Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑхӑтра (тĕпĕ: вӑхӑт) more information about the word form can be found here.

Анчах юлашки вӑхӑтра ҫӗрлехи сехетсене те час-часах ҫӳлтех, сӗтелӗ ҫумӗнче тӑракан кресла ҫинчех ирттерет.
Но за последнее время часто оставался и на ночь — наверху, у стола в кресле.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ленин юлташ алӑкӗ умӗнче хуралта тӑнӑ чухне — пушӑ вӑхӑтра — тем ҫинчен те шухӑшлама май пур.
На карауле у дверей товарища Ленина — вволю можно было подумать на досуге.

Ҫав вӑхӑтра ҫурӑм хыҫӗнче татах пӑшал сасси кӗрлесе кайрӗ, унтан тепре.
В это время за спиной холодно прозвучал второй выстрел, третий.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ыран тул ҫутӑлнӑ вӑхӑтра Шкурон кавалери дивизийӗ тӑватӑ бронепоездпа, вӑтӑр пулемётпа наступлени пуҫласа ярать.
Завтра на рассвете кавалерийский полк Шкуро при трех бронепоездах, тридцати пулеметах пойдет в наступление.

Вӑл ӗнтӗ тухса каймах тӑнӑччӗ, анчах ҫав вӑхӑтра килхушшинчен мӑн сухаллӑ деникинец кӗрсе тӑчӗ.
Он хотел уйти, но в это время вошел в землянку бородатый деникинец.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫав вӑхӑтра килхушшинче темле ҫынсем ҫӳрени, шпорсем чӑнкӑртатни илтӗнчӗ.
По двору ходили белогвардейские солдаты, звенели шпоры.

Ҫӑварта иртенпех пӗр тӗпренчӗк те пулманнипе пыршӑсем лапчӑнсах ларнӑ ӗнтӗ пирӗн, ҫак вӑхӑтра соуссемпе котлетсем ҫинчен вулама тӳр килни шутсӑр тарӑхтарчӗ вара.
Я читал про соусы и котлеты, а в животе кишки марш играли.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Шыв хӗрринче, лашасем шавлӑн сывласа, сарлака сӑмса шӑтӑкӗсемпе шыва ик еннелле сирсе ӗҫнӗ вӑхӑтра, эпир хӗрлӗармеецсем калаҫнине итлерӗмӗр.
На речке, пока лошади, раздувая широкие ноздри, жадно пили воду, мы слушали разговоры красноармейцев.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпир ӗнтӗ ман пӳрт патне ҫитсе пыраттӑмӑр ҫеҫ, ҫав вӑхӑтра кӗтмен ҫӗртен хапха уҫӑлса кайрӗ те килхушшинчен темиҫе хӗрлӗармеец юланутсемпе тухрӗҫ.
Мы уже подходили к моему дому, когда неожиданно распахнулись ворота, и со двора выехало несколько красноармейцев.

— Тутлӑ япала вӑхӑтра хывса хунӑ ҫӗлӗкне тӑхӑнса.
— Сладкого не люблю, — отвечал, надевая шапку, которую снял во время игры.

Эпӗ тавҫӑрса илтӗм: Васька ҫак вӑхӑтра Илюха пӑрахса тарасран шикленчӗ пулас — епле пулсан та унӑн пур патронсене те выляса илмеллех-ҫке-ха.
Я догадывался: Васька боялся, как бы Илюха не убежал, ведь нужно было выиграть у рыжего все патроны.

Ҫакӑ вӑл пирӗн ҫине Деникин генералӑн шурӑгвардеецла ҫарӗсем хура пӗлӗт пек капланса килнӗ вӑхӑтра пулса иртет вӗт-ха!
И это в то время, когда белогвардейцы генерала Деникина подходят к городу.

Эпӗ вӑл ҫав вӑхӑтра бандитсемпе мӗнле ҫапӑҫнине, вӗсем хушшинче унталла та кунталла сикнине, сылтӑмалла та сулахаялла ҫапнине, бандитсем унран хӑраса ӳксе тарнине хам куҫпа курнӑ пекех курса тӑтӑм.
Сейчас он бьется с бандитами, раздавая удары направо и налево, бандиты убегают от него в разные стороны, я ясно представил это себе.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӗсем пуху пулмалли ҫурта пӗрерӗн-пӗрерӗн кӗнӗ вӑхӑтра Васька чупса пычӗ те мана алӑран ҫавӑрса тытрӗ:
Когда они по одному стали заходить в помещение, подбежал Васька и схватил меня за руку:

Ҫак вӑхӑтра пирӗн пата Васька пырса тӑчӗ.
В это время подошел Васька.

Ҫав вӑхӑтра эпӗ: «Вӑрлатӑп, ыранах вӑрлатӑп», тесе шухӑшларӑм.
Разбираться было некогда, и я подумал: «Украду, завтра же украду!»

Юлашки вӑхӑтра вӑл, юриех мана тарӑхтарма тӑрӑшнӑ пек, пӗрмай Тонька тавра явӑнса ҫӳрет, питне кашни кун ҫӑвать тата хӑйӗн саплӑклӑ, чӗркуҫҫисем малалла тухса кайнӑ йӗмне якатса тӑхӑнать.
Последнее время он, будто назло мне, увивался возле нее, начал каждый день умываться и даже утюжил свои латаные-перелатаные, вздутые на коленках штаны.

Юлашки вӑхӑтра вӑл темшӗн мана кӑмӑла каякан пулчӗ.
Последнее время она мне стала нравиться.

— Лайӑхрах, лайӑхрах пытар, — терӗ ҫав вӑхӑтра Митя тете.
— Подальше, подальше заховай, — услышал я голос дяди Митяя.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ вара тартӑм, ҫав вӑхӑтра ку сывлӑшалла персе ячӗ.
Я и ушел, а он вверх выстрелил.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics