Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) more information about the word form can be found here.
Тухтӑр вӑрӑм-вӑрӑммӑн ярса пусса, ҫыран хӗррипе улӑхма кӑна тытӑннӑччӗ — ҫав самантря ӑна ярса та тытрӗҫ.

Но едва Тухтар сделал два-три шага, как его кто-то взял за плечо, остановил.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав вӑхӑтрах ӑна: — Мӗнле туй иккенне кайран пӗлӗн, — тесе, иккӗн икӗ енчен ярса тытрӗҫ те, вӑйпа тенӗ пек, ҫавӑта пуҫларӗҫ.

И услышал: — Потом узнаешь, какая свадьба! — его подхватили под руки и потащили куда-то силой.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫын пынипе сехӗрленнӗ шапасем ярса пусмассерен аяккалла сике-сике ӳкеҫҫӗ.

Напуганные появлением в неурочный час людей лягушки звонко шлепаются с берега в воду.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кайран ҫеҫ вӑл кӑкӑрне аллипе ярса тытрӗ, сывлӑш ҫавӑрчӗ, Щинкӗле хурлӑхлӑн пӑхса илчӗ.

Но, выпив, все же схватился рукой за грудь, с трудом перевел дух и укоризненно посмотрел на Шингеля:

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун патне ура та ярса пусӑн.

И порог дома его переступишь.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫаплах каларӗ: «Ура ярса пусассӑм ҫук, тете», — терӗ Элентей.

Так и сказал Элендей: ноги моей больше в твоем доме не будет.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хайхискер тухать те ӗнсерен ярса тытать, вӑрра витерен пӳртне сӗтӗрсе кӗрет.

Вышел неслышно, ухватил вора за шиворот и затащил в избу.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӑна пула вӑл пурнӑҫ илемне чухлама вӗренчӗ, хӑй таврашӗнчи ҫутҫанталӑкӑн асамлӑ хӑвачӗпе улшӑнакан ӳсентӑрана курнипе те вӑл, тавҫӑрма хӑнӑхан пӗчӗк ача пек, хӗпӗртекен пулнӑччӗ, чун хавалӗпе ҫӗкленнӗччӗ вӑл, ӗнтӗ уншӑн ура ярса пусас курӑк та шелччӗ.

Благодаря ей, он учился познавать красоту жизни; как ребенок, постигал и радовался волшебной силе окружающей природы, жалел и оберегал ее, иногда даже обходил пышную зелень, щадя ее красоту.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюкӗ сӗтел кӗтессинчен ал вӗҫҫӗн тӗренсе ҫӗкленчӗ, хӑрпахсӑр куҫне мӑч-мӑч хупкаласа уҫрӗ те пӗр-икӗ утӑм алӑк патнелле ярса пусрӗ.

Но вот Кандюк робко поднялся, поморгал лысыми веками и сделал два шага в сторону двери.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ Аттилля йӑкӑначӗн ҫытма йӗмлӗ ачисем, иккӗш те ярханах, пӗр витре ҫӗкленӗ те урамра ӑҫта тислӗк купи пур, тислӗк нӑрри шыраҫҫӗ, тупсассӑнах, шӑтӑка шыв ярса, нӑррине кӑлараҫҫӗ, нӑрри тухнӑ чух харӑс-харӑссӑн кӑшкӑраҫҫӗ.

Двое близнят Игната Атилля босиком и нараспашку с ведрами в руках носятся от одной навозной кучи к другой — ищут сусличьи и кротовьи норы и заливают их водой, и, когда из нее вылезет напуганный сыростью крот, поднимают оглушительный визг.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Мӗн ку?» — тесе шухӑшне илме кӑна тытӑннӑччӗ, ашшӗ патнерех ярса пусасшӑн аллине те тӑснӑччӗ — месерле явӑнса та ӳкрӗ.

«Что это?» — только начало приходить на ум, отец хотел подлойти поближе и даже руку протянул.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӳрессе вара — ӗлӗкхи пек тап-тап пусса мар, темле аяккинелле сулӑнкаласа, урисене лӑнккӑ-ланккӑ ярса ҫӳренӗ, пуҫне, мӑйӗ тытса тӑрайман пек, е малалла ӳпӗнтернӗ, е аяккинелле сулӑнтарнӑ, е каялла чикелентернӗ.

Ходил, правда, не твердо и уверенно, как прежде, а на шатких полусогнутых ногах, и его заносило то в одну, то в другую сторону.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫавӑнтах Кантюк сӗннӗ укҫана ярса илчӗ, алли пӗр самантра чӗтреве ӳкрӗ.

Шерккей схватил тяжелый кисет с деньгами, руки его дрожали.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унччен те пулмарӗ вӗсем Селиме аппана ярса та илчӗҫ.

Мы и опомниться не успели, а они как схватят тетю Селиме.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав ҫӗре шӑпа ярса валеҫтересси пӗччен те иккӗн тумалли ӗҫ мар ӗнтӗ, ял халӑхӗпе килӗшсе тумалла ӑна, — терӗ Йӑкӑнат.

Ведь дело-то не один-два человека должны решать, а всем миром, деревней всей, тогда и толк будет!

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫуркунне вӑл ҫӗре халӑх хушшинче шӑпа ярса валеҫмелле.

— Весной эту землю надо по жребию меж всеми утламышцами поделить.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрук ун-кун пӑхкаласа илчӗ, пуҫӗнчи хӗсӗк сӑмсаллӑ карттусне пусарах лартрӗ, аллисене сурса сӑтӑркаларӗ те пӑчка аврине ярса тытрӗ.

Тимрук огляделся по сторонам, глубже натянул на голову картуз и, поплевав на ладони, взялся за ручку пилы.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме шыв ярса тӑчӗ, Тухтар васкавлӑн ҫӑвӑнчӗ.

Селиме зачерпнула ковш воды и полила на руки Тухтару.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ман пата урӑх ура ярса ан пус, йӑлӑнассӑм та ҫук.

И не смей больше заходить в мой дом, на поклон к тебе и сам не пойду.

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр турат куҫсӑр чӑрӑш хӑмисем суйласа тупрӗ — купӑс пек янӑраса тӑратчӗҫ хӑмисем — вӑл вӗсене ҫӳхетсе саваларӗ, пӗрин ҫумне тепӗрне ҫыпӑҫтарнӑ чух ниҫта пӗр йӗр, пӗр ҫӗвӗ хӑвармарӗ; арчине тул енчен ийӗпе касса тӗрлерӗ, тӑла татӑкӗпе сӑтӑрса якатрӗ, хурӑн хуппи ярса вӗретнӗ шывпа сӑрларӗ, хӗвел ҫинче хӗртсе пиҫӗхтерчӗ.

Доски для него подобрал еловые, без единого сучка и задоринки, они звенели, как струны скрипки, остругав их гладко и тонко, он подогнал одну к другой так, что трудно было отыскать глазами хотя бы один стык, снаружи Тухтар нанес резной рисунок маленьким долотом, отшлифовал суконкой и, вскипятив бересту, покрасил полученным раствором, затем просушил на солнце.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed