Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑванӗсем (тĕпĕ: тӑван) more information about the word form can be found here.
Унта фронтовиксем ҫапӑҫусем хушшинче тылри тӑванӗсем патне ҫыру ҫырни ҫинчен каланӑ.

В ней рассказывалось о том, как фронтовики в промежутках между боями писали письмо в тыл своим друзьям и знакомым.

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ашшӗ ӑна унта ярасшӑн пулмарӗ, килтех пурӑнма ӳкӗте кӗртес тесе, кӑшкӑрса та, намӑслантарса та пӑхрӗ, анчах та Наталие сывалса ҫитнӗ хыҫҫӑн, хӑйӗн тӑванӗсем ҫине пӑхса, хӑйне хӑй тахҫан тӑван пулнӑ ҫемьере ют ҫын вырӑнне туйса тӑма аван мар пулса ҫитрӗ.

Отец ее не пускал, покрикивал и стыдил, разубеждая, но ей неловко было после выздоровления глядеть на своих и чувствовать себя в родной когда-то семье почти чужой.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ытти тӑванӗсем — Мартынпа Прохорӗ — каснӑ-лартнӑ Алексей пекех, пӗр сӑнарлӑ: Алексей пекех лутака кӗлеткеллӗ, юман пек сарлака, аллисем ҫеҫ вӗсен икшер.

Остальные братья — Мартин и Прохор — до мелочей схожи с Алексеем, такие же низкорослые, шириной в дуб, только рук у каждого по паре.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сассисем хӑйӑлтатичченех вӑрҫӑ ҫинчен калаҫнӑ хыҫҫӑн пурте, ирӗксӗрех, нумай пулмасть пулнӑ мирлӗ пурнӑҫа аса илчӗҫ те ӗнте; ун ҫинчен аса илсен, хаклӑ тӑванӗсем хӑйсен куҫӗ умӗнче курӑннӑ пекех тухса тӑчӗҫ…

После споров до хрипоты о войне все невольно вспомнили недавнюю мирную жизнь; как вспомнили о ней, родные и близкие будто предстали перед глазами…

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вара Андрее ирӗксӗрех хӑй ҫавӑн чухне тӳссе ирттерчӗ пулсан, унӑн тӑванӗсем те хӑйӗнчен сахал мар тӳссе ирттернӗ пек туйӑнать.

И Андрею невольно казалось, что если он пережил так много событий, то и все его родные пережили их не меньше.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсен батальонӗ передовойра тӑнӑ вӑхӑтра, Андрей хӑйӗн Ольховкипе тӑванӗсем ҫинчен час-часах аса илме ерҫеймен: иртнӗ мирлӗ пурнӑҫри пӗр-пӗр самант асне килнӗ те, снаряд ҫурӑлнӑ чухне ҫулӑм ялтлатса илнӗ пек, ҫавӑнтах сӳннӗ.

Когда батальон стоял на передовой, Андрею некогда было часто вспоминать об Ольховке и родных: мелькнет какая-нибудь картина из прежней мирной жизни — и сразу погаснет, точно вспышка при взрыве снаряда.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Татьяна Нецветовӑн та унпа пӗрле каймалла пулса тухрӗ — хӑйӗн тӑванӗсем патӗнче ҫӗркаҫма шутласа, машинӑна ҫынсемпе пӗрле ӑсатрӗ: Кондратьевпа калаҫнӑ хыҫҫӑн Рощенскине паянах кайма шутларӗ те, вара, Хворостянкин тачанки площадьре тӑнине курсан, савӑнсах кайрӗ.

Случилось так, что вместе с ним ехала и Татьяна Нецветова, — она думала заночевать у своих знакомых и поэтому отпустила машину с людьми; поговорив же с Кондратьевым, решила выехать сегодня и была рада, когда увидела еще стоявшую на площади хворостянкинскую тачанку.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тӑванӗсем патне Сергей Иринӑпа кайма хатӗрленнӗччӗ, анчах ҫак каҫ шӑпах Ирина электростанцире дежурствӑра пулчӗ, ӑна улӑштарма ҫынни те тупӑнмарӗ.

Сергей собирался ехать к родным с Ириной, но как раз случилось так, что в этот вечер Ирина дежурила на электростанции и подменить ее было некому…

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна ачипеле тӑванӗсем патне килчӗ, колхозра ӗҫлеме пуҫларӗ, партине кӗчӗ; ҫакӑнта, ҫак пӳлӗмре тата ҫак кровать ҫинче упӑшкишӗн макӑрса куҫҫулне типӗтрӗ, арсӑр арӑмӑн йывӑр хуйхине тӳсрӗ…

Татьяна приехала с ребенком к родным, стала работать в колхозе, вступила в партию и тут, вот в этой комнате и на этой кровати, выплакала все слезы по мужу и испытала страшное вдовье горе…

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лазаревсем отряд каменоломньӑна анас умӗн, ҫынсем ӑҫта кайнине ан пӗлччӗр тесе, пурне те: яла, тӑванӗсем патне каятпӑр, тенӗ, ҫавӑнпа Оля каменоломньӑна халӗ те ял пулӗ тенӗ.

Так как перед уходом отряда под землю Лазаревы для сохранения тайны говорили всем, будто они эвакуируются к родным в деревню, то Оля до сих пор была уверена, что каменоломни и есть та самая обещанная ей деревня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тутар каччӑ тусем хушшинчен таврӑннӑ: аул ларнӑ вырӑн пуш-пушах юлнӑ, амӑшӗ ҫук, тӑванӗсем ҫук, ҫурт-йӗрӗ ҫук, пӗр йывӑҫ анчах тӑрса юлнӑ.

Молодец пришел из гор: где был аул, там пустое место; матери нет, братьев нет, дома нет; одно дерево осталось.

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Тусем хушшинчен лазутчикпа пӗрле тӑшманла чеченецсем, вӗлернӗ абрекӑн тӑванӗсем, вилен ӳтне укҫалла илме тесе килнӗ.

Из гор приехали с лазутчиком немирные чеченцы, родные убитого абрека, выкупать тело.

XXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Каяс умӗн тусӗсемпе тӑванӗсем ҫеҫ мар, сивӗ чунлӑ ҫынсем ҫеҫ те мар, халиччен кӑмӑла кайман, хӑйне ырӑ сунман ҫынсем те — пурте ӑна сасартӑк хытӑрах юратма, вӑл ӳкӗннӗ е вилӗм умӗнче чухнехи пек пухӑнса пур ҫылӑхӗсене те каҫарттарма пӗр канаш тунӑ пек туйӑнчӗ.

Перед отъездом не только друзья, родные, не только равнодушные, но несимпатичные, недоброжелательные люди, все как будто вдруг сговорились сильнее полюбить его, простить, как пред исповедью или смертью.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ҫилленмен пулсан, мӗншӗн Эрнене хӑйсен ҫыннисем патне, тӑванӗсем патне киле хӑвалатӑн?

— А если не сердишься, зачем отсылаешь Пятницу домой, к его землякам и родным?

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Киревсӗр сӑмахсенчен унӑн тӑванӗсем, пӗлӗшӗсем чӗмсӗррӗн мӗнле йӗрӗннине вӑл лайӑх пӗлет, хӑй те, мӗншӗнне чухламасӑрах, вӗсем пирки ҫавнашкалах шухӑшлать, ҫавӑнпа та ӑна ку киревсӗр сӑмахсене ӳсӗрсемпе ашкӑнчӑксем ҫеҫ калама пултараҫҫӗ пек туйӑнать.

Он знал об отвращении, которое молчаливо питали к ним его родные и знакомые, сам, не зная почему, разделял это чувство и привык думать, что одни только пьяные да буйные пользуются привилегией произносить громко эти слова.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Огнянов тем чухлӗ тертленсе ҫӳренӗ хыҫҫӑн хӑйӗн укрепленине таврӑннӑ ҫӗре ҫур ҫӗр иртсе те кайнӑччӗ, окоп сыхлакансем килӗнчен тӑванӗсем илсе килнӗ чӑптасемпе кавирсем ҫинче тӗттӗмре ҫывӑрмасӑр выртаҫҫӗ.

Было уже далеко за полночь, когда Огнянов после бесчисленных мытарств вернулся на свое укрепление, защитники еще бодрствовали, лежа в темноте на принесенных из дому родными половиках и рогожках.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑлхавҫӑсем валли ҫывӑх тӑванӗсем апат-ҫимӗҫ кӳрсе тӑраҫҫӗ.

Родные повстанцев должны были приносить им пищу и все необходимое.

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кандов господин тӑванӗсем патне хӑнана килнӗ те.

— Господин Кандов приехал в гости к родным…

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка тӑванӗсем Радӑна хисеплӗн йышӑнчӗҫ, тупӑк патне иртсе тӑма вырӑн пачӗҫ.

Родственники Лалки, тронутые, расступились перед Радой и освободили ей место у гроба.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йӗрсе хӳхлени хытӑрах та хытӑрах илтӗне пуҫларӗ; ӗнтӗ тӑванӗсем те, ютсем те, куҫҫульпе ҫӑвӑннӑ пичӗсене, тутисене тутӑр тытса, ахлатнӑ сасӑпа кӑшкӑрса йӗрес марччӗ тесе, аран чӑтса тӑраҫҫӗ.

Плач и причитания звучали все громче; родные и чужие, с мокрыми от слез лицами, закрывали платками губы, чтобы не разрыдаться во весь голос.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed