Corpus of the Chuvash language

Динго ун умӗнче чарӑнчӗ те хурлӑхлӑн уласа ячӗ.

Динго остановился перед ней и жалобно завыл.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӗскӗн чӗрчун, хурлӑхлӑн кӑшкӑрса, хаяр тискер кайӑкӑн чӗрнеллӗ ури айӗнче тапкаланма тытӑнчӗ.

С жалобным криком бедное животное судорожно забилось под когтистыми лапами грозного хищника.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хирӗҫ хурлӑхлӑн та уҫӑмсӑррӑн вӗрни илтӗнчӗ.

В ответ раздалось жалобное, глухое тявканье.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Читокӑн тусанлӑ ҫӗрӗ ҫинче хурлӑхлӑн ларакан Дик Сэнд ҫавӑнтах сиксе тӑчӗ.

Дик Сэнд, уныло сидевший на пыльной земле читоки, мгновенно вскочил на ноги.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мария Александровнӑн тути хурлӑхлӑн йӗрӗлчӗ.

Горькая складка залегла у губ Марии Александровны.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хресчен, пуҫне усса, хурлӑхлӑн алӑк патнелле утрӗ.

Вобрав голову в плечи, крестьянин понуро шел к выходу.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӗрачасем тата Митя хӑйсене хӑнӑхнӑ выльӑхпа хурлӑхлӑн сывпуллашрӗҫ.

Девочки и Митя с грустью прощались со своей любимицей.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Александр Ильич ура ҫинче тӑрать, амӑшӗ ҫине лӑпкӑн, кӑшт хурлӑхлӑн, ачашшӑн, кӑмӑллӑн пӑхать…

Александр Ильич стоит и смотрит на мать спокойно и грустно, нежно и ободряюще…

Суд // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑхӑтран вӑхӑта инҫетре хурлӑхлӑн та вӑрӑммӑн улани илтӗнсе тӑчӗ.

Время от времени издалека доносился протяжный жалобный вой.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хаяррӑн мар, ытларах хурлӑхлӑн вӗрет, ялан харлатса кӑна тӑрать.

Он был сильно возбужден и все время глухо рычал — скорее жалобно, чем злобно.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫапла, эсӗ, паллах, тӗрӗс калатӑн, ачам, — хурлӑхлӑн тавӑрчӗ Уэлдон миссис.

— Да… ты, конечно, прав, мой мальчик, — грустно ответила миссис Уэлдон.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ун телейне, Динго ҫаплах-ха, ҫыран ҫине пӑхса, хурлӑхлӑн уларӗ, кок енне ҫаврӑнса та пӑхмарӗ.

К счастью для него, Динго продолжал жалобно выть, глядя на берег, и не обратил на кока никакого внимания.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Палуба тӑрӑх каллӗ-маллӗ чупса ҫӳрекен Динго ҫак самантра карап пуҫнелле ыткӑнчӗ те, ҫӗр ҫине пӑхса, вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн уласа ячӗ.

В эту минуту Динго, который бегал взад и вперед по палубе, бросился на нос и, уставившись на землю, протяжно и жалобно завыл.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӗрарӑмӗ вара вӗҫӗ-хӗррисӗр тискеррӗн ҫухӑрнӑ: пуш хирти пек туйӑнакан тинӗсре пӗрре хыттӑн та вӑрӑмӑн, тепре хурлӑхлӑн та халран кайса кӑшкӑрнӑ сасӑ илтӗнсе тӑнӑ.

Женщина же непрерывно кричала ужасным голосом: то громко и пронзительно, то истошно и жалобно звучал он над пустыней моря.

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Унта яланах тем чӑнкӑртатать, шӑтӑртатать, унтан яланах усаллӑн кӑшкӑрса тӑкни тата хурлӑхлӑн юрлани илтӗнет.

Там всегда что-то скрежещет, звякает, оттуда всегда слышатся грубые окрики и печальные песни.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл Дик Сэнда пиншак аркинчен урипе ҫаклатрӗ те хурлӑхлӑн та хыттӑн вӗрме тытӑнчӗ.

Схватив Дика Сэнда за полу куртки, она опять громко и жалобно залаяла.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫар оркестрӗн пӑхӑр трубисем мӑнаҫлӑн та хурлӑхлӑн йынӑшса макӑрчӗҫ.

Величаво и скорбно пели медные трубы военного оркестра.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аслашшӗпе асламӑшӗ, шӑппӑн кӑна калаҫса, хурлӑхлӑн уткаласа ҫӳреҫҫӗ.

Бабушка и дедушка беспокойно слонялись по избе, вполголоса переговариваясь.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Тӑшмана ҫапса аркатма тӳр килеймерӗ манӑн, тӑвансем, халӗ акӑ вилме вӑхӑт ҫитрӗ, — терӗ вӑл хурлӑхлӑн, кӑвакарнӑ тутисемпе кулнӑ пек туса.

— Не отбил я врага, братцы, и вот помираю! — с сожалением сказал он, растягивая в улыбку бледные губы.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Га!.. — кӑшкӑрчӗ Галя, пуҫне хурлӑхлӑн силле-силле.

Га!.. — закричала Галя, отчаянно тряся головой.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.