Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗлӗтсем (тĕпĕ: пӗлӗт) more information about the word form can be found here.

Артамонов Петрпа тата Никитӑпа пӗрле садра шӑппӑн калаҫса ларчӗ, сухалне якаткаларӗ, сад тавра, тӳпери кӗренрех пӗлӗтсем ҫине пӑха-пӑха илчӗ.
Артамонов сидел в саду с Петром и Никитой, гладил бороду и говорил негромко, оглядывая сад, щупая глазами розоватые облака:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Тӑхлан тӗслӗ ҫӳхе пӗлӗтсем, туран вӗрекен ҫилпеле татӑкӑн-татӑкӑн арканса, васкасах ҫурҫӗр еннелле чупма пуҫларӗҫ.
Между тем серая пленка туч стала разрываться в клочья верховым ветром; клочья облаков стремительно помчались на север.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Тинӗс ҫинче, таҫта инҫетре, темӗнле пароход тӗтӗмӗ курӑнчӗ, тинӗс тӑрӑхах шап-шурӑ пӗлӗтсем, ҫил ҫӗкленессине пӗлтерсе, шурӗҫ.
Над горизонтом моря, по которому дымилась полоса черного дыма какого-то парохода, ползли длинные белые облака, обещая ветер.

24 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Пӗр икӗ сехет маларах темӗн те пӗр тӗрлӗ, пысӑк та вак-тӗвек ӗмӗтсемпе, кӑмӑлсемпе пурӑннӑ ҫынсен юнланса пӗтнӗ ӳчӗсем, темиҫе ҫӗршерӗн, бастионпа траншея хушшинчи ем-ешӗл те сывлӑмлӑ лапампа Севастопольри часовньӑн тип-тикӗс урайӗнче пӗр хускалмасӑр выртаҫҫӗ; темиҫе ҫӗршер ҫын ылханни, кӗлтуни илтӗнсе тӑрать, ҫӑварӗсем типсе ларнӑ вӗсен, ҫӗр ҫумӗпе шӑваканнисем те, енчен енне ҫаврӑнса выртса йынӑшса илекеннисем те пур вӗсен хушшинче, — пӗрисем ем-ешӗл лапамри вилесем хушшинче выртаҫҫӗ, теприсем носилкӑсемпе койкӑсем ҫинче, суран ҫыхмалли пунктӑн юнланса пӗтнӗ урайӗнче; анчах та ҫав ҫавах, иртнӗ кунсенчи пекех, Сапун-ту тӗлӗнче шурӑмпуҫ шевли выляма пуҫларӗ, йӑлкӑшса тӑракан ҫӑлтӑрсем шупкалчӗҫ, шавласа выртакан тӗксӗм тинӗсрен шурӑ тӗтре хӑпарма тытӑнчӗ, хӗвелтухӑҫӗнче йӑмӑх хӗрлӗ ҫутӑ йӑлкӑшма пуҫларӗ, янкӑр кӑвак горизонт тӑрӑх шӑвакан шупкарах хӗрлӗ ҫинҫешке пӗлӗтсем тара-тара ҫухалчӗҫ, ҫав-ҫавах, иртнӗ кунсенчи пекех, ыйхӑран вӑраннӑ тӗнчене савӑнӑҫпа юрату, телей сунса, хӑватлӑ та ҫав тери илемле хӗвел ишсе тухрӗ.
Сотни свежих окровавленных тел людей, за 2 часа тому назад полных разнообразных, высоких и мелких надежд и желаний, с окоченелыми членами, лежали на росистой цветущей долине, отделяющей бастион от траншеи, и на ровном полу часовни Мертвых в Севастополе; сотни людей — с проклятиями и молитвами на пересохших устах — ползали, ворочались и стонали, — одни между трупами на цветущей долине, другие на носилках, на койках и на окровавленном полу перевязочного пункта; а все так же, как и в прежние дни, загорелась зарница над Сапун-горою, побледнели мерцающие звезды, потянул белый туман с шумящего темного моря, зажглась алая заря на востоке, разбежались багровые длинные тучки по светло-лазурному горизонту, и все так же, как и в прежние дни, обещая радость, любовь и счастье всему ожившему миру, выплыло могучее, прекрасное светило.

14 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Хӗвел, шӑп анса ларас умӗн, тӳпене хупӑрласа тӑракан пӗлӗтсем айӗнчен тухрӗ те сасартӑк кӗренрех пӗлӗтсене, — хӑйӗн кӑтрашка хумӗсем ҫинче карапсемпе кимӗсене чӳхентерекен симӗсрех тӗслӗ анлӑ тинӗсе, хулари чӑлт шурӑ ҫуртсене, урамсенче ҫӳрекен халӑха юн пек хӗрлӗ ҫутӑла ҫутатрӗ.
Солнце перед самым закатом вышло из-за серых туч, покрывающих небо, и вдруг багряным светом осветило лиловые тучи, зеленоватое море, покрытое кораблями и лодками, колыхаемое ровной широкой зыбью, и белые строения города, и народ, движущийся по улицам.

Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ку пӗлӗтсем хӗвеле хупласа хунӑ; ҫӳлтен темӗнле салхуллӑ йӗпхӳ пӗрӗхсе тӑрать, вӑл пӳрт тӑррисене, тротуарсене тата салтак шинелӗсене йӗпетет…
Сырые тучи и закрыл солнце; какая-то печальная изморось сыплется сверху и мочит крыши, тротуары и солдатские шинели…

Ҫур сехет хушшинче, ку вӑхӑта эсир трактирта ларса ирттернӗ, ҫанталӑк улшӑнма ӗлкӗрнӗ: тинӗс ҫинче тӑракан шурӑ тӗтре пӗр ҫӗрелле пуҫтарӑна-пуҫтарӑна чӑмӑртаннӑ-мӗн те, хӑмӑр та салхуллӑ тачка пӗлӗтсем пулса тӑнӑ.
В полчаса, которые вы провели в трактире, погода успела перемениться: туман, расстилавшийся по морю, собрался в серые, скучные.

Пӗлӗтсем ҫӗр ҫумӗпех шӑваҫҫӗ, кассӑн-кассӑн хаяр ҫил вӗрет, вӑрманта чӑрӑшсем шикленсе кашлаҫҫӗ.
Тучи совсем навалились на землю, порывами налетает злой ветер, тревожно гудят ели в лесу.

Чижик Холмы ялне кайрӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тӗксӗм пӗлӗтсем аялтан шӑваҫҫӗ.
Низкие серые тучи плывут над землей.

Награда // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӑйлӑ ҫунаттисемпе шыва ҫапаҫҫӗ те тавралӑхра ҫумӑр ҫума пуҫлать, ҫӳллӗрен те ҫӳллӗ тирексем кашлама тытӑнаҫҫӗ, тӳпери пӗлӗтсем васкаса чупаҫҫӗ…
Могучие крылья расплескаются, по округе дождик пройдет, расшумятся тополя высокие, в небе облака быстрей побегут…

Ӑмӑрткайӑк ҫӑлкуҫӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тӳпере, пӗлӗтсем айӗнче вӗҫен кайӑксем кӑнтӑралла вӗҫсе иртеҫҫӗ, — сасартӑк йывӑҫсем ҫине чул пек ӳкеҫҫӗ: ывӑннӑ, канаҫҫӗ.
Высоко под облаками летят на юг перелетные птицы, — вдруг камнем упадут на деревья: устали, отдыхают.

Мишӑн ӗҫӗсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӗри мар хӗвел сӑрӑ пӗлӗтсем хыҫне пытанчӗ.
Нежаркое солнце скрылось за серыми облаками.

Ҫу иртрӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тӳпере пӗлӗтсем те ывӑннӑ пек аран шӑваҫҫӗ.
Тихо плыли по небу тоже будто усталые облака.

Климушка пахчара // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тарӑн тӳпере татӑкӑн-татӑкӑн ҫӳхе те сарӑрах пӗлӗтсем юхаҫҫӗ.
По голубому небу плыли сотни легких, желтоватых облачков.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Сарӑ тӗмсемпе, курӑкпа витӗннӗ ҫырман ҫӳллӗ ҫыранӗсем пӗлӗтсем ӑшнеллех кӗрсе кайнӑн туйӑнаҫҫӗ.
Далеко в небо шли стены оврага, поросшие густым кустарником и травой.

Кӑвак тӳпе урлӑ ҫӳхе шупка пӗлӗтсем юха-юха иртеҫҫӗ.
Проплывали легкие серые облачка, заслонявшие глубокую синеву неба.

Тӗтре сирӗле пуҫланӑ; пӗлӗтсем туха пуҫланӑ, ҫӑлтӑрсем курӑнми пулнӑ.
А туман уж расходиться стал, и как будто тучки заходить стали, не видать уж звезд.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни килне таврӑнать те хӗрне калать: «Йӗкехӳре пуринчен те вӑйлӑ: вӑл тусене кӑшлать, тусем ҫиле пӳлеҫҫӗ, ҫил пӗлӗтсене хӑваласа ҫӳрет, пӗлӗтсем хӗвеле хупласа тӑраҫҫӗ, йӗкехӳре сана качча илесшӗн», — тет.
Человек вернулся к девочке и сказал: «Крыса сильнее всех: она грызет горы, горы останавливают ветер, ветер гонит тучи, а тучи заслоняют солнце, и крыса хочет жениться на тебе».

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗлӗтсем каланӑ: «Ҫук, ҫил пиртен вӑйлӑрах, вӑл пире хуса ҫӳрет», — тенӗ.
Тучи сказали: «Нет, мы не сильнее всех, ветер гоняет нас».

Хайхи ҫын ҫумӑр пӗлӗчӗсем патне каять те калать: «Пӗлӗтсем, эсир тӗнчере пуринчен вӑйлӑ, ман хӗре качча илӗр», — тет.
Человек пошел к тучам и сказал: «Тучи! вы сильнее всех; женитесь на моей девочке».

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics