Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑван the word is in our database.
тӑван (тĕпĕ: тӑван) more information about the word form can be found here.
Йӑли тахҫан-тахҫанах ҫавнашкал ялйышӑн, Тӑван ҫӗршывӑн хуралне кӳлӗнме ят тухнӑ каччӑсене вӑл кашни хутӗнчех укӑлчана пуҫтарса пил парса ярать: «Аслаҫӑрсемпе аҫӑрсен сумне яланах ҫӳлте тытӑр, ырӑ ятпа кайса ырӑ ятпа таврӑнса килӗр»…

Help to translate

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эппин, пилӗк ача ҫуратнӑ ҫӗртенех ӗмӗрсем хушши мӑн аслашшӗсем вӗркетнӗ тӑван вучаха ҫапла тӑрпалтайла сӳнтерсе лартмалла тет-и-ха вут-ҫулӑм витӗр тухнӑ, салтакӑн?

Help to translate

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ыттисем тата иккӗшӗ, Нинӑн аслӑ пиччӗшӗ хыҫҫӑнхисем — аплӑшӗпе тетӗшӗ — пӗри Мускавра, тепри тата таҫта вӗренеҫҫӗ, яла шутсӑр килсе-курӑнсах тӑмаҫҫӗ, «ашшӗ кӑмӑлне курах тӑван килӗнчен писрӗҫ», текелет пурне те аллакан чӗлхе.

Help to translate

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Парам санӑ — «мӑнук та, тӑван та мар».

Help to translate

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ун чухне, кил-йышӗнче сӑмахлама тӑван ҫынни пур чухле, тен, ӑна кунсемпе ҫӗрсене кӗскетме те ҫӑмӑлтарах пулнӑ пулӗ.

Help to translate

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тӑван ҫӗршыв юратӗ сана, Ильсеяр!..

«Родина будет любить тебя, Ильсеяр!

XVII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Тӑван ҫӗршыв юратӗ сана, Ильсеяр! — терӗ вӑл, чӗререн хумханса кайса.

— Родина будет любить тебя, Ильсеяр! — взволнованно сказал он.

XVII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Тӑван ҫӗршыв та ӑна юратӗ.

И родина будет любить ее.

XVII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Сирӗн хӗр хӑйӗн тӑван ҫӗршывне ҫав тери юратать.

Ваша дочь очень любит свою родину.

XVII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Тӑван ҫӗршыва юратакан.

— «Любящая родину»…

XVII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах халӗ, часть малалла, похода кайма пуҫтарӑнсан, тӑван Шуратӑл ҫыранӗсене пӑрахса хӑварасси Ильсеяра хуйха ӳкерчӗ.

Но теперь, когда часть собралась дальше, в поход, ей стало грустно от мысли, что она покинет берега Белой.

XVI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Ак ҫакӑ мана хамӑн тӑван хӗрӗме вӗлерме хушрӗ…

— Вот он повелел мне убить родную дочь!

VII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫук, халӗ вӑл салтаксемпе надзирательсенчен хӑрамасть, киле, тӑван киле хӑвӑртрах ҫитесшӗн, мӗншӗн тесен халӗ унӑн чунӗ калама ҫук хытӑ савӑннӑ.

Но сейчас Ильсеяр бежала не в страхе перед солдатами и надзирателями, а к себе домой, и потому на душе у нее было несказанно легко.

VII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑл — хӑйӗн тӑван ҫӗршывне юратакан хӗр тенӗ пекрех пулать… — арҫын Ильсеяр ҫумне пырса ларчӗ.

По смыслу получается — любящая свою родину… — сказал мужчина и пересел на стул рядом с Ильсеяр.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хула тӑван ҫӗршывӑн пурнӑҫӗпе ытлашши ҫирӗпех ҫыхӑнса тӑман, ҫав ҫыхӑну пур чухне — асӑрхаман та ӑна, анчах халь акӑ, пурне те сасартӑках ярт уҫҫӑн ҫакӑ курӑнчӗ: ҫав ҫыхӑну татӑлнӑ иккен, ҫук вӑл халь.

Не велика была связь города с жизнью родной страны, и когда была она не замечали её, но вот вдруг всем стало ясно, что порвалась эта связь, нет её.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Эпӗ хам тунсӑхпалан — Кашкӑрсен йышне тӑван, Ҫын ҫинче эп никама Юрӑхлӑ мар, кирлӗ мар!

Я волкам — тоской моей, Точно братьям, — кровно сроден, И не нужен, не угоден Никому среди людей!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ун пек чухне хуҫа пурлӑхне туссенчен те, тӑван пиччӳнтен те пулин кӑкӑрпах хӳтӗлеме тӳрӗ килет: ҫакӑн йышши ӗҫре Андрей хӑйӗн пурнӑҫне пӗтернӗ те ӗнтӗ — унӑн пӗверне ҫапса шӑтарнӑ.

Приходилось грудью защищать хозяйское добро — против друзей и даже родного брата: на этом деле и покончил Андрей свою жизнь — ему отбили печёнки.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ҫынна тав тунипе, хӗрхеннипе, ҫак ҫын манӑн тӑван пулнипе, ҫак иккӗмӗш ҫын мана шывран туртса кӑларнӑшӑн, виҫҫӗмӗшӗ мансӑр хӑй шыва ӳкме пултарнӑшӑн кӑна унпа ҫывӑх пулни — ҫын ҫине тиенме пултаракан чи пысӑк йывӑрлӑхсенчен пӗри.

Быть близким только из благодарности, из сострадания, из того, что этот человек мой брат, что этот другой меня вытащил из воды, а этот третий упадет сам без меня в воду, — один из тягчайших крестов, которые могут пасть на плечи.

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Ҫав характера, вӑл аталаннӑ тавралӑха, хамӑрӑн тӑван пурнӑҫ условийӗсене, е, тӗрӗсрех каласан, пирӗн тӑван лачакана, хуть те мӗнле ҫынна та — вӑл темле тапалансан та шалалла туртса кӗртекен, майӗпе пӗтерсе пыракан лачакана — акӑ мӗн кӑтартса парасшӑнччӗ эпӗ хамӑн повеҫре.

Этот характер и среда, в которой он развивался, наша родная почва, или, лучше, наше родное болото, утягивающее, морящее исподволь, заволакивающее непременно всякую личность, как она там себе ни бейся, — вот что мне хотелось представить в моей повести.

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

— Пирӗн тӑван аннемӗр! — тенӗ Тит.

— Мать ты наша родная! — говорил Тит.

V // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed