Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шанчӑк the word is in our database.
шанчӑк (тĕпĕ: шанчӑк) more information about the word form can be found here.
Хӑрушӑ тӗрме ҫыннисемшӗн шанчӑк пулман.

Для узников мазморры не было надежд.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Тата тепӗр шанчӑк пӗтнӗ.

Погибла ещё одна надежда.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Тавӑрӑнас шанчӑк питех те сахал пулнӑ, ҫавӑнпа та вӗсем пӗр-пӗринпе питех те килӗштерсе пурӑннӑ…

Надежда на возвращение была слишком слаба, и они всеми силами держались здесь друг за друга.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Кашнин вӗсен хуйхӑ, кашнин шанчӑк, кашнин юрату…

У каждого печали и радости, надежды, любовь.

«Эп, ӗҫҫынни ывӑлӗ…» // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫапах ӑна хӑйне е мана пултаруллӑ, пысӑк шанчӑк паракан ҫамрӑк журналист е архитектор тени шутсӑр килӗшет.

И все же Маринке нравится, когда и ее и меня называют талантливыми, подающими большие надежды журналистом и архитектором.

14 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ӗҫе паянах пӗтерес шанчӑк та ҫухала пуҫларӗ, ирӗккӗн каяс текенни савӑнӑҫлӑрах та сӳтӗлерех пулма пуҫларӗ.

Уже всякая надежда окончить дело нынче была оставлена и охотник начинал было опять становиться веселее и развязнее.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ҫакна хирӗҫ манӑн питӗ ҫирӗп шанчӑк пур: эпӗ пароле никама та каласа паман.

На это у меня была очень твердая уверенность: я никому не рассказывал пароля.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӗҫӗн офицерӗсен цуҫарулӑхӗ ҫук, ҫавӑнпа аслӑ начальниксемпе кӗҫӗннисен хушшинчи ҫыхӑнӑва пӑсса ярасса кӑна, паника — диверсине ӑнӑҫлӑх кӳрекен шанчӑк пуҫланса та каять.

Младшие офицеры лишены инициативы, и стоит нарушить связь между старшим и младшим начальником, начинается паника — залог успеха диверсии.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӗвел таса горизонт хыҫне анса ларсан, тӳпере малтанхи ҫутӑ ҫӑлтӑрсем ҫуталчӗҫ пулин те, Миша чӗртсе янӑ шанчӑк сӳнмен.

И хотя солнце село за чистый горизонт, и в небе уже засветились первые колючие звёзды, надежда, зажжённая Мишей, не исчезла.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Хӗртнӗ тимӗр кӗрлет, Вут-кӑвар тилӗрет, Анлӑ Атӑл юнпа хӑмачланчӗ, Анчах ҫирӗп тӑрать Улӑп пек Сталинград, Кӑкринче туптанать хурҫӑ шанчӑк.

Там снаряды летят, Там пожары горят, Волга-матушка вся почернела, Но стоит Сталинград, И герои стоят За великое, правое дело.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗлес килни вӗсене тупӑсем курма батарейӑсем патне илсе пынӑ: мӗнле, шанчӑк тытма пулать-и вӗсем ҫине?

Любопытство привело их на батареи — посмотреть пушки, можно ли и на них иметь надежду?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫапӑҫсан ҫеҫ ҫӗнтерес шанчӑк пулать.

В этом шанс выжить, победить.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Ҫакӑ «выҫӑ походран» — кайран ун пирки дивизире ҫапла шӳт тунӑ — ҫамрӑк ученӑй хӑйӗнче те, хӑйӗн салтакӗсенче те иккӗленчӗксӗр шанчӑк тата паттӑр, пӗлекен воиншӑн аптратакан вӑхӑтсем пулмаҫҫӗ, чакса кайнӑ чух та ҫӗнтерме пулать, текен авалхи салтаксен чӑнлӑхне илсе тухнӑ.

Из этого — как в шутку называли его потом в дивизии — «голодного похода» молодой учёный вынес непоколебимую веру в себя, в своих солдат и в старую солдатскую истину гласившую, что для отважного, умелого воина нет безвыходных положений, что и отступая, можно побеждать.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Анчах пассажирсене илсе ҫӳрекен судно, транспорт ятне парса вӑрҫӑн салху тӗсӗпе сӑрласа янӑскер, мана шанчӑк кӳмест.

Пассажирское судно, переименованное в транспорт и перекрашенное соответственно морским законам военного времени, казалось мне слабым и рыхлым организмом.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫавӑн пекех Севастополь урамӗсене ҫыпӑҫтарса тухнӑ хула оборони Комитечӗпе Хура тинӗс флочӗн Ҫар совечӗ чӗнсе каланисем те мана шанчӑк кӗртрӗҫ.

Такое же чувство уверенности внушали мне и расклеенные на улицах Севастополя обращения городского комитета обороны и Военного совета Черноморского флота.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ну, Моисеенко, — полк командирӗн сасси кӑрт сиксе илчӗ, — итле, шанчӑк сан ҫинче, пуринчен ытла тӑшмана ҫул ан пар, курнине пӗр пӗтерсе тӑр…

Ну, Моисеенко, — голос командира полка дрогнул, — смотри, на тебя надежда, главное — вцепись к дороги, схвати их за горло, чтобы…

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Хӗрарӑмсем мӗн вӗсем, вӗсем ҫинче шанчӑк ҫук, — тенӗ вӑл, пысӑк ҫын пекех, хӑйне «гитлерла выляма» чӗнекен тантӑшӗсене.

Женщины, они что, на них какая надежда! — говорил он солидно одногодкам, звавшим его «воевать Гитлера».

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Керчь проливӗнче, ҫырмасен хысакӗнче пулӑ кӗрессе шанма пулать-ха, анчах пирӗн таврашра вара, ҫил-тӑвӑл уракан чӑнкӑ ҫыранлӑ та тарӑн тӗплӗ ҫӗрте шанчӑк ҫук, уҫӑ тинӗсре ҫеҫ тытма пулать.

Если в Керченском проливе и дельтах рек можно было еще надеяться на улов, то в этих местах, доступных шторму, с крутым покатом морского дна и большими глубинами, приходилось рассчитывать только на открытое море.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Маковей вӑл хӗр шӳчӗ кӑна пулнине, паллах, пӗлет, анчах унӑн хусканнӑ чунӗнче темӗнле шанчӑк хӗрӳленме тытӑнать.

Маковей, конечно, понимал, что то была только девичья шутка, но надежда на что-то серьезное начинала теплиться на дне его встревоженной души.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ун ҫине пиншер шанчӑк, пиншер ӗмӗт вӗҫсе килсе тулчӗҫ те унӑн хулпуҫҫийӗсем, аллисем ҫине, кӑвакарчӑнсем пек, ларма пуҫларӗҫ.

Тысячи надежд налетели на нее и падали на плечи, на руки, как голуби.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed