Шырав

Шырав ĕçĕ:

йынӑшса (тĕпĕ: йынӑш) more information about the word form can be found here.

Ҫӗрле амӑшӗ Ваньӑпа юнашар выртакан ывӑлӗн вырӑнӗ патне темиҫе хут та пырса пӑхрӗ, вӗсене витнӗ утиялӗсене тӳрлетрӗ, ӑшӗ вӑрканипе йынӑшса, макӑрса ярас мар тесе, тутине чӑмӑрӗпе хуплать.
Несколько раз ночью мать подходила к его постели, на которой он спал рядом с Ваней, поправляла одеяло на мальчиках, зажимала кулаком себе рот, чтобы не застонать, не заплакать от томившей ее тревоги.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Те йынӑшса илчӗ, те мана ҫапла туйӑнчӗ.
Застонал али почудилось мне?

IX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ах, турӑҫӑм-пӳлӗхҫӗм! — йӗрӗнсе, йынӑшса ячӗ Ромашов.
— Ах, боже мой! — с отвращением простонал Ромашов.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Саша! — аллисене ун патнелле тӑсса, йӑлӑнчӑклӑн йынӑшса ячӗ Ромашов.
— Саша! — умоляюще простонал Ромашов, протягивая к ней руки.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

А-ах! — тискеррӗн йынӑшса ячӗ шӑлне ҫыртнӑ Осадчий.
А-ах! — яростно простонал со сжатыми зубами Осадчий.

Унӑн калаҫма та вӑйӗ юлман, йынӑшса ҫеҫ аран-аран сассине кӑларать.
Даже говорить он был не в силах, а только жалобно стонал.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӑйсем ҫав тери тискер ҫухӑраҫҫӗ, мӗкӗреҫҫӗ, йынӑшса кӑшкӑраҫҫӗ.
При этом визжали, ревели и выли.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫыран хӗрринче темӗн чухлӗ тискер кайӑк кӗшӗлтетсе ҫӳрет, вӗсенчен хӑшӗ урнӑ пек ӳлет, тепри йынӑшса ҫухӑрать, ахӑрса мӗкӗрет, сиксе вӗрет.
Берег кишел зверями, которые бешено выли, рычали, ревели и лаяли.

— Ах! — йынӑшса ячӗ те тухтӑр, аллинчи револьверне ӳкерчӗ.
— Ох! — простонал доктор и уронил револьвер.

XVI. Вилӗм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ах тупата, епле мӑшкӑл! — йынӑшса каласа хучӗ Огнянов.
Боже, какой позор! — простонал Огнянов.

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ухмаха тухрӑн иккен, хӗрӗм, йӑлт ухмаха тухрӑн, — йынӑшса ячӗ унӑн чирлӗ амӑшӗ.
— Одурела ты, дочка, совсем с ума сошла! — простонала ее больная мать.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шанчӑкне ҫухатнӑ Колчо аптранипе йынӑшса ячӗ.
Колчо застонал, охваченный безнадежным отчаянием.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йынӑшса шӑнкӑртатать шыв.
Жалобно журчала речка.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ах! — йынӑшса ячӗ виҫҫӗмӗшӗ.
— Ох! — простонал третий.

Амӑшӗсенчен уртӑннӑ ачасем, урисемпе аран тӗнкӗлтетсе, ӗсӗклесе йӗреҫҫӗ те шыв илнине пула ура ҫинчен ӳкеҫҫӗ… йӗни те йынӑшса кӑшкӑрни хытӑрах та хытӑрах илтӗнсе тӑрать.
Дети, которых матери тащили за собой, жалобно кричали, едва волоча ноги, и падали под напором воды… стоны, рыдания звучали все громче и громче…

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йынӑшса улани, ача макӑрни, хӑрӑлтатса кӑшкӑрашнӑ сасӑ пӗтӗм ту хушшинче янраса тӑрать.
Вопли, детский плач, хриплые крики оглашали ущелье…

Ҫывӑхрах такам йынӑшса ячӗ: — Ах турӑҫӑм, пӗтрӗм иккен… — терӗ вӑл.
— Ой, боже! — крикнул кто-то неподалеку.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ахлатса сывлӑш ҫавӑрни те, йынӑшса мӑкӑртатни те окопсенче каҫсерен илтӗнет, шӑнса та пӑшӑрханса вӗсем куҫ хупмасӑрах ҫӗр ирттереҫҫӗ.
Тяжкие вздохи и приглушенные стоны слышались по ночам в окопах, и никто не мог сомкнуть глаз от холода и тревоги.

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кирлӗ мар вӑл… — йынӑшса ячӗ старик.
— Не хочу… — простонал старик.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юрдан пӳрнипе юнаса илчӗ те каллех йынӑшса ячӗ.
Юрдан отрицательно помахал пальцем и снова застонал.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics