Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Унчченхи (тĕпĕ: унччен) more information about the word form can be found here.
Хӳри пысӑк мар, тет, йӗке пысӑкӑш кӑна, тет; иртнӗ кӗҫнерникун мар-ха, унчченхи кӗҫнерникун пулнӑ, тет вӑл, хайхи тухатмӑш, хура кушак пулса, ҫул урлӑ чупса каҫнӑ иккен; пӗррехинче тата пуп майри патне сысна чупса кӗнӗ те, автанла авӑтса ярса, Кондрат аттен ҫӗлӗкне тӑхӑннӑ та каллех тухса тарнӑ пулать.

Хвост был величиною не более бабьего веретена; что она еще в позапрошлый четверг черною кошкою перебежала дорогу; что к попадье раз прибежала свинья, закричала петухом, надела на голову шапку отца Кондрата и убежала назад.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ку унӑн сехрине сирсе ячӗ, вӑл вара каллех, унчченхи пекех, нимӗн ҫинчен те шухӑшлами пулчӗ.

Это разогнало его страх и заставило обратиться к прежней беспечности.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Генерал сасартӑк хӑйӗн кулленхи уттипе, ҫирӗппӗн пусса пӳлӗм тӑрӑх утса тухрӗ те, каллех, унчченхи пекех, ҫирӗп те вӑйлӑн курӑнса кайрӗ.

Генерал вдруг своим ежедневным шагом уверенно зашагал по комнате, снова, как и прежде, показался крепким и сильным.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сассу пӗрре те унчченхи пек мар!

Голос не тот.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сӗтел патӗнче хуҫаланни, чей ӗҫнӗ чух хӑйӗн йӗркине туни, пӗлекен савӑт-сапасене аллинче тытни, Лопуховсен килӗнче пӗҫернӗ ҫемҫе ыраш ҫӑкӑрне касни ӑна унчченхи пекех питӗ кӑмӑллӑ пулчӗ.

Ей очень приятно было хозяйничать, как прежде, у стола, создавать за ним свой порядок чаепития, держать в руках знакомую посуду, резать мягкий ржаной хлеб, испеченный в лопуховском доме…

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Каҫ пулса ҫитрӗ, ҫӗр ҫинче унчченхи пекех шӑплӑх, анчах хӑрӑк хыр салхуллӑн йӑлӑхтармалла тата мӗскӗннӗн чӗриклеткелесе илет: вӑл хӑйӗн ватлӑхне пула халсӑрланни ҫинчен ҫине-ҫине каласа мӗнпур вӑрмана пӗлтерет…

Наступила ночь, на земле по-прежнему было тихо, но сухостойная сосна — нет да нет — все поскрипывала и поскрипывала уныло, нудно и жалобно: с болезненной навязчивостью твердила всему лесу о своей старческой немощи…

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫуна тарӑн юр тӑрӑх унчченхи йӗрпе шума тапратсан ҫеҫ Алеша айккӑн ҫаврӑнса выртрӗ; вӑл ҫав вӑхӑтра хӑй тумтирне тӑхӑннӑ полицая курчӗ те ҫунапа юнашар пыракан Сысоевран: — Хӑнӑхнӑ ӗҫ, ҫапла-и? — тесе ыйтрӗ.

Только когда сани тронулись обочиной по глубокому снегу, Алеша повернулся на бок; он тут же увидел на дороге одного полицая в своей одежде и спросил Сысоева, шагавшего рядом: — Привычная работа, да?

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Унччен вӑл кирек мӗнле ыйтӑва сӳтсе явнӑ чухне те ҫынсене итлесе пӗтеретчӗ те ун хыҫҫӑн тин хӑй сӑмахне калатчӗ; халь вара, хӑй пӑлханнине асӑрхаймасӑр, унчченхи йӑлине тытса пыраймарӗ.

До этого он выслушивал людей во время любого вопроса и только потом говорил сам, а теперь, не сумев сдержать своего волнения, не смог следовать прежним обычаям.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Барсушня патӗнче танксене ҫухатни Руденко майоршӑн кӗтмен ҫӗртен пулнипе, вӑл ҫав териех аптраса ӳкрӗ: полк унчченхи кунсенче нихҫан та пӗр ҫапӑҫура ҫавӑн чухлӗ танк ҫухатманччӗ.

Гибель танков у Барсушни была таким неожиданным ударом для гвардии майора Руденко, что он растерялся: батальон никогда прежде не имел подобных потерь в одном бою.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Мотострелковӑй батальон та хӑй салтакӗсене сахал мар ҫухатрӗ, кайран тӑшман пулемечӗн пулисем айӗн хӑйсен унчченхи позицине чакрӗ.

Мотострелковый батальон тоже понес немалые потери и под огнем вражеских пулеметов отходил на исходные позиции.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Андрейӑн тӗлӗкре те унчченхи пекех пӗр ывӑнмасӑр Марийкӑпа юнашар, унӑн юррипе юнашар утасси килчӗ…

И Андрею хотелось, как и тогда, наяву, без устали шагать рядом с Марийкой, рядом с ее песней…

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хӗл, Ставрополь таврашӗнче ҫӳресе, ҫырма-ҫатраллӑ ҫеҫенхире пӗр тӳрем тӑвас тесе, айлӑмсене тата тип варсене юр тултарса лартнӑ; кайран пӑхать те Ставрополь ҫине (ах, эсӗ, инкек!) — вӑл кӑшт ҫеҫ шуралса юлнине, унчченхи пекех сӑртра, ҫил тивмелле вырӑнта, ларнине, унӑн йывӑҫ лартса тухнӑ урамӗсем пӗр вӗҫӗнчен тепӗр вӗҫне курӑннине курать.

Казалось, что зима, гуляя на просторе, завалила всю степь, замела и закидала все ложбины и балки, так замела и закидала, что буграстые поля сделались ровными; потом оглянулась, посмотрела на Ставрополь, а он (ах ты, горе!) лишь чуть припудрен снежком, все так же возвышается, открытый всем ветрам, и улицы его, обсаженные деревьями, видны из конца в конец!

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ставрополь хальчченхи пекех тӳрем сӑрт тӳпинче ларнипе ҫеҫенхиртен нумай ҫӳлерех ҫӗкленсе выртать пулсан та, унӑн сарлака та анлӑ урамӗсемпе проспекчӗсем ҫаплах центртан уялла тухаҫҫӗ пулсан та, ҫӳллӗ топольсем унчченхи пекех пӗлӗтелле кармашса лараҫҫӗ пулсан та, — хулана ниепле те палласа илме ҫук.

Ставрополь лежал на пологой хребтине, весь вставая над степью; разбегались от центра к полю его широченные, с достатка скроенные улицы и проспекты, к небу тянулись высоченные тополя… — город никак было не узнать.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Хворостянкин шухӑша кайрӗ, уссине сӑтӑркаласа илчӗ, вара, унчченхи пекех ҫурӑмӗпе Татьяна еннелле тӑрса, ҫапла ыйтрӗ:

— Хворостянкин задумался, потер усы, и, как и прежде, встав спиной к Татьяне, спросил:

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ме, ӗҫ-ха, — терӗ вӑл, хӑй, унчченхи пекех, ун чӗрҫийӗ ҫине пырса ларчӗ.

— На, выпей-ка,— сказала она и села, как и прежде сидела, ему на колени.

Франсуаза // Василий Алагер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 87–92 стр.

Ыратнипе асапланакан сӑн-питӗнче вара, вилес умӗнхи сӑн витӗрех, эпӗ вӑл мана унчченхи пекех сиввӗн те выльӑхла кураймасӑр пӑхнине куртӑм.

И в лице ее, сквозь физические страдания и даже близость смерти, выразилась та же старая, знакомая мне холодная животная ненависть.

XXVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вӑл халь ачасене сахалрах пӑхатчӗ ӗнтӗ, вӗсемшӗн, унчченхи пек, чун-чӗрепе ҫунмастчӗ, ун вырӑнне, ҫакна пытаратчӗ пулин те, ытларан та ытларах хӑйне, хӑй пит-куҫне пӑхатчӗ, мӗнле тумланасси, мӗнле ыр курасси, мӗнле майпа лайӑхланасси ҫинчен шухӑшлатчӗ.

Она занималась детьми меньше, не с таким отчаянием, как прежде, но больше и больше занималась собой, своей наружностью, хотя она и скрывала это, и своими удовольствиями, и даже усовершенствованием себя.

XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Иккӗмӗш — урӑххи, унпа эпӗ мухтаннӑ: ыттисем авланнӑ чухнех малашне те, унчченхи пекех, темиҫе хӗрарӑмпа пурӑнма пӑрахмастӑп тесе авланнӑ, эпӗ вара авлансан урӑх нимӗнле хӗрарӑм патне те каймастӑп тесе ҫирӗп шухӑшласа хунӑ, ҫакӑншӑн хам тӗллӗн чӑтма ҫук савӑнса мухтаннӑ.

Другое, чем я гордился, было то, что другие женились с намерением вперед продолжать жить в таком же многоженстве, в каком они жили до брака; я же имел твердое намерение держаться после свадьбы единобрачия, и не было пределов моей гордости перед собой за это.

X // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Начар ҫапӑҫатпӑр, тет, — унчченхи пекех шӑппӑн пӑшӑлтатрӗ Зеленцов.

— Плохо воюете, говорит, — как и раньше прошептал Зеленцов.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ан вӗрилен, Егорыч, — унчченхи пекех ӑшшӑн кулса каларӗ Корнилов.

— Не кипятись, Егорыч, — как и раньше тепло улыбаясь, сказал Корнилов.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed