Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тултарнӑ (тĕпĕ: тултар) more information about the word form can be found here.
Ив вун пиллӗк тултарнӑ тӗлелле ӑна пӑхса ҫитӗнтерекен вилсе выртать, вӑрманҫӑн пӗве кӗнӗ ачисем пӗри Америкӑна, тепри Кӑнтӑр Уэльса, виҫҫӗмӗшӗ Европӑна туха-туха каяҫҫӗ.

Когда Иву было 15 лет, его воспитатель умер, взрослые дети лесничего уехали — кто в Америку, кто в Южный Уэльс, кто в Европу.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Бетси кӗтесри кӗпе-йӗм тултарнӑ карҫинкка ҫине куҫ ывӑтса урама тухрӗ.

И Бетси вышла, бросив взгляд на угол корзины с бельем.

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Стена ҫумӗнчи мӑн карҫинккасене таса мар кӗпе-йӗм тултарнӑ.

У стены огромные корзины с грязным бельем

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Унта стена ҫине пистолетсемпе пӑшалсем ҫакса тултарнӑ.

Там на стене висели пистолеты и ружья.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Том ылтӑн тӗслӗ эрех тултарнӑ пысӑк графина асӑрхарӗ те — Кидд капитан («Ҫыран хӗрринчи пиратсем» кӗнекерен) никам пурӑнман утрав ҫинче, ҫав тери тискер пӗчченлӗхре, эрех ӗҫме тивӗҫлине умне кӑларса тӑратрӗ.

Том заметил большой графин с золотистым вином и вспомнил, что капитан Кидд (из книги «Береговые пираты») должен был пить ром на необитаемом острове, в совершенном и отвратительном одиночестве.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Ун вырӑнӗнче — вӑл чӑннипех хӑватлӑран та хӑватлӑ пулас тӑк — эпӗ хама валли таса ылтӑн тултарнӑ хӑтлӑ путвал тахҫанах «пӗҫерсе кӑлармалла».

На его месте — будь оно действительно всемогуще — я бы давным-давно состряпал себе уютный подвальчик, набитый червонным золотом».

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ҫапла каласа старик мана утӑ тултарнӑ михӗ пачӗ, вара эпӗ кӗтесе кайса йӑвантӑм, ҫывӑрса каяс умӗн ҫапларах манерлӗ уйлантӑм:

Сказав так, старик дал мне мешок с сеном, и я повалился в углу, размышляя на сон грядущий следующим манером:

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Урайӗнче тата сӗтел ҫинче тупӑк хуппилле йывӑр сарӑ кӗнекесен куписем выртаҫҫӗ; кунсӑр пуҫне сӗтел ҫинех металпа кӗленчерен тунӑ тӗрлӗ-тӗрлӗ япала сапаласа тултарнӑ; мӗн тума кирлӗ — ухмаха ериччен шухӑшласан та ӑнланмалла мар.

Груды тяжелых, как гробовые плиты, желтых книг лежали на полу и столе, заставленном кроме того различными металлическими и стеклянными вещами с назначением, непонятным до одурения.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Эпӗ ҫинӗ вӑхӑтра старик чӗнмерӗ, вӑхӑт-вӑхӑтпа тимӗр тӑхаллӑ кӗнекине пӑхкалать, ӑнланмалла мар паллӑсем ӳкерсе тултарнӑ эрешлӗ патакпа шӳрпине пӑтраткалать.

Пока я ел, старик молчал, время от времени заглядывая в книгу с железными застежками и помешивая варево узорной палочкой, разрисованной непонятными знаками.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

— Хаплаттар ӑна вырӑнтах! — вӗрентрӗ ашшӗне апат чиксе тултарнӑ ҫӑварлӑ ача.

— Клади его на месте! — посоветовало отцу дитя ртом, полным пищи.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Форточкӑна уҫрӗ; тӗксӗмленичченех туртса тултарнӑ, хутман пӳлӗме таса юхӑмлӑ уҫӑ сывлӑш ӑнтӑлса кӗрет.

Была открыта форточка; свежий воздух прозрачной струей потек в накуренную до темноты, нетопленную, сырую комнату.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

(Ӑнланмастӑп: мӗн чиксе тултарнӑ?)

(Не понимаю, чем он набит!)

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл аллине хӗрарӑм кӑкӑрӗ ҫине хучӗ, ал лаппине ҫӗклерӗ те унӑн хӑлхи ҫинчен итлемен ҫӳҫне айккинелле куҫарчӗ, маччаналла хаваслӑн тӗмсӗлчӗ, — унта, кӑвак тӑваткалсен хушшине, ҫулҫӑсемпе чечексем, кайӑксем ӳкерсе тултарнӑ.

Он тихо положил руку на ее сердце, отнял ладонь, откинул с маленького уха послушные волосы и весело посмотрел в потолок, где среди голубых квадратов были нарисованы листья, цветы и птицы.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ун умӗнчи сентресем ҫине апат-ҫимӗҫ тултарнӑ савӑтсемпе хутаҫсене тирпейлӗн, йӗркипе лартса тухнӑ.

На полках перед ним расставлены были в строгом порядке банки и мешочки с припасами.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

— О, ҫук, ҫимелли тиесе тултарнӑ, хамӑрӑн провизи тата ҫула май Санди утравӗ валли пысӑках мар фрахт.

— О нет, — мы погружены съестным, собственной провизией нашей да маленьким попутным фрахтом на остров Санди.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Пыл тултарнӑ темиҫе пичке, турккӑ шӑтӑкӗ тӗлӗнче ларнӑскерсем, ахӑртнех, Зурбаганрах йӳҫме пуҫланӑ.

Несколько бочек с медом, стоя около турецкой дыры, забродили, надо быть, еще в Зурбагане.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Мана мар, паллах, «Марианнӑна», вӑл вара, чӑннипе, эпӗ, эпӗ вара — «Марианна», ҫапла ӗнтӗ — мана тиесе тултарнӑ.

То есть не я, а «Марианна», «Марианна», впрочем, есть я, а я есть «Марианна», так что я нагружен.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Капитансем-тӑванӑмсем, калама та хӑрушӑ: мана сирпӗнекен-ҫурӑлакан пакӑҫ япаласемпе тиесе тултарнӑ.

Братцы-капитаны, я ведь нагружен, страшно сказать, взрывчатыми пакостями.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Шавлӑ вилӗмпе пӗтме тӗв турӗ те — ҫывхаракан ушкӑнра пуринчен те нумайрах шакӑртма ҫакса тултарнӑ шур сухала куҫӗсемпе шыраса тупрӗ.

Решив умереть шумно, он быстро отыскал глазами наиболее почтенного, увешанного погремушками старика.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫула ҫитнӗ вун тӑватӑ ача, куҫӗсене хӑрушла вылята-вылята, вӑрттӑн сӗмпе ӳсӗркелесе тинӗс хурахӗсен паллисем ҫинчен, шурӑ эрех тултарнӑ ылханлӑ пичке ҫул ҫӳревӗпе сиренӑсен пулӑ шӑрши ҫинчен, шыв айӗнчи ылтӑн муклашкисем тултарнӑ ҫӗр хӑвӑлӗ пирки пӗр-пӗрне кала-кала кӑтартрӗҫ.

Четырнадцать взрослых ребят, делая страшные глаза и таинственно кашляя, рассказывали друг другу о приметах пиратов, о странствиях проклятой бочки с водкой, рыбьем запахе сирен, подводном гроте, полном золотых слитков.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed