Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арӑмӗпе (тĕпĕ: арӑм) more information about the word form can be found here.
Вӗсенчен иккӗшӗ кӑрманпа сӗлӗ турттарса каяҫҫӗ, тепӗр иккӗшӗ — Чукунӑн чахоткӑллӑ арӑмӗпе пӗрле — ураллӑ ҫӗвӗ машини тата пӗр михӗ ҫӑнӑх йӑтса пыраҫҫӗ.

Двое из них везли на фурманке овес, а двое — вместе с чахоточной жененкой Чугуна — несли ножную машину и мешок с мукой.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нумай пулмасть Аникушка арӑмӗпе Волхова кайрӗҫ.

Зараз с Аникушкиной бабой ушли на Волхов.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аникушка арӑмӗпе юнашарах Дарья Мелехова тӑрать.

Дарья Мелехова стояла рядом с Аникушкиной женой.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Арӑмӗпе е еркӗнӗпе ӑшӑ вырӑн ҫинче ҫӗр ҫӗрлесе, иккӗмӗш автансем хыҫҫӑн утне йӗнерлерӗ, унтан Ала-ҫӑлтӑр сӳнсе лариччен сотньӑна ӗрӗхтерсе те ҫитрӗ.

Переспав ночь с женой или любушкой, после вторых кочетов седлал коня, и не успевали еще померкнуть Стожары — снова был в сотне.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ыран ак арӑмӗпе амӑшӗ ӑна юлашки ҫула хатӗрлесе кӑларса яраҫҫӗ.

А завтра в последнюю путину соберут его жена и мать.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗҫыр патӗнче, Татарски хуторӗнчен сакӑр ҫухрӑмра, тахҫан Григорий арӑмӗпе пӗрле суха тунӑччӗ те, ун чухне Натальйӑна хӑй ӑна юратманни ҫинчен пуҫласа каланӑччӗ.

У Красного лога, в восьми верстах от хутора Татарского, где когда-то Григорий с женой пахал, где в первый раз признался он Наталье, что не любит ее.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ҫавӑн хыҫҫӑн, арӑмӗпе юнашар выртнӑ чух кашнинчех, чӗнтӗрсем ҫине ирӗксӗррӗн хисеплесе те пӑлханса пӑхрӗ, вӗсене сӗртӗнме те хӑрарӗ, Дарья ҫумӗнчен шиклӗн аяккарах шуса выртакан пулчӗ, Дарйӑран ютшӑна пуҫланине туйрӗ.

Но в последующие дни ложился он рядом с женой, уже с опаской отодвигаясь, с невольным почтением и беспокойством глядя на кружева, боясь малейше коснуться их и испытывая некоторое отчуждение от Дарьи.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗри, ҫар хатӗрӗсене улӑм ури ӑшне е сарай ҫунатти айне пытарса, строевой учӗ ҫинчи йӗнере нумайлӑха хывса хурса, хӗрлисене кӗтрӗ; тепри юр хӳсе кайнӑ калинкке алӑкне уҫса утне ҫавӑтса кӗчӗ ҫеҫ — пӗр хушӑ пурӑнмалӑх сухари типӗттерчӗ те, арӑмӗпе пӗр каҫ ҫывӑрса илсе, ирхине ирех ҫул ҫине тухрӗ, сӑрт тӗмески ҫинчен Донӑн ним хускалми шурӑ анлӑшӗ ҫине, тен, хӑй яланлӑхах пӑрахса каякан ҫуралнӑ ҫӗрӗ-шывӗ ҫине, юлашки хут пӑхрӗ.

Иной — для того, чтобы надолго расседлать строевого коня и ждать прихода красных, засунув боевое снаряжение в стог соломы или под застреху сарая, а другой, отворив занесенную снегом калитку, только вводил коня на баз и, пополнив запас сухарей, переспав ночь с женкой, поутру выбирался на шлях, с бугра в остатний раз глядел на белый, мертвый простор Дона, на родимые места, кинутые, быть может, навсегда.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья, кил хуҫи арӑмӗпе темӗн пӑшӑлтатса илсе, ҫимелли чиксе килнӗ хутаҫа салтрӗ, каҫхи апата ларма хатӗрлерӗ.

Дарья, пошептавшись с хозяйкой, развязала сумку с харчами, собрала вечерять.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй авланасси, унтан кӗҫех арӑмӗпе пӗрле Ягоднӑя пырса ҫитесси ҫинчен ашшӗне вӑл тӗплӗн ҫырса пӗлтерчӗ.

Он известил отца подробным письмом о том, что женится и вскоре приедет с женой в Ягодное.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫул ҫинче экспедици лавӗсене арӑмӗпе пӗрле Свечников хуторне кӑйма тухнӑ фронтовик-казак хирӗҫ пулчӗ.

По дороге встретился экспедиции казак-фронтовик, ехавший с женой на хутор Свечников.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хуҫан кил-йышӗ — арӑмӗпе пӗве ҫитнӗ икӗ хӗрӗ — хӑйсен хушшинче темскер пӑшӑлтатса илчӗҫ.

Семья хозяина — жена и две взрослых дочери — переговаривались шепотом.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Атаманец пӑртак калаҫкаласа ларчӗ те каяс умӗн ҫеҫ (Атамански полк офицерӗ пулнӑ Листницкий Григорий арӑмӗпе явӑҫса кайни ҫинчен илтнӗ вӑл, ҫавӑнпа та Листницкие ӑнсӑртран вокзалта тӗл пулнӑ хыҫҫӑн Григорие систерме юри ун патне килнӗ), сӑмах май тенӗ пек, каласа ячӗ:

Атаманец посидел немного и уже перед уходом сказал будто между делом, в то время как пришел исключительно из-за этого (он знал, что у Григория отбил бабу Листницкий, бывший офицер Атаманского полка, и, случайно увидев его на вокзале, зашел предупредить):

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ефим тимӗрҫӗ лаҫҫинче мӑлатук ҫапакан та пулнӑ, авӑн ҫапакан машина барабанӗ патӗнче те ӗҫленӗ е арӑмӗпе пӗрле «вӑхӑтлӑха» кӗрӗшсе суха тунӑ, тырӑ акнӑ, утӑ ҫулнӑ, ҫуркуннерен пуҫласа хура кӗрччен хиртен кӗмен…

А Ефим то работал в кузне молотобойцем, то зубарем на молотилке, а то с женой поступил «на срок» — пахали, сеяли, косили траву и с весны до осени безвыездно находились в поле…

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мефодий хӑйӗн арӑмӗпе тата ывӑлӗпе сурӑх кӗтнӗ.

Мефодий со своей женой и с сыном-подростком обычно нанимались пасти отары овец.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Арӑмӗпе ачисем пысӑк асапра пурӑннине курчӗ вӑл.

Жену и детей он нашел в крайней нужде.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Савва Виктора ыталаса, кула-кула: «Аха! Усть-Невинскири хусахсем пухӑнаҫҫӗ-ха!» тесе арӑмӗпе паллаштарнӑ чух, арӑмӗ вара лӑпкӑн утса пырса, йӑл кулса, кӑмӑллӑ сассипе: «Хывӑр пальтона, килти пек пулӑр», тесе алӑ панӑ чух, ытлашши савӑнса ҫухрашакан ывӑлӗсене чарса, вӗсене Виктора черетпе кӑтартнӑ вӑхӑтра, унтан Виктора кӑмака ҫумнерех ҫакӑнса тӑракан сӑпкара выртакан пӗчӗк хӗрачине кӑтартнӑ чух, — Сергей текех Ирина ҫинчен шухӑшларӗ, вӑл килейменшӗн пӑшӑрханчӗ, пӗрре Анюта ҫине, тепре ҫуса, ҫӳҫӗсене тураса якатнӑ ачисем ҫине, ялан кӑмӑллӑ пӳрте пӑхкаласа тӑчӗ.

Пока Савва обнимал Виктора, смеялся и приговаривал: «Ага! Слетаются усть-невинские парубки!»; пока знакомил друга с женой, которая подошла спокойной походкой, протянула руку и сказала своим приятным голосом: «Снимайте пальто, будьте у нас как дома»; пока Савва унимал не в меру развеселившихся сыновей, представлял их по очереди Виктору, а потом отвел друга к висевшей у припечка люльке и показал дочурку, — все это время Сергей думал об Ирине и жалел, что ее еще не было, и все смотрел то на Анюту, то на умытых, причесанных хлопчиков, ощущая тот особенный семейный уют, который всегда был в этом доме.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мӑнкун умӗн янӑ ҫырӑвӗнче вӑл Григорирен тӳп-тӳрех ҫакӑн ҫинчен пӗлтерме ыйтрӗ: пурӑнать-и вӑл службӑран таврӑннӑ хыҫҫӑн хӑйӗн арӑмӗпе е ӗлӗкхи пекех Аксинйӑпа юлать-и?

Перед Пасхой он в письме прямо поставил вопрос о том, будет ли Григорий по возвращении со службы жить с женой или по-прежнему с Аксиньей.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сан упӑшку арманта Дон леш енчи салтак арӑмӗпе ҫапкаланать, теҫҫӗ…

Твой на мельнице с задонской жалмеркой мирошничает…

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑшмансем казаксен генералне тӗллесе пенӗ, анчах та унӑн арӑмӗпе кучерне лектернӗ; генерал кӳмине ун чух темиҫе ҫӗртен ала пек шӑтӑклантарса пӗтернӗ, ҫапах та генерала хӑйне пуля тивеймен.

Стреляли в казачьего генерала, попали в генеральскую жену и кучера, изрешетили во многих местах коляску, но генерал уцелел.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed