Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлха the word is in our database.
хӑлха (тĕпĕ: хӑлха) more information about the word form can be found here.
Аксинья пиҫнӗ чие ҫырли пек хӗрелсе кайрӗ те, унӑн пӗчӗкҫӗ хӑлха вӗҫӗсем те кӗрен тӗспе пӗвенсе ҫуталчӗҫ, ҫапах та хӑй, Прохор ҫине ҫилӗллӗн чӑрр! пӑхса илсе, шӑппӑнраххӑн тавӑрса каларӗ:

Аксинья густо покраснела, даже маленькие мочки ушей ее стали прозрачно-розовыми, но, твердо и зло глянув на Прохора, она ответила:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куҫ та япӑх курать, хӑлха та витӗр мар…

И недовижу и недослышу…

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн сарӑ тӗс ҫапнӑ сивӗ ҫамкине тутипе сӗртӗннӗ май, Аксинья карчӑкӑн шурӑ тутӑрӗ айӗнчен тухса кайнӑ, хӑй пӗрре кӑна мар курнӑ, вырта пӗлми кӑвак ҫӳҫ пайӑркисемпе каснӑ-лартнӑ ҫамрӑк хӗрӗнни пек пӗчӗк те ҫаврака хӑлха ҫунаттине асӑрхарӗ.

Прикоснувшись губами к желтому холодному лбу покойной, Аксинья заметила знакомую ей непокорную, выбившуюся из-под беленького головного платочка седую прядь волос и крохотную круглую, совсем как у молодой, раковинку уха.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чарӑна пӗлмесӗр пакӑлтатнӑ май, кил хуҫисем хӑйне хӑлха тӑратсах тӑнланине курса ларнӑ ҫӗвӗҫ путишле ӗҫсем ҫинчен татах нумай каласа кӑтартма пултарасси, анчах ытла та хытӑ выҫнипе ыйхӑ килни ҫинчен меллӗн шахвӑртса систерчӗ.

Без умолку болтая и видя, что хозяева слушают его с большим вниманием, портной ловко намекнул, что мог бы рассказать еще немало занимательного, но так проголодался, что поклонило его в сон.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ ниҫта каймасӑр операционнӑй чӳречи айӗнче тӑтӑм-ҫке, алӑсем пӗр вӗҫӗмсӗр хӑлха патӗнчеччӗ: ку вӑл Сергей кӑшкӑрса ярсан хуплама».

Я же все время простояла под окном операционной, держа руки около ушей, чтобы закрыть их сразу, как только раздастся крик Сергея».

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ан каланӑ пул ҫӑмӑл тесе, атту ак чину ҫине те пӑхса тӑмӑп, янклаттарса яратӑп пӗрре хӑлха чиккинчен!

Не говори, что это просто было, а то я тебя вдарю и на чин твой не погляжу!

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Хӑлха чикки туянтармалла-и ӑна?» — тет пӗри, леш хӑй пашлӑк тӑхӑннӑ мӑнттай тункати.

«Дать ему взбучки?» — говорит один, этот, нерубленная тополина, какой в башлыке.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑлха чикки туянтармалла-и ӑна? — шухӑша кайнӑ пекрех ыйтрӗ питне тӗве тирӗнчен ҫӗленӗ пашлӑкпа кӗптенӗ патвар казак.

— Дать ему взбучки? — раздумчиво спросил дюжий казак с лицом, закутанным верблюжьим башлыком.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапах та вӑл мар-и генеральнӑй штаб генералӗсене хӑлха чикки тыттара-тыттара ячӗ?

А не он генералам генерального штаба вкалывал?

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аппӑшӗпе йӑмӑкӗ хӑй ҫинчен маннине сиссе Мажаров Ксенин ҫывӑх, ҫав вӑхӑтрах инҫетри пит-куҫне нимӗн вӑтанмасӑр тинкерсе пӑхрӗ: вӑл унӑн кӑмӑла ӑшӑтакан илемлӗ тутине, йӑлтӑркка хура куҫӗсене, пичӗ ҫинчи тикӗс мар писеве курчӗ, — хӑлха патӗнче ӳт шуранкарах, унтан кӗренленсе пырать те, пит ҫӑмартисем вара йӑм хӗрлӗ курӑнаҫҫӗ.

Пользуясь тем, что сестры забыли о нем, Мажаров не таясь, с беззастенчивой пристальностью разглядывал близкое и вместе с тем уже далекое лицо Ксении, с таким знакомым очертанием губ, с их волнующей теплой припухлостью, с темными, влажного, мятежного блеска глазами, с невыразимой прелестью кожи, согретой неровным румянцем, возле уха он был блеклым, но потом густел, наливался и уже алым цветом ложился на щеки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Флигель умӗнчи уҫланкӑра сарӑ хӑлха алкисем чӳхенсе ларнӑ, чӑпар лӗпӗшсем кантӑка ҫапӑнса ҫунаттисене ҫӑтӑлтаттарнӑ, уҫӑ чӳречерен янаххисем ҫине улмуҫҫи ҫеҫки тӑкӑннӑ.

На поляне перед самым флигелем покачивались желтые одуванчики, бились о стекла пестрые бабочки, на подоконники открытых окон сыпался яблоневый цвет.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑвак костюм, кӗрен чӑлха пуҫӗ тата чечекне тӑкнӑ хӑлха ҫакки курӑкӗ пек кӑпӑшка калпак тӑхӑнтартнӑ ача амӑшӗн чӗркуҫҫийӗсем ҫинче тапӑлтатать, унӑн икӗ кӗрен пан улми пек пит ҫӑмартийӗ тапса тӑрать.

Малыш упруго дрыгал ножками на ее коленях, одетый и голубые ползунки и пушистую, как отцветший одуванчик, шапочку, из которой, как два румяных яблока, вышарили его тугие щечки.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урапа ҫинче вӑл симӗс плюш пиншакпа, ҫап-ҫутӑ йӑлтӑртатакан резинӑ ботӑпа ларнӑ, унӑн арҫын ачалла кастарнӑ кӗске ҫӳҫӗ ҫинче купӑста ҫулҫи пек берет пулнӑ, хӑлха вӗҫӗсене кӳпчесе кайнӑ эрешмен евӗрлӗ клипсӑсем хупласа тӑнӑ.

Она сидела в бричке в новенькой плюшевой жакетке зеленого цвета, в ярко блестевших резиновых ботиках, на ее коротко остриженных, под мальчика, волосах капустным листом торчал берет, розовые мочки ушей были охвачены желтыми, похожими па раздутых пауков клипсами.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Каҫарӑр, — асӑрхамасӑр персе янипе хӑйне хӑй тӑшманӗсенчен те ытларах сиен кӳме пултарнинчен сыхланса, Коробин хӑлха таранах хӗрелсе кайрӗ.

— Простите, — Коробин покраснел до ушей, опасаясь, что своей обмолвкой может навредить себе больше, чем это в состоянии сделать его недруги.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малтан, тӗттӗмре курнӑ чухне, ӑна йӑмӑкӗ нумай начарланнӑ, ватӑлнӑ пек туйӑннӑччӗ, халӗ акӑ ун умӗнче ватӑ енне кайнӑ, анчах хӑйне май кӑмӑллӑ, тулли те илемлӗ, тӗксӗм пит-куҫлӑ хӗрарӑм чупкалать, унӑн ҫутӑ кӑвак куҫӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, хӑлха алкисем, пит-куҫа ҫамрӑклатса, шухӑ та савӑнӑҫлӑ сӑн парса, симӗсӗн-кӑвакӑн ялкӑша-ялкӑша илеҫҫӗ.

Вначале, когда он увидел ее в потемках, ему показалось, что сестра сильно сдала, постарела, а теперь перед ним хлопотала хотя и пожилая, но по-своему привлекательная, миловидная женщина с полным и еще красивым смуглым лицом, на котором горячо и влажно поблескивали светло-серые глаза, вспыхивали огоньками серьги, придавая ему выражение моложавое, озорновато-веселое.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗтмен-ха тӗнчере сӗмсӗр граждӑнсем, вӗсене ним тӑнлантарса тӑмасӑр хӑлха чикки тыттарас пулать.

Есть нахальные гражданы, их надо без словесности в морду бить.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну-ка, тыттарӑр ӑна лайӑх кӑна хӑлха чикки!

А ну, дай ему под дыхало!

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Атту халех ак хӑлха чикки тыттарса яратӑп!

А то враз нашвыряю!

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Взвод командирӗн ҫаврака хӑлха ҫунаттисем кӑвар пек хӗрелсе кайрӗҫ.

Круглые ушные раковины взводного жарко вспыхнули.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫ, хӑлха, ӑстӑн мӗн курни-илтни-туйнисен татӑк-кӗсӗкӗсем пӗри те халӗ Иван Алексеевич чунне витереймерӗҫ: вӑл ним ҫинчен те шухӑшламарӗ, нимӗскере те тӗсесе пӑхмарӗ.

Кусочки того, что воспринимали глаза, уши, сознание, — все это шло мимо Ивана Алексеевича, внимание его ни на чем не задерживалось.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed