.

Кӗпе-йӗм ҫума та пӑрахрӗҫ.
Пришлось отказаться от стирки белья.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Юлашки вӑхӑтра пӗрехмай кӗпе ҫума тиврӗ те…
Стирать много приходилось в последнее время.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫыпҫӑнчӗ пирӗн ҫума, пирӗн мирлӗ пурнӑҫа пӗтерчӗ!
Навязался на нас, погубил нашу мирную жизнь!

— Ҫыпҫӑнчӗ ман ҫума: мана та хӑвӑр пата илӗр, тет, — куҫ хӗррипе хӑна ҫине пӑха-пӑха, мӑкӑртатрӗ Гриценко мучи.
— Пристал, чтобы тоже его к нам взяли, — искоса поглядывая на гостя, проворчал дядя Гриценко.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Мӗн эс ман ҫума ҫыпҫӑнтӑн!
— Да что пристал!

Светлана ҫывӑрма хатӗрленсе, кухньӑна пит ҫума тухрӗ.
Светлана уже собиралась спать и пошла на кухню умыться на ночь.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Килте тахҫанах пӗлеҫҫӗ: Владимир тем тума та хатер — урай ҫума та, шӑлма та, вутӑ, кӑмрӑк ҫӗклеме те, лавккана кайса килме те, кӑмака хутма та, кирек те мӗн юсама та, анчах савӑт-сапа нихҫан та ҫуман, кӑна Володя арҫын ӗҫӗ мар тенӗ.
Дома уже давно знали, что Владимир готов выполнить любую работу — мыть полы, таскать дрова и уголь, бегать в лавку, топить, чинить, убирать, — но посуду мыть ни за что не станет; Володя считал, что это не мужское дело.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах ҫума… ҫума вӑл паян та килӗшмерӗ.
Только мыть ее он и на этот раз отказался категорически.

Анчах мана ҫакӑ хытӑ тӗлӗнтерчӗ: темиҫе уйӑхран, ҫумӑр ҫума пуҫласанах, манӑн тырӑ пӗр пӗрчӗ юлмиччен тенӗ пекех шӑтса тухрӗ.
Но велико было мое удивление, когда через несколько месяцев, едва начались дожди, почти все мои зерна взошли.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫак ӗҫ дневникра асӑннӑ вӑйлӑ ҫумӑр ҫума тытӑниччен пулса иртрӗ.
Это было незадолго до того, как начались проливные дожди, о которых я уже упоминал в дневнике.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пӗррехинче, палатка карса хума тата ҫӗрпӳрт валли шӑтӑк алтма хатӗрленнӗ чухне, хура пӗлӗтсем ҫӗкленсе килчӗҫ те чӗреслетсе ҫумӑр ҫума тытӑнчӗ.
Как-то раз, еще в то время, когда я только готовился ставить палатку и рыть пещеру, набежала вдруг черная туча и хлынул проливной дождь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Эпӗ сана усал сунмастӑп, анчах ан ҫулӑхнӑ пул ман ҫума, хӑвӑртрах килне таврӑн!
— Я не желаю тебе зла, но оставь меня сейчас же в покое и скорее возвращайся домой!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вӑранса кайса пӑхрӑм та, аслатиллӗ ҫумӑр ҫума пуҫланӑ иккен тур пулӑшнипе…
Проснулась, гляжу, а это грозу бог послал…

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫыран хӗрринчи шнур ӑстисем пурӑнакан ҫуртсенчен пӗрин алӑкӗ уҫӑлчӗ те, урамалла пӗр хӗрача тухса тӑчӗ; хапха патнелле пырса хӗрача питне-куҫне ҫума тытӑнчӗ.
Дверь одной из шнуровых мастерских, стоявших на берегу, открылась, и во двор вышла девочка-подросток; подойдя к воротам, она принялась умываться.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫитменнине тата ҫумӑр та чӗреслетсе ҫума тытӑнчӗ.
В довершение всего дождь полил как из ведра.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр тата вӑйлӑрах ҫума тытӑнчӗ, халь ӗнтӗ вӑл ҫӗре лӳшкентерсех ячӗ, Лалка ҫаплах, хӑйне пур енчен те хупӑрласа илнӗ пек хӳтлӗх айӗнче тӑрать, хал тесен, хал ҫук ӗнтӗ унӑн, аптраса та ӳкнӗ.
А дождь шел все сильнее; теперь это был уже настоящий ливень, и Лалка все стояла под навесом, как в западне, бессильная, беспомощная и растерянная.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юр ҫума чарӑнчӗ, пӗлӗте хупӑрлакан шурӑ тӗтре ҫийӗн хӗвел курӑнса кайрӗ, унӑн шуркам ҫути тусемпе йӑлӑмсене ҫутатрӗ.
Снег перестал идти; вскоре из-за белесоватой пелены, покрывшей небо, вышло солнце, и бледные его лучи озарили горы и долины.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ларнӑ ҫӗртен тӑчӗ те вӑл, ҫыран хӗрринчен типӗ хӑмӑш касса, шӑлаварне хыврӗ, вара Хаджи Димитр вӑхӑтӗнче сурана мӗнле ҫумалли меслетпе хӑй суранне ҫума шут тытрӗ.
Он встал, срезал стебель сухого тростника, росшего у берега, и снял брюки, чтобы промыть рану по способу, который он знал еще со времен Хаджи Димитра.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ганко ҫав кофейнӑй пӳлӗмӗнчех ҫӳҫ те касатчӗ, Маркона кутӑн тӑрса, вӑл тепӗр килнӗ ҫыннӑн — Петко Базунякӑн пуҫне ҫума тытӑнчӗ.
Ганко, кофейня которого была в то же время и цирюльней, стоя спиной к Марко, принялся мыть голову другому посетителю — Петко Вазуняку.

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр ҫума чарӑнчӗ.
Дождь перестал.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics