Шырав
Шырав ĕçĕ:
Борис, ӑҫтан та пулин хӳме урлӑ, е ют пахча витӗр каҫса кайма май килмӗ-ши?Нельзя ли, Борис, где-нибудь через забор или через чужой сад пролезть?
VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.
Вӑл тире чӑнласах та шуйттан ҫинченех сӳсе илнӗ пулмалла, мӗншӗн тесен пӗрре эпӗ, монахсен пахчинчен хам хыҫҫӑн чукмарпа хуса пыракан монахран тарнӑ чухне, хӳме ҫинче пӗр тимер пӑтана ҫаклантӑм та, шӑлаварӑм ҫурӑлмарӗ те, эпӗ хӳме ҫинчех ҫакӑнса юлтӑм, ҫавӑн пирки монах мана икӗ хутчен хытӑ ҫупма та ӗлкерчӗ.
VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.
Йӑлӑхиччен выляса тӑрансан, эпир чул хӳме урлӑ каҫрӑмӑр та масарӑн пӗр хӗрринчи улах кӗтессине пырса тухрӑмӑр.
IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.
Сылтӑмран хура шыв уҫӑлать те курӑнми пулать, самантлӑх йӑлтӑртатать те лӑсӑллӑ хӳме хыҫне пытанать; унӑн чӑнкӑ ҫыранӗсемпе сивлек вӑйлӑ юхӑмӗнче вӑрттӑн хӑрушлӑх пур пек.
II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.
Картиш нимӗнпех те тӗлӗнтереймест: вӑл пушӑ, ун пирки каламалли ҫакӑ ҫеҫ; савӑнӑҫсӑр, пушӑ — ҫӗрӗшнӗ ҫӑмарта хуппи пек; йӑвинче чӗлхине усса сӑнчӑрти йытӑ выртать тата хӳме айӗнчи кивӗ шӑмӑсем патӗнче ула кураксем сиккелесе ҫӳреҫҫӗ.
II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.
Сасартӑк Тилли пуҫне антарчӗ те ҫӗрелле сикрӗ, ҫакӑнпа пӗр вӑхӑтрах Брюс хӳме леш енче пӑшал сассине, такам хӑрӑлтатса-ятлаҫса кӑшкӑрнине илтрӗ.
I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.
Тем те пӗр пӗлесшӗн ҫунакан ҫамрӑк икӗ ҫын ҫӳллӗ йывӑҫ хӳме патӗнче тӑрать; вӗсенчен пӗри пуҫне пӗкнӗ, пӗҫҫинчен аллисемпе тытнӑ, унӑн хул пуҫҫи ҫинче — юлташӗ, вӑл пӑта ҫапса тултарнӑ хӳме тӑрринчен ҫакӑнса ӳпӗннӗ те картишре мӗн пуррине сӑнать.
I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.
Ҫакӑнта ытарлӑн кулмаллаччӗ; Пенкаль ҫаплах турӗ — Ритле куҫӗнчен тӳп-тӳррӗн, питӗ ҫӳллӗ хӳме тӑрринче ларса йытта саланкӑррӑн сӑнакан кушак пек пӑхрӗ.
II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.
Амӑшӗ ватӑ ҫыннӑн кӑштӑрти уттипе пырать, акӑ юр хӳме тӗлӗнче чарӑнчӗ.Медленным, старческим шагом подвигалась она и, наконец, остановилась у снежного возвышения.
II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 326–330 с.
Юр хӳме пек тӳррӗн, ыйхӑри пек сасӑсӑр ӳкет, ҫынсемпе йытӑсене илтӗнми шурӑ пуслӑхпа пусарать.Беззвучно, сонно, отвесно валился снег, покрывая людей и собак белым, неслышным гнетом.
I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 326–330 с.
Унӑн ватӑ аллинче ҫурта силленет, куҫӗсем пӑхнине вара курӑнми хӳме ҫут тӗнчерен хупласа тӑрать тейӗн.Свеча тряслась в его старой руке, а взгляд был отрезан от всего незримой стеной.
IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.
Ҫӳллех мар чул хӳме урлӑ сиксе каҫсан кӳршӗ пахча кӗтесӗпе тепӗр урама тухрӗ.Перескочил невысокую каменную ограду и прошел углом соседнего огорода к выходу на другую улицу.
V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.
Пахчана тӗрме картишӗнчен чӗрӗ хӳме уйӑрса тӑрать; тепӗр енчен — тулаш стена.
Ҫапкаланчӑкпа тӗрме пуҫлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 132–135 с.
Нок хӳме урлӑ ыткӑнса каҫрӗ, садри тӗмсемпе клумбӑсем тӑрӑх тепӗр хӳме патнелле вирхӗнчӗ.Перепрыгнув забор, Нок мчался по садовым кустам и клумбам к следующему забору.
VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.
Юлашкинчен темле хуралтӑсем патне ҫитсе тухрӗ, те хӳме, те лупасай юпинчен ҫапӑнчӗ, ӑна хыпашласа пӑхрӗ.
4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.
Килӗ патне ҫитсен, вӑл унта урам енчен кӗресшӗн пулмарӗ, пирвай пахчана каҫрӗ, унтан Ехреме, хӳме урлӑ сиктерсе, хыҫалти калинккене уҫтарчӗ.
4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.
Калюков лупасай ҫумӗнчи самай ҫӳллӗ хӳме урлӑ вӑшт кӑна каҫса кайрӗ.
4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.
Урамра хӳме ҫумӗпе каллӗ-маллӗ ҫӳрекен Сераситдинов, ӑшӗнче хӑнасене ятласа, пуҫне сула-сула илет, ҫӗр сулхӑнӗ хуллен-ерипен ӗнсе хыҫне, ҫурӑм ҫине кӗрсе пынӑҫемӗн ытларах та ытларах ҫӳҫентерет.
2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.
Шупашкар тӗрми вӑл Ҫӗрпӳ пасарӗнчи нушник мар, чул хӳме карнӑ ун тавра.
2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.
Урам енне анса тарма май ҫук — йӗри-тавра чул хӳме тытнӑ.
1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.