Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тинех (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Ҫыхланчӑк курӑкӑн нӳрлӗ ҫӑралӑхӗнче Горн урисем аран-аран куҫаҫҫӗ, акӑ вӑл тинех кӑвак йӑрӑм патне тухрӗ те чарӑнчӗ, шыв курӑкӗсен пылакрах киҫмӗк шӑршипе сывлать.

Горн, с трудом передвигая ноги в сырой гуще цепкой травы, выбрался к голубой ленте и остановился, вдыхая сладкий, прелый запах водорослей.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ҫавӑн чухне тусӑм тинех татӑклӑн тӗшмӗртет: ҫав хӗрарӑмӑн ҫӑткӑн чунӗ тӑранайми, ӑна пӗтӗмпех кирлӗ.

Тогда стало ясно моему другу, что жадная душа этой женщины ненасытна и хочет всего.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӑл тинех ыйтрӗ:

Он спросил:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӗсем картаран тухрӗҫ те йӗри-таврари хӑлхана ҫурасла нӑрик-нӑрӑхран тинех хӑпрӗҫ, халӗ хӗрлӗ вӗри хӑйӑр ӑшне урисемпе пута-пута юнашар утаҫҫӗ.

Они вышли за изгородь, напутствуемые оглушительным хрюканьем, и шли рядом, погружая ноги в горячий красноватый песок.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Акӑ тинех Дрибб, тавлашу пӗтӗмлетӗвӗшӗн аптӑранӑскер, ыйтмасӑр тӳсеймерӗ:

Наконец Дрибб, озабоченный исходом пари, спросил:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Акӑ Гент тинех Бена хӑваласа ҫитрӗ.

В конце прохода Гент нагнал Бена.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Юлашкинчен тухатмӑш пӑрӑнса тӑчӗ те тӑлмач Гента тинех ӑнлантарчӗ: мӑчавар шурӑ ҫын калаҫассине хирӗҫлет, ҫав ҫынсене халех вӗлермелле тесе пӗтӗмлетет.

Наконец колдун отошел, а переводчик сказал Генту, что жрец воспротивился выступлению белого человека, считая нужным приступить к казни.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Сӑмах мӗн пирки пынине халӗ тинех ӑнланатӑп, — терӗ Гент, — Уиджиджин тата унпа кӳршӗллӗ хутлӑхсен — Урундӑн, Карагвахин, Угандӑн слон шӑмми арабсен аллинчен вӗҫерӗнет… енчен те — Мирамбо унчченхи тӳрӗ ҫулсене уҫмасан, ҫапла-и?

— Теперь я понимаю, в чем дело, — сказал Гент, — слоновая кость Уиджиджи и соседних ей Урунды, Карагвахи, Уганды уйдет из рук арабов, если Мирамбо не откроет старых прямых путей.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Акӑ тӗркӗшӳ-ҫуйхашу тинех тамалчӗ.

Наконец суматоха улеглась.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах вӑл тикӗс выртать, унӑн чиккине ҫитсен сунарҫӑ тинех иккӗленӳсӗр ҫирӗплетрӗ: пусма ҫинелле ҫутӑ ҫӑм карӑ витӗр ӳкет, карӑпа вара пусман сылтӑм енчен этем кӗлетки ҫӳллӗш ҫурма ҫавра алӑк евӗрскере хупланӑ.

Однако он лежал ровно и, как убедился охотник, достигнув его границ, падал на лестницу сквозь шерстяную занавеску, прикрывавшую с правой стороны лестницы полукруглый вход вышиной в рост человека.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫул ҫӳревҫӗ акӑ тинех ыйтрӗ:

Наконец путешественник спросил:

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эпир тӗллев патне ҫывхарсах ҫитеймен-ха, — хуравларӗ Гента Стэнли, — анчах паян сив чир манран тинех хӑпрӗ, ҫавӑнпа та пуҫӑмра уҫӑ-тӑрӑ.

Мы еще не близки к цели, — сказал Стэнли Генту, — но сегодня лихорадка меня оставила, и моя голова ясна.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫӑлӑннӑскер шурӑ ҫыннӑн урисене чарӑнайми ыталать, акӑ тинех ун патне ҫыхӑнуллӑ пуплев таврӑнчӗ.

Спасенный неистово обнимал ноги белого человека, и наконец способность связной речи вернулась к нему.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Акӑ тинех эпӗ ирӗклӗ — шухӑшӑмсенче те, куҫӑмсенче те, хам ҫӳрекен вырӑнсенче те.

Наконец я был свободен — и в мыслях, и в движениях, и в местах.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тертленсе-ӗшенсех ҫитнӗ караван тинех вӑрман хӗрринче чарӑнчӗ.

Непрерывные усилия привели измученный караван к опушке леса.

II. Стэнлипе Гент // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Сакӑр кӗленче… — терӗ тинех Гро, хӑй ӑнланмасӑрах кӗсйинче темӗн хыпашлать, манӑн чӗр куҫҫисене тӗсет.

— Восемь бутылок, — сказал наконец Гро, машинально шаря в кармане и рассматривая мои колени.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫапла ӗнтӗ, урӑх эпӗ никам патне те ҫырмарӑм, анчах камран та пулин ҫыру килессе хӗремесленсе те ӑнӑҫсӑр тепӗр виҫӗ уйӑх кӗтрӗм, вара тинех питех те ансат япалана ӑнланса илтӗм: манӑн ӗҫсемсӗр пуҫне пурин те хӑйсен ӗҫӗсемпе ыйтӑвӗсем мӑй таранах.

Итак, я больше никому не писал, но с возмущением и безрезультатно ждал писем еще месяца три, пока не додумался до очень простой вещи: что у всех довольно своих дел и забот, кроме моих.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Халӗ тинех ӑнлантӑм, — Ганувер самаях тӗксӗмленчӗ.

— Теперь я понял, — сказал Ганувер.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Анчах куҫ кӗскисене пула залра алӑксем нумайрах пек; ҫынсемпе тулсах пыракан ҫак пӗтӗм зал куҫ кӗскисен таса пушӑлӑхӗнче сӑнарланать, чӑн-чӑн кӗме-тухмана тӗкӗр феерийӗсенчен тӗплӗн сӑнасан-сӑнасан тинех уйӑрма пуҫларӑм.

Но благодаря зеркалам казалось, что здесь еще много других дверей; в их чистой пустоте отражалась вся эта зала с наполняющими ее людьми, и я, лишь всмотревшись, стал отличать настоящие проходы от зеркальных феерий.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ыйхӑ тӗлӗшпе балкон патне пырса лекрӗм, унтан, ҫуртӑн ҫак пайӗн ултавлӑ пӗрешкел анлӑшӗсенчен ҫӑлӑнса тухса, тинех пусмана шыраса тупрӑм, вара аялалла антӑм та пур тӗлте те питӗрӗнчӗк алӑксемлӗ сарлака мрамор лаптӑка йӑраланса кӗтӗм.

Спросонок я зашел к балкону, затем, вывернувшись из обманчиво схожих пространств этой части здания, прошел к лестнице и, опустясь вниз, пополз на широкую площадку с запертыми кругом дверьми.

XV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed