Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хонсӑн юлашки ҫырӑвне алӑра чылай хушӑ тытса тӑтӑм; унӑн текстӗнче чирлӗ кӑмӑл ҫӗкленӗвӗ сӑнланнӑн туйӑнчӗ те — манӑн пӗлес килнин туйӑмне, пытармастӑп, самаях хускатрӗ.
I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.
Унӑн куҫӗсенче чӑннипех те пӗлес килнин туйӑмӗ ялкӑшать.
Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.
— Манӑн вара… — хаш сывларӗ Громов, — манӑн юратӑвӑн вӗри туйӑмне, арлӑ-арӑмлӑ пурнӑҫ, манран пытаннӑ хӑйне евӗр, тӗлӗнмелле ҫав тӗнчене пӗлес килет…
Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.
— Хӑвӑн кӑмӑлу, эпӗ вара тӳссе ирттеретӗп, — чӗнчӗ Спангид, — чӑн та, манӑн та питӗ хытӑ пӗлес килет: ӑҫта эпӗ, мӗскер?— Как хочешь, но я выдержу, — отозвался Спангид, — хотя мне так сильно хочется узнать, где я,
I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.
Манӑн ӑҫтан пӗлес.
IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.
Ҫилӗ пӗлтерӗшне мӑн аккӑшӗнчен е йыснӑшӗнчен ыйтса пӗлес… анчах ку вӑл хӑранине кӑтартӗччӗ.Спросить тетку или дядю о том, что такое гнев, — значило бы показать, что он струсил.
Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.
Унӑн нимӗн те курас, нимӗн те илтес, нимӗн те пӗлес килмест.
II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.
Ҫапла вара, кайрӑмӑр, хӑвӑрах курса ӗненетӗр; сирӗн, ахӑртнех, илемлӗх сӑнарлавӗн пултарулӑхӗ пурах, ҫавӑнпа та пӗлес килет: эсир ҫаплах курнӑччӗ-и?
IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.
Ҫав шуҫӑма мӗнле шыраса тупмаллине пӗлес тӗк — вӑл унта каятчех.И если бы он знал, как разыскать этот зенит, — он бы пошел туда.
II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.
Хыпар пӗлес пулсан, унран ҫеҫ ыйт, вӑл ҫӗр айӗнчине те, космосрине те пӗлет.
Ял кӳлли аслӑ // Василий Алентей, А. Андреев. «Капкӑн», 1962, 1№.
Шыв айӗнчи пулӑсен ушкӑнӗнче чи ҫамрӑкки, пӗлес килессишӗн чи хытӑ ҫунаканни, канӑҫсӑрри — Йӑр-йӑр.Самой молодой, самой любопытной и нервной в подземной компании была рыбка Струя.
Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.
Эпӗ мӗн курнине пӗлес килет-и?
Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.
Пӗлес килнине пӗтереймен.
V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Нумайӑшӗн сӑнӗнче — ҫав тери пӗлес килекен ҫынсен тинкерӳллӗ, аванах мар кулли.Многие улыбались напряженной, неловкой улыбкой людей, охваченных жгучим любопытством.
IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Пӗлес килсен те — хӑй сывӑ-и, тӑнӗ уҫӑмлӑ-и е ҫук-и, ҫывӑрать-и е вилӗм ыйхинче-и, Пьер-па мӗскер — Суринэ халӗ ҫакна ӑнланаймӗччӗ, анчах та йывӑр хурланура кӳтсе хытнӑ май — темӗнле вӑрттӑн туйӑмпа — хӗр хӑйӗн айӗнчи Пьера вилменле сӑнарлать.
Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.
— Нимӗн те, — арҫын ача кукленсе ларчӗ, пӗлес килнипе ҫунакан ҫаврака куҫӗсемпе матроса тирӗнчӗ.— Ничего, — мальчик присел на корточки и уставился на матроса круглыми от любопытства глазами.
Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.
Трап тӗлӗнче чарӑнчӗ, юлташӗсен саккунлӑ пӗлес килеслӗхне мӗнпе тивӗҫтересси пирки шухӑшларӗ, унтан куҫӗ умне Стеллӑна, ӑна хӑй каласа кӑтартнӑ шакла пуҫлӑ старикӗн таса мар кантурне кӑларса тӑратрӗ.
IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.
Аян, пӗлес килнӗрен хыпса ӳкнӗскер, юнашарах тӑрать, унӑн шухӑшӗпе — унӑн аллисем те ҫав ӗҫех тӑваятчӗҫ, анчах — хӑвӑртрах.
VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.
Анчах тепӗр самантрах ҫак сӑн лӑпкӑ тӗлӗнӳпе ылмашӑнчӗ: хӑйне тытма пӗлес йӑла.Но в следующий же момент спокойное удивление выразилось в ее чертах: привычка владеть собой.
VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.
Кӗтсе ларасси ӑна пусӑрӑнтарать, вӑл сисӗни-сисӗнми чӗтревпе сикет; пӗлес килни, уҫӑмсӑр сехӗрленӳ, вӑрттӑн, тилӗрчӗк намӑс, сапаланчӑк, ҫивӗч тимлӗх — ҫаксем унӑн пуҫӗнче иҫӗм ҫырлинчен кая мар йӳҫеҫҫӗ.
V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.