Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑнаҫҫӗ (тĕпĕ: туйӑн) more information about the word form can be found here.
Сӗтел ҫинчи лампа ҫути ун типшӗм те курпун сӑмсаллӑ пичӗ ҫине аялтан ӳкнипе кӑштах тӗксӗмленнӗ ҫутӑ куҫӗсем пысӑк та ытла хурланса пӑхнӑ пек туйӑнаҫҫӗ.

Свет настольной лампы падал на худощавое и горбоносое лицо снизу, отчего светлые глаза, скрытые слабой тенью, казались большими и очень грустными.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Путене ҫунаттисем тӗслӗ калпак тӑхӑнтарнӑ пӗчӗк пуҫӗ минтер ҫинче йывӑррӑн выртать: куҫӗсене вӑл ҫывӑракан ҫын пек мар вӑйсӑррӑн хупнӑ: хӑрпахсӑр тӑрса юлнӑ ватӑ куҫсем шыҫса ҫыпҫӑннӑ пек туйӑнаҫҫӗ.

Ее маленькая голова, все в том же сереньком, под цвет перепелиного крыла, чепце, лежала на подушках тяжело; глаза ее были закрыты слабо, не так, как у спящей, старческие, голые веки вспухли и точно слиплись.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич, кӑкӑрӗпе туя ҫине таянса, ҫаплах пӗкӗрӗлсе ларчӗ, унӑн тӗтреллӗ те шывланнӑ куҫӗсем ҫапла каланӑн туйӑнаҫҫӗ: «Илтетӗп пулсан та, ют ҫын эпӗ, пурне те ют…»

Федор Лукич вытирал платком вспотевшие лицо и голову, посапывал, молчал, и во взгляде его таилась мысль: «Слышу, слышу, но чужой, чужой я теперь, и ничто меня не радует…»

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унӑн ҫӑмӑл та васкавлӑ утти, йӑлтӑркка тӗксӗм куҫӗсем; «Эх, Николай Петрович, ҫак тӗрлӗрен хутсем хунӑ папкӑра мар, чӗрере эпӗ мӗнле ҫӗнӗ хыпар усранине пӗлсенччӗ эсӗ!» — тесе каланӑн туйӑнаҫҫӗ.

Его легкий и быстрый шаг, с блестящими темными глазами как бы говорили: «О Николай Петрович, вы бы знали какая у меня новость — она не в этих папках с разными бумагами, я такую новость сейчас держу в сердце!»

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Капан тӑрринчи ҫамрӑк каччӑсем сенӗксемпе вылянӑ пекех ӗҫлеҫҫӗ, лампа ҫутине лекекен кӗлтесемпе пучахсем хӗрлӗ ҫутӑпа ҫуннӑ пек туйӑнаҫҫӗ.

Молодые парни, взобравшись на скирду, бросали вилами, точно играя, снопы, и колосья, попадая в лучи лампы, как бы загорались красным светом.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Фарӑсем Усть-Невинскине каймалли ҫула кӑтартнӑ пек туйӑнаҫҫӗ.

Фары как бы указывали путь на Усть-Невинскую.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсен тулли те типсе ҫитеймен пичӗсем те, хӗвеле хирӗҫ пӑхнипе йӑлтӑртатакан куҫӗсем те: «Шыва епле лайӑх кӗтӗмӗр эпир! Эсир, Варя инке, пирӗн ҫине ан ҫилленӗр, шыв хӗрринче эпир татах кӑштах ларар-ха…» — тесе каланӑн туйӑнаҫҫӗ.

Полные и не высохшие лица, блестящие на солнце глаза — все у них говорило: «Как хорошо мы купались! Вы, тетя Варя, не сердитесь на нас, и мы еще немного посидим на берегу...»

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пиҫсе ҫитнӗ тулӑ пуссисем шупка-сарӑ тӗспе сӑрланаҫҫӗ, тырӑ выракан комбайнсем хӳрисене татнӑ пит пысӑк кайӑксем пек туйӑнаҫҫӗ.

Спелые пшеничные поля окрашиваются в бледно-желтый цвет, а зерноуборочные комбайны казались огромными птицами, которым обрубили хвосты.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тулта ҫил хытах алхасма пуҫларӗ; сывлӑшӑн вӑйлӑ пайӑркисем ҫӳлтен киле-киле ӳкнӗн туйӑнаҫҫӗ; Йывӑҫ тураттисем ҫӗре ҫитичченех авӑна-авӑна илеҫҫӗ; пӳртум юпи ҫинчи хунар сулланса чӳрече янахӗ ҫине чӗтрекен мӗлке ӳкерет, шурӑ хӑвасем халӗ татти-сыпписӗр татах та шиклӗнрех шавлаҫҫӗ.

Ветер на дворе разыгрался не на шутку; порывистые, сильные струи воздуха, казалось, падали сверху; ветки деревьев нагибались чуть ли не до земли, фонарь у подъезда раскачивало, на подоконник падала дрожащая тень, белолистки шумели непрерывно и тревожно.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Стена та, башня та ҫӗр тӗпӗнчен ҫӗкленнӗ пек, кӑштах айккинелле пӑрӑнса ӳснӗ пек туйӑнаҫҫӗ, вӗсем Иринӑшӑн питех те паллӑ пулнипе вӑл савӑнса каларӗ:

И стена, и башня, казались выросшими из-под земли, поднявшимися ввысь немного криво в сторону, радуясь тому, что они для Ирины были особо приметными, она сказала:

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗвелтухӑҫӗ, ӑна аялтан вут чӗртнӗ пек, хӗмлӗн хӗрелсе кайнӑ, ҫавӑнпа аэродром ҫийӗнчи тӑрӑхӑн сарса хунӑ тутӑр пек вӑрӑм пӗлет те, ирхи сывлӑмпа пӗрле пӗлӗтрен ӳкнӗ пек туйӑнакан йӗпе тӗтре те кӗрен тӗспе сӑрланнӑ; хӑйсен станицинче Ирина ҫакӑн пек ҫӳллӗ тӳпене те, ҫакӑн пек пӗлӗте те, ҫакӑн пек тӗтрене те нихҫан та курман; тӗтре витӗр, шурӑ кантӑк ҫинчи ӳкерчӗксем пек, пысӑк самолетсен хура мӗлкисем курӑнаҫҫӗ, Иринӑна вӗсем хула ҫывӑхӗнче ҫӗр каҫнӑ кайӑк кӗтӗвӗ пек туйӑнаҫҫӗ, вара вӑл ҫак кайӑксенчен хӑшӗ ӑна пӗлӗтсем хушшине илсе каясси ҫинчен пӑшӑрханса шутлать.

Восток был ярко-красный, точно его подожгли снизу, отчего и длинная, как раскинутая шаль, тучка над аэродромом и зыбкий туман, вместе с росой, упавшей с неба, были окрашены в розовый цвет; в своей станице Ирина никогда не видела ни такого высокого неба, ни такой тучки, ни такого тумана; сквозь туман, как рисунок на матовом стекле, выступали темные очертания больших и малых самолетов, Ирине они казались стаей птиц, зазоревавших вблизи городка, и она с тревогой думала, какая же из этих птиц унесет их за облака.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Мӗн тумалла-ха унпа», тенӗ пекех туйӑнаҫҫӗ.

И что тут с ним делать?»

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫӗртме пусси тӑрӑх ҫӳрекен гусеничнӑй тракторсем прожекторсемпе ҫутатаҫҫӗ, вӗсем шывра чупса ҫӳрекен катерсем пекех туйӑнаҫҫӗ, вара вӑйлӑн та пӗр тикӗс кӗрлекен моторсен шавӗ ҫыран хӗррине киле-киле пӗрӗннӗн туйӑнать — ҫаксем вӗсем пурте ҫӗртме пуссине татах та залив евӗрлӗ туса кӑтартаҫҫӗ.

Сходство это дополнялось еще и тем, что по парáм ходили гусеничные тракторы с прожекторами, а казалось же, будто водную гладь бороздили катера и на берег долетал мощный и хорошо слаженный хор моторов.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫӗр ҫине хура мӗлкесем ӳкеҫҫӗ, тӗксӗм хӗрлӗ пӗлӗтӗн мӗлки ҫинче йывӑҫсем хура-кӗрен тӗслӗ курӑнаҫҫӗ, ҫавӑнпа: вара вӗсем ахаль чухнехинчен ҫӳллӗрех те капӑртарах туйӑнаҫҫӗ

Деревья на фоне багрово-красного неба казались выше и стройнее…

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫиелтен пӑхсан, пурте яланхи пекех: вӗри сывлӑшра иртен пуҫласа каҫченех кайӑк-кӗшӗк ҫуйхашать; инҫете курӑнакан тавракурӑм хӗрринче ҫинҫе пурҫӑн карри пек ӑрша вылянса тӑрать; аякри тӗмесемпе сӑвӑр тӗмисем силлене-силлене таҫта шунӑ пек туйӑнаҫҫӗ; тавракурӑм хӗрринче бригада ҫурт-йӗрӗсем е трактористсен пӗчӗк вагонӗ аран-аран курӑнмалла тухса тӑрать; ҫулсем ҫинче тусан юпи ҫӗкленет те, вара унӑн пӗлӗчӗ темиҫе километрах хӳме пек карса илет; таҫта хӑяматра мотор кӗрлет — унӑн сасси хӑлхана ҫӗр ҫине хурса итлесен лайӑх илтӗнет; янк уҫӑ уй-хирте лаша ури тапӑртаттарни янӑраса каять — юланутҫӑн вӑрӑм ҫӳҫлӗ пуҫӗ симӗс ҫулҫӑллӑ кукуруза хушшинче ҫӑмха пек чупса иртсе ҫухалать, — пӗр сӑмахпа каласан, пурте яланхи пекех, пурте шӑп та шай хальчченхи ҫулласенче пулнӑ пекех, анчах ҫакӑн пек кунсенче ҫӗрӗҫлекенӗн ҫивӗч хӑлхи темскер урӑххине — ҫуллахи ӗҫ пуҫланнине туйса илет.

и горячий воздух с самого утра полон птичьего песнопения; и дали широки и по-летнему укрыты пряжей тончайшего марева; и колышутся, плывут бог знает куда дальние холмы и курганы; и вырастают над горизонтом еле-еле приметные бригадные постройки или вагончик трактористов; и встает по дорогам пыль — серый заслон тянется на километры; и гудит неведомо где мотор — тягучий его звук хорошо слышен, когда приложишь ухо к земле; и разносится по простору частая дробь копыт — чубатая голова всадника, как шар, прокатится над зеленой листвой кукурузы и скроется, — словом, все, все обыденно, все точно так, как во всякое лето, а только в такие дни настороженный слух хлебороба улавливает и нечто другое — наступление летней страды.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Выляса тӑракан чӗрӗ куҫӗсем, сатуррӑн йӑлтӑртатса, ҫапла каланӑн туйӑнаҫҫӗ:

И ее живые, быстрые глаза сияли тем задорным блеском, который как бы говорил:

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Куҫ шӑрҫийӗсем, тӗттӗмри пек, чарӑлса кайнӑ, юн килсе тулнипе куҫӗсем пӑхма та хӑрушшӑн туйӑнаҫҫӗ.

Зрачки широко расширились, как будто в темноте, глаза, налитые кровью, страшно смотрели.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сӑрт хӗррисемпе ҫӳрекен кӗтӳсене — пӗчӗк ращасене сыхлакан кӗтӳҫӗсем пекех туйӑнаҫҫӗ вӗсем.

Они казались постушками, стерегущими идущие по окраинам гор стада — маленькие рощи.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Инҫетри вӑрмансем каҫхи ӗнтрӗкре лайӑххӑнах палӑрмаҫҫӗ, хӑй ҫутисӗр-мӗнсӗр темиҫе пин башньӑллӑ авалхи крепоҫсем пек туйӑнаҫҫӗ вӗсем, тӑррисем ҫеҫ ылтӑн тӗспе тӗксӗммӗн ҫутӑлкалаҫҫӗ.

Дальние урочища, как крепости с тысячами древних башен без огней, с куполами, тускло отливающими золотом, тонули в вечерних сумерках.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хуп-хура курӑнакан сӑртсем пирӗн хыҫран сиксе пыракан тӗлӗнмелле чӗрчунсем пек туйӑнаҫҫӗ.

Темные цепи гор, похожие на хребты приготовившихся к прыжку чудовищ, словно бежали за кормой.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed