Шырав
Шырав ĕçĕ:
Пӗлетӗн-и эсӗ, Уча, мӗн ҫырать вӑл? — ыйтрӗ амӑшӗ урайнелле пӑхса ларакан Учаран.И знаешь, Уча, что пишет? — обратилась она к понуро сидевшему Уче.
33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Камран илтрӗн эс кӑна? — ытларах иккӗленсе ыйтрӗ Уча.— А от кого ты все это слышала? — спросил Уча, все больше сомневаясь.
33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Нимӗҫсем ҫынсене нумай пӗтерчӗҫ-и? — ыйтрӗ вӑл.
33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Сывӑ-и, асанне? — тирпейсӗртереххӗн ыйтрӗ Малиша асламӑшӗнчен, ун ҫине кӑмӑллӑн пӑхкаласа.— Ты жива, бабушка? — обратился к ней Малиша несколько небрежно и свысока.
33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Стана, ман анне сывӑ-и? — ыйтрӗ вӑл чи малтанах.
33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
Малиша кӑна, хӑйсен ялне кайнине пӗлекенскер, Учаран сасартӑк ыйтрӗ:
33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Мӗн ун пек пӑхатӑн эсӗ, Малиша? — шӑппӑн ыйтрӗ Уча.
33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
Павӑл ҫаплах утса ҫӳрерӗ, унтан каялла таврӑнчӗ те: — Мӗн тӑвӑпӑр? — тесе ыйтрӗ.Павле походил немного, потом остановился возле Вука: — Ну, что будем делать? — спросил он.
32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
Епле шутлатӑн эс: ҫав сылтӑмри пӗчӗк вӑрмана чакмалла мар-и пирӗн? — ыйтрӗ Вук, тарлӑ пит-куҫне ҫаннипе шӑлса.Как ты думаешь, не отступить ли к тому леску справа? — спросил Вук, вытирая пот со лба.
32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
Павӑл куҫне уҫрӗ, тӑна кӗре пуҫларӗ, пӑшӑлтата-пӑшӑлтата: — Мӗн пулнӑ мана? — тесе ыйтрӗ.Павле открыл глаза и, придя в себя, прошептал: — Что со мной было?
32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Эсӗ мӗншӗн ҫывӑрмастӑн? — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн.
31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Иккӗмӗш ротӑпа мӗн унта? — именчӗклӗн ыйтрӗ вӑл.
31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
Анчах уҫҫӑн, чӑннипе калӑр, — шӑппӑн ыйтрӗ Вук Джурджерен, Йовантан тата Боянӑран.Только говорите откровенно, по совести, — вполголоса обратился Вук к Джурдже, Йовану и Бояне.
31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.
— Ӑҫта ишетпӗр эпир? — калаҫӑва урӑх енне пӑрас тесе ыйтрӗ хӗр.— Куда мы плывем? — спросила девушка, чтобы переменить разговор.
III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.
Хӗр чирлӗ ашшӗ умне кукленсе ларчӗ те, аллисене ҫӳлелле ҫӗклесе, турӑран пулӑшу ыйтрӗ, анчах ӑна хумсем пыра-пыра ҫапӑнни ҫеҫ илтӗнчӗ…
III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.
Кунта унӑн куҫне хӑй туртакан сигара тӗтӗмӗ кӗчӗ пулмалла, вӑл куҫне шӑлкаласа илчӗ те: — Выҫӑ мар-и эсир? — тесе ыйтрӗ.
II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.
Ҫав вӑхӑтра кӑвак ҫӳҫлӗ господин вӗсем патне пычӗ те, полякла: — Ӑҫтан эсир, ырӑ ҫынсем? — тесе ыйтрӗ.Между тем седой господин подошел к ним и спросил по-польски: — Откуда вы, добрые люди?
II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.
— Ӑҫта? — ыйтрӗ хӗрӗ ыйхӑллӑ сасӑпа.
II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.
«Турӑҫӑм!» — ним тума аптраса, пӑшӑлтатрӗ вӑл; вара урмӑшнӑ куҫӗсемпе хӗрӗ ҫине пӑхса илчӗ те тепӗр хут ыйтрӗ:— Господи боже! — оторопело прошептал он, растерянно посмотрел на дочь и еще раз повторил:
II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.
— Эсӗ мӗн кунта тӑратӑн? — ыйтрӗ вӑл.
II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.