Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

салхуллӑ the word is in our database.
салхуллӑ (тĕпĕ: салхуллӑ) more information about the word form can be found here.
Варя салхуллӑ та анчах лӑпка тухса кайрӗ.

У неё были спокойные, грустные глаза, когда я её провожала.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах амӑшӗсем вӗсен салхуллӑ, хуйӑхлӑ, — перрон ҫинче тӑраҫҫӗ, вӑрттӑн тутӑр вӗҫӗпе куҫӗсене шӑлаҫҫӗ.

Только матери на перроне стояли очень грустные и украдкой вытирали концами шалей и платков глаза.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑрҫӑн тепӗр кунӗ иртсе пырать, Мускав ҫине илемсӗр каҫ анать, маскировка пӗркенӗ пек салхуллӑ, тӗксӗм каҫ.

Кончался второй день войны, и опускалась на Москву ночь, суровая и синяя, как маскировочная штора.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ленинградри хамӑн телейлӗ те салхуллӑ кунсем часах иртесси ҫинчен шухӑшласшӑн мар пулса, ҫак ытарайми хула тӑрӑх анӑраса та тӗлӗнсе ҫӳрерӗм.

Горе и радость как-то перепутались в сердце, и я бродила по этому чудному, просторному городу растерянная, очарованная, стараясь не думать о том, что скоро кончатся эти счастливые и печальные ленинградские дни.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ вӑл Евгений Онегина суд тунине аса илтӗм, ун чухне вӑл мана салхуллӑ куҫпа пӑхатчӗ, юлашки сӑмахне каланӑ чух Гришка Фабера «питӗ пултараканскер» тенӗччӗ.

А я вспомнила, как он судил Евгения Онегина и всё время мрачно смотрел на меня, а потом в заключительном слове назвал Гришку Фабера «мастистый».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак салхуллӑ кун эпир Мускав урамӗсем тӑрӑх ҫӳрерӗмӗр, пӗр-пӗрне уйрӑм пӳлӗмсенчен калаҫнӑ пек туйрӑмӑр хамӑра, вӑхӑтран вӑхӑта ҫеҫ алӑк уҫӑлать пек те, эпӗ-и ку, эпӗ мар-и, тесе, Катя ман ҫине пӑхса илнӗн туйӑнать.

С таким чувством, как будто мы в разных комнатах и разговариваем через стену и только иногда приоткрывается дверь и Катя выглядывает, чтобы посмотреть, я это или не я, мы бродили по Москве в этот печальный день.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак туйӑм тепӗр салхуллӑ туйӑмпа хутшӑнса каять: ара эпӗ вӗт хама шанса панӑ ответлӑ ӗҫе вӗҫне ҫитереймен, ку тата виҫҫӗмӗш туйӑмпа, никама пырса тӗкӗнменскерпе, хамӑн кӳреннӗ мӑнкӑмӑллӑхпа пырса ҫыхӑнать.

Это чувство перемешивается с другим невесёлым чувством: я не выполнил ответственного поручения, а это — ещё и с третьим, которое никого не касается, — с чувством оскорблённой гордости и обиды…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хама ҫывӑх, тахҫантанпах хӑнӑхнӑ пӳлӗме кӗрсессӗн, уйрӑмӑнах тата вӗлернӗ комендантӑн дипломӗ, иртнӗ вӑхӑтӑн салхуллӑ эпитафийӗ пек, стена ҫинче ҫакӑнса тӑнине курсассӑн, манӑн чӗре ыратса кайрӗ.

Сердце мое заныло, когда очутились мы в давно знакомой комнате, где на стене висел еще диплом покойного коменданта, как печальная эпитафия прошедшему времени.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Тутар салхуллӑ юрра тӑсса ячӗ; Савельич ларчӑк ҫинче ыйӑхласа пырать.

Татарин затянул унылую песню; Савельич, дремля, качался на облучке.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Тушпа-ҫке, шыв кӑна! — салхуллӑ каларӗ Петька.

— Да почти вода! — грустно отвечал Петька.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ун патне, ӑнсӑртран уйрӑлса каяс пулсан тесе, салхуллӑ ҫыру ҫырса хӑвартӑм, хам Пресньӑна тухса кайрӑм.

Я оставил ему мрачную записку — на случай, если разойдемся, и поехал на Пресню.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку эрне маншӑн савӑнӑҫлах иртмерӗ, тӗрӗссипе, ку маншӑн Энскри салхуллӑ эрне пулчӗ.

Это была не особенно веселая, скорее даже грустная неделя в Энске.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манпа юнашар лараканни ҫинҫе сасӑпа бурлаксен салхуллӑ юррине тӑсса ячӗ те, пурте харӑссӑн янтратма пуҫларӗҫ:

Сосед мой затянул тонким голоском заунывную бурлацкую песню и все подхватили хором.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ шухӑша путрӑм, ытла та салхуллӑ шухӑшсем.

Я погрузился в размышления, большею частию печальные.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Куратӑп: пӳлӗмре — вӑйсӑр ҫутӑ; атте вырӑнӗ патӗнче салхуллӑ ҫынсем тӑраҫҫӗ.

Вижу, комната слабо освещена; у постели стоят люди с печальными лицами.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Таврара тӗлӗн-тӗлӗн сӑртсемпе ҫырма-ҫатра татса каҫнӑ салхуллӑ кичем пушӑ хирсем сарӑлса выртаҫҫӗ.

Вокруг меня простирались печальные пустыни, пересеченные холмами и оврагами.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Сакӑ ҫинче аманнӑ офицерсем лараҫҫӗ, таянмалли туйисене вӗсем хӑйсен ҫумне хунӑ, — шупка сӑнлӑ та салхуллӑ вӗсем.

Несколько раненых офицеров сидели на лавке, подобрав костыли, — бледные, грустные.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Хула варринелле ансан, бульвар тӑрӑх утрӑм, унта эпӗ салхуллӑ ушкӑнсене тӗл пултӑм, вӗсем майӗпен кӑна ту ҫинелле улӑхатчӗҫ; кунта пуринчен ытла ҫеҫен хир улпучӗсен ҫемйисем: ҫавсем иккеннче часах тавҫӑрса илме те пулать, упӑшкисем вӗсен модӑран туха пуҫланӑ кивӗ сюртуксем тӑхӑннӑ, майрисемпе хӗрӗсем вара питӗ хитре тумланнӑ: шывпа сывалма пынӑ ҫамрӑксене вӗсем йӑлтах шута илсе пӗтернӗ пулас, мӗншӗн тесен вӗсем ман ҫине те питех ӑшӑ кӑмӑлпа пӑха-пӑха илчӗҫ: Петербургра ҫӗлетнӗ сюртукӑм улталарӗ вӗсене, анчах, ҫийӗмре ҫар эполечӗсене курсанах вӗсем тарӑхса, аяккалла пӑхса иртрӗҫ.

Спустясь в середину города, я пошел бульваром, где встретил несколько печальных групп, медленно подымающихся в гору; то были большею частию семейства степных помещиков; об этом можно было тотчас догадаться по истертым, старомодным сюртукам мужей и по изысканным нарядам жен и дочерей; видно, у них вся водяная молодежь была уже на перечете, потому что они на меня посмотрели с нежным любопытством: петербургский покрой сюртука ввел их в заблуждение, но, скоро узнав армейские эполеты, они с негодованием отвернулись.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ салхуллӑ та ҫиллес таврӑнтӑм киле.

Я вернулся домой угрюм и сердит.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кабинӑран Алексей ним чӗнмесӗр, салхуллӑ тухрӗ.

Алексей вылез из кабины молчаливый, хмурый.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed