Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑпах the word is in our database.
шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) more information about the word form can be found here.
Танк шӑпах Андрей палӑртса хунӑ лини урлӑ каҫать.

Танк пересекал как раз ту линию, которую отметил Андрей.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Блиндаж сасартӑк ҫав тери хыттӑн кисренсе илчӗ те, пурте шӑпах пулчӗҫ: тимӗрпе йывӑҫ чӑнкӑртатса та шатӑртатса хӑлхасене хупласа лартрӗ, унтан та кунтан тӑпра ишӗлсе анчӗ, котелоксем тӑнкӑртатса илчӗҫ…

Блиндаж вдруг тряхнуло так, что все замерли: оглушило треском железа и дерева, отовсюду посыпались комья земли, звякнули котелки…

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫав ҫырусене вуланӑ хушӑра салтаксем шӑпах пулчӗҫ.

Солдаты притихли, читая эти письма.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл пенӗ тӗлте шӑпах пулчӗ.

Там, куда он стрелял, стало тихо.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Темиҫе секунд хушши шӑпах пулчӗ, унтан вара малта каллех Жигалов пӗтӗм чуна ҫӳҫентермелле кӑшкӑра-кӑшкӑра яни илтӗнсе кайрӗ.

Прошло несколько секунд затишья, а потом впереди раздались прерывистые, раздирающие душу крики Жигалова.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах шӑпах Дятлов вилме тытӑннӑ вӑхӑтра, пӗр боецӗ — сухалланса кайнӑскер, шӑнса кӑвакарнӑскер (унӑн мӑйӗ ҫине ҫӑпансем туха-туха ларнӑ) — чикарккине туртса пӗтернӗ те чӳрече витӗр вӑрман ҫулӗ еннелле пӑхса илнӗ.

Но как раз в те минуты, когда умирал Дятлов, один из бойцов, обросший, синий от холода, с чирьями на шее, докурив цигарку, глянул в окошечко на дорогу, что выходила из лесу.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Халь шӑпах ун вӑхӑчӗ килсе ҫитрӗ — каҫ пулчӗ.

— А то сейчас для нее самое время — вечер.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шӑпах ҫав вӑхӑтра ун килӗ тӗлӗпе Силанти ятлӑ старик иртсе пынӑ.

Как раз той порой мимо двора шел дед Силантий.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫӗршывӑмра шӑпах хут ҫӗленсене вӗҫтермелли тапхӑр: ҫуркуннехи уйӑх — февраль.

У меня на родине время бумажных змеев — второй месяц весны.

Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.

Пӗррехинче, ҫӗрле, шӑпах хӗл иртсе ҫу пуҫланнӑ вӑхӑтра, ӑнсӑртран манӑн пушӑ вӑхӑт пулчӗ те, эпӗ Ярошенко патне кӗтӗм.

Как-то поздним вечером, как раз когда кончилась зима и началось лето, у меня случайно нашлось свободное время, и я зашел к Ерошенко.

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Вӑл ҫул эпӗ шӑпах вуникӗ ҫул тултарнӑччӗ, ҫавӑнпа мана спектакль кайса курма ирӗк пачӗҫ.

В том году мне исполнилось как раз двенадцать лет, и наконец мне разрешили пойти посмотреть спектакль.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Шӑпах Ҫӗнӗ ҫул умӗн ун патне хӑйӗн землякӗ килсе вунӑ доллар кивҫен пама ыйтнӑччӗ.

Как раз в канун прошлого Нового года к нему явился земляк и попросил у него взаймы десять юаней.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Шӑпах уяв умӗн кам кивҫен укҫа пама килӗштӗр-ха? — терӗ арӑмӗ, упӑшки хуйхине туймасӑр.

— Кто же даст взаймы перед самым праздником? — безразличным тоном заметила жена, не проявив никакого участия.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Шӑпах ҫавӑн чухне мӗнпур аудитори умӗнче пурнӑҫ ҫине хӑй ҫӗнӗлле пӑхма пуҫлани ҫинчен каларӗ те ӗнтӗ вӑл.

Тогда-то он и обнародовал ее на своей лекции.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Анчах шӑпах ҫакӑ шиклентерет те ӗнтӗ Китайӑн пуласлӑхне».

Но именно это и вызывает тревогу за будущее Китая…»

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Урамра пурте шӑпах пулчӗ.

На улице стихло.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ман унта чӑнах, сентре мар, шӑпах Митридат патша саркофагӗ.

— У меня прямо не лежанка, а целый саркофаг царя Митридата.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Халӗ вӑл, шӑпах вӑл, Володя Дубинин, ҫӗр айне юлнӑ ҫынсен пурнӑҫӗшӗн хӑй умӗнче ответ тытать, халӗ пурте унран килет.

А теперь он, именно он, Володя Дубинин, отвечал перед самим собой за жизнь всех, кто был там, под землей, все теперь зависело от него одного.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Унта шӑшие ҫӳреме шӑпах.

— Там только мыши впору проскочить.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

А эпӗ — шӑпах виҫеллӗ, Гора пичче!

А я — в самый раз, дядя Гора!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed