Corpus of the Chuvash language

— Эпир ӑна Ешӗл ҫырма патӗнчи сӑрта вырнаҫтарса лартӑпӑр, ҫавӑнтан пӗтӗм йӑлӑма персе тӑрӑпӑр.

— Мы поставим ее высоко над Зеленой балкой и оттуда будем обстреливать всю долину…

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ешӗл ҫырма тесе хуларан ҫурҫӗр енчи ҫара сӑртри тип вара калаҫҫӗ, ҫавӑнтан Стара-планина хысакӗ пуҫланса каять.

Зеленой балкой назывался лог на голой возвышенности, расположенной к северу от города и представлявшей собой первую ступень отрогов Стара-планины.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кулатӑн ак, вӗсенчен миҫе ҫын халӑхшӑн ӗҫлекен пулнине ан ман эс, Паиснй атте, сӑмахран, ҫӗр ҫул ӗлӗк Болгари историне чи малтан ҫырса панӑ, ҫавӑнтан пуҫласа Левский тияккӑн патне ҫити каласан мӗн чухлӗн вӗсем!

Ты улыбаешься, ты забываешь, сколько народных деятелей вышло из духовного звания, начиная с отца Паисия, который сто лет назад первый написал историю Болгарии, и кончая дьяконом Левским.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тияккӑн ҫавӑнтан шӑпах ик ҫӗр лир шутласа илчӗ.

Дьякон вынул из нее ровно двести лир.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак киревсӗр ӗҫре вӑл пӑлхарсене хӑратма та вӑтанса тӑман, анчах ҫавӑнтан тарӑна кӗмен.

Болгар он при этом не стеснялся запугивать, но дальше этого не шел.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эпир халь ҫапла чарусӑр уҫҫӑн ӗҫлетпӗр те, ҫавӑнтан хам та хӑраса тӑратӑп, — терӗ Франгов.

— Мы теперь стали действовать так открыто и так распустились, что меня даже страх берет, — сказал Франгов.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов та унран ҫавӑнтан ытлашши ыйтмасть.

А он большего и не требовал.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнтан кайран ҫынсем ӗлӗкхинчен те ытла ҫӗкленнӗ хӑватпа каллех пӑлхава хатӗрленме тытӑнчӗҫ.

С тех пор люди снова начали готовиться к восстанию с еще большим рвением, чем раньше.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сылтӑм енче Стремӑ шывӗ юхать, тӗрӗксен ҫавӑнтан иртмеллех пулать, сулахай енче тем тарӑнӑш алтӑннӑ тип ҫырма пур, леш енчен чӑнкӑ ту ҫӗкленет.

Справа текла река Стрема, которую турки не могли миновать, слева был глубокий, изрытый ливнями овраг, а над ним вздымались горы.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем Среднегорск сӑрчӗн хысакӗ тӑрӑх иртрӗҫ, Богдан тӑвӗн юппипе кайрӗҫ, Белештицӑ ҫырми шӑпах ҫавӑнтан пуҫланать.

Они шли вдоль средиегорского кряжа, по отрогу горы Богдан, с которой берет свое начало речка Белештица.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вериговӑра пуҫтарӑнатпӑр, ҫавӑнтан пуҫлатпӑр та.

Соберемся в Веригове и оттуда начнем.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йытӑ вӗрни хальхинче хытӑрах та, ҫывӑхрах та илтӗнсе кайрӗ, ҫил вӗрнӗ чухнехи пек вӗтлӗх шӑпӑлтатма тытӑнчӗ, ҫавӑнтан икӗ йытӑ сиксе тухрӗ, иккӗшӗ те сӑмсисене чикнӗ.

А лай, теперь уже более громкий, послышался где-то совсем близко; кусты зашуршали, словно под напором ветра, и из них выбежали две гончие, опустив морды до земли.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӑх Стефчова илсе кайнӑшӑн хыттӑн ӳпкелешрӗ, анчах унӑн хирӗҫ тӑрасси ҫавӑнтан ытла иртеймерӗ.

Толпа громко роптала, но этим и ограничивался ее протест.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Милка, хӗрлӗхрен тухса, ҫавӑнтан кайран пӑсӑлнӑҫемӗн пӑсӑлса пынӑ, йӑлт иртӗхсе кайнӑ.

Так, от падения к падению, она и покатилась вниз, неудержимо влекомая в пропасть.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Иван Кралич, Дунай облаҫӗнчи Видинра ҫуралнӑскер, 28 ҫулта, пӗвӗ ҫӳллӗ, хура куҫлӑ, ҫӳҫӗ кӑтра, санӗ хурарах, ӑна, 1868 ҫулхи пӑлхавра пулнӑшӑн суд туса, ӗмӗрлӗхе Диарбекир крепоҫӗнче хупса усрамалла тунӑ, ҫавӑнтан вӑл кӑҫалхи март уйӑхӗнче тухса тарнӑ, халь каллех аслӑ император ҫӗршывӗнче пурӑнать, ӑна тытса каллех хупас пирки влаҫсене кирлӗ кӑтартусем панӑ.

Иван Кралич, родом из Видина, Дунайской области, 28 лет, высокого роста, глаза черные, волосы вьющиеся, лицо смуглое, осужденный за участие в волнениях 1868 г. на пожизненное заключение в Диарбекирской крепости и бежавший из нее в марте сего года, опять находится во владениях его императорского величества и разыскивается властями, которым по этому случаю даны необходимые указания.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗншӗн тесен, шӑпах вӑхӑт ҫитнӗ чухне эс Румунири Подукогущойне каятӑм та, «Тытӑр вӗсене!» тесе, ҫавӑнтан кӑшкӑрса тӑратӑн.

— Потому что, когда все начнется, ты очутишься в Румынии на Подумогушое и будешь оттуда кричать: «Держите их!» —

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнтан кайран ҫичӗ ҫул иртет, телейсӗр граф килне таврӑнать, Геновева хӑварнӑ ҫырӑва вуласа тухнӑ хыҫҫӑн, арӑмӗн нимӗн чухлӗ те айӑпӗ ҫук иккенне тавҫӑрса илет те унӑн вӑхӑтсӑр вилӗмӗшӗн татӑлса хуйхӑрать.

Спустя семь лет злосчастный граф вернулся с войны и, узнав из письма, оставленного Геновевой, что она невинна, стал оплакивать ее раннюю смерть.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнтан кайран унӑн тӗксӗм чунӗнче пӗртен пӗр туйӑм та пӗртен пӗр шухӑш кӑна тӑрса юлчӗ: тӗрӗксене вӑл пӗтӗм чун-хавалӗпе, халь-халь касса-вакласа тӑкас пек кураймасть.

С тех пор в его затемненной душе осталось только одно чувство, только одна мысль, только один проблеск сознания: ужасная, нечеловеческая ненависть к туркам.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ҫын, атте тусӗ пирки калатӑп-ха, мана учительте ӗҫлеме кӗме пулӑшрӗ, ҫавӑнтан вара чиперех пырать-ха.

Этот человек, друг отца, помог мне устроиться учителем, и пока, слава богу, все идет хорошо.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнтан вара кунтах пурӑнатӑн-и?

Итак, ты остался здесь?

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.