Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тулта (тĕпĕ: тулт) more information about the word form can be found here.
Тулта тахҫанах ҫуркунне ӗнтӗ.

Где за окном давно уже стояла весна.

XX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫак вӑхӑтра Салли аппа ҫырӑва уҫнӑ-уҫманах ӑна урайне ывӑтрӗ те, тулта темӗн курса, пӳлӗмрен тухса ыткӑнчӗ.

И вдруг… не успела тетя Салли распечатать письмо, как бросила его и выбежала вон из комнаты — что-то увидела.

Хӗрӗх иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Том хӑлхине хушӑк тӗлне тытса итлерӗ, — чылайччен итлесе тӑчӗ вӑл, тулта ҫаплах утаҫҫӗ, анчах юлашкинчен вӑл пире чавсипе тӗртрӗ те, эпир сарайран хӑвӑрт тухрӑмӑр; сывламасӑр, пӗшкӗнсе, пӗр сас кӑлармасӑр, индеецсем пек умлӑн-хыҫлӑн хӳме патнелле йӑпшӑнса пытӑмӑр, унта чиперех ҫитрӗмӗр, Джимпа иксӗмӗр хӳме урлӑ та йӗркеллех каҫрӑмӑр.

Том приложил ухо к щели и стал слушать — слушал, слушал, а кругом все время шаги, но в конце концов он нас толкнул, мы выскочили из сарая, нагнулись пониже и, затаив дыхание, совсем бесшумно стали красться к забору, один за другим, вереницей, как индейцы; добрались до забора благополучно, и мы с Джимом перелезли.

Хӗрӗхмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӑч-тӗттӗмленсе ларчӗ, тулта пӗтӗмпех хура-кӑваккӑн, питӗ илемлӗн курӑнать; ҫумӑрӗ вара чашлаттарать кӑна, аякри йывӑҫсем кӑшт ҫеҫ курӑнаҫҫӗ, эрешмен картипе хупланнӑ тейӗн; сасартӑк ҫил ҫавӑрттарса килет те йывӑҫсене авсах антарать, ҫулҫӑсен ҫутӑ енӗсене тӳнтерле ҫавӑрать, кун хыҫҫӑн калама ҫук вӑйлӑ тӑвӑл тухать те, йывӑҫсем, ухмаха ернӗ пек, тураттисене сулкалама тапратаҫҫӗ: йӗп чиксен те куҫ курмалла мар ҫӑра хура тӗттӗм хупӑрласа илнӗ хыҫҫӑн сасартӑк ялтӑр! ҫуталса каять, вара кӑнтӑрлахи пекех таҫти аякри те курӑнать — йывӑҫ тӑррисем хумханаҫҫӗ; куҫ хупса иличчен каллех тӗпсӗр шӑтӑкри евӗр тӗттӗмленет, аслати хӑрушшӑн кӗмсӗртетет, унтан пӗлӗт тӑрӑх аялтан аяла анса пырать, пусма картлашкисем тӑрӑх пушӑ пичкесем кусаҫҫӗ тейӗн, пӗлетӗр-ҫке, пусми вӑрӑм чухне вӗсем сиксе, кӗмсӗртетсе анаҫҫӗ.

Стало так темно, что все кругом казалось черно-синим и очень красивым; а дождь хлестал так сильно и так часто, что деревья чуть подальше виднелись смутно и как будто сквозь паутину; а то вдруг налетит вихрь, пригнет деревья и вывернет листья светлой стороной, наизнанку; а после того поднимется такой здоровый ветер, что деревья машут ветвями, как бешеные; а когда тьма сделалась всего черней и гуще, вдруг — фсс! — и стало светло, как днем; стало видно на сотню шагов дальше прежнего, стало видно, как гнутся на ветру верхушки деревьев; а через секунду опять сделалось темно, как в пропасти, и со страшной силой загрохотал гром, а потом раскатился по небу, все ниже, ниже, словно пустые бочки по лестнице, — знаете, когда лестница длинная, а бочки сильно подскакивают.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӗр илемсӗр каҫ вӑл хӑй пӳлӗмӗнте тутӑрсем пӳксе ларчӗ, ӑнсӑртран килсе тухнӑ салхулӑхпа тулта ҫил уланине итлерӗ.

В один ненастный вечер она сидела в своей комнате и, обрубая платки, с невольным унынием прислушивалась к завываниям ветра.

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Акӑ тулта октябрь уйӑхӗ, хӗлле пуласси те инҫе мар…

Вот уж октябрь на дворе, зима на носу…

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тулта темскер чӑштӑртатса илчӗ, алӑк уҫӑлчӗ те — пӳлӗме Елена кӗрсе тӑчӗ.

Что-то слегка зашумело за дверью, она быстро распахнулась — и в комнату вошла Елена.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пӗр икӗ минут иртсен, Берсенева макӑрни илтӗннӗ пек туйӑнчӗ; вӑл чӳречине уҫса пӑхрӗ, анчах тулта шӑпах-мӗн: таҫта инҫетре ҫеҫ, пӗр-пӗр иртсе ҫӳрекен мужик пулас, Моздок ҫеҫенхирӗ юрра тӑсать.

Минуты две спустя Берсеневу даже почудились рыдания: он встал, отворил окно; всё было тихо; только где-то вдали какой-то, должно быть, проезжий мужичок тянул «Степь моздокскую».

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тулта тӗттӗмленме пуҫларӗ те, хӑнасем килӗсене саланчӗҫ.

На дворе стемнело, и гости удалились.

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тулта юр ҫӑвать, вӗҫтерет.

За окном шел снег и мела метель.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тулта, йывӑр кун хыҫҫӑн каннӑ евӗр, хула кансӗррӗн тӗлӗрет.

За окном, будто отдыхая от прожитого трудного дня, тяжело дремал город.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тулта вара мӑкӑртатса ятлаҫни, аяккалла кайса пыракан ура сасси илтӗнчӗ.

За дверью раздались скрип удаляющихся шагов и ворчливая брань.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тулта тахӑшӗ Наташа хушаматне асӑнчӗ.

И чей-то мужской голос назвал Наташину фамилию:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унтан Саша, ун хыҫҫӑн эпӗ, ман хыҫран тата тахӑшӗ — тулта тин куртӑмӑр эпир ыттисене.

За ним Саша, я и еще кто-то — только потом мы увидели всех ребят.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Иртнӗ каҫсенче те, юлашки кунсенче те тулта вӗҫӗ-хӗррисӗр техника кӗмсӗртетни илтӗнет.

И в прошлые ночи, и в эти дни я слышал за стенами нашего медсанбата грохот идущей техники.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ытла тӗттӗм тулта, нимӗн те курӑнмасть…

 — Темень всюду, ничего не видно…

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

…Унта, салтак ҫӗрпӳртӗнче, Тулта тӑман урать пулин те, Пит ырӑ, хӑтлӑ.

…В землянке солдатской уют, Метель завывает у окон.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унта, салтак ҫӗрпӳртӗнче, Тулта тӑман урать пулин те, Пит ырӑ, хӑтлӑ.

Там, где В землянке солдатской уют, Метель завывает у окон.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тулта ҫил-тӑман ӳленӗрен кунта тата та ӑшӑрах пек туйӑнать.

И оттого, что за окном воет метель, еще теплее.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тулта — тӑман.

За окном метель.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed