Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳлӗмрен (тĕпĕ: пӳлӗм) more information about the word form can be found here.
Кайран, кӑнтӑрла иртсен, операци тӑвакан пӳлӗмрен илсе тухса, хӑйне темле фельдшерпе хваттере ӑсатса яричченех, вӑл арми госпиталӗнче операци турӗ.

Потом, уже во второй половине дня, она оперировала в армейском госпитале до тех пор, пока ее не вывели из операционной и не отправила с каким-то фельдшером в отведенную ей квартиру.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӑватӑ пӳлӗмрен тӑракан уйрӑм ҫурта поэтикӑллӑ ят панӑ: «Маркитта».

Особнячок в четыре комнаты носил поэтическое название «Маркитта».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пӳлӗмрен вӑл питӗ хытӑ асаплантарнӑ тата ҫав асапа аран-аран тӳссе ирттернӗ ҫын туйӑмӗпе тухрӗ.

И она вышла с таким чувством, точно сию минуту была подвергнута истязанию, которое претерпела с трудом.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл пӳлӗмрен пурте пӗр чӗнмесӗр тӑнӑ вӑхӑтра тухрӗ, таҫта аялалла анса каякан коридорсем тӑрӑх чылайччен аташса ҫӳрерӗ.

Она вышла при всеобщем молчании и долго блуждала по коридорам, которые все более углублялись куда-то вниз.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вара вӑл чи малтан пӳлӗмрен тухрӗ.

И она первая вышла из комнаты.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Юлашкинчен, ҫак пӳлӗмрен тухса кайма ыйтатӑп, мӗншӗн тесен эсир мана ӗҫлеме чӑрмантаратӑр, Спасский профессор патне эпӗ хам шӑнкӑртаттарӑп.

И, наконец, извольте покинуть эту комнату, потому что вы мне мешаете работать, а профессору Спасскому я позвоню сама.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫук, ҫук, тем тусан та эпӗ юлмастӑп, мӗнле-ха апла? — терӗ те вӑл, ыттисене хӑй хыҫҫӑн ертсе, пӳлӗмрен чи малтан килкартине чупса тухрӗ.

Нет, нет, я ни за что не останусь, как же так, — и первая выбежала из комнаты во двор, увлекая за собой всех остальных.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Варвара Огарнова, пукана шавлӑн тӳнтерсе ярса, пӳлӗмрен чупса тухрӗ.

Варвара Огарнова шумно опрокинула табурет, выбежала из комнаты.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Малтанхи пекех кӗнеке вуласа выртакан Найденов ҫине пӑхмасӑр, Гаррис пӳлӗмрен тухрӗ те, никампа сывпуллашмасӑрах, машина патнелле утрӗ.

Не взглянув на Найденова, который по-прежнему читал книжку, Гаррис вышел из комнаты и, ни с кем не простясь, направился к машине.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Эсӗ мана чӗнетӗн-и? — лӑпкӑн ыйтрӗ хӑмапа тунӑ пӳлӗмрен Опанас Иванович.

— Ты меня, что ли? — миролюбиво спросил из-за перегородки Опанас Иванович.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хӗрарӑм ассӑн сывласа илчӗ те шӑппӑн пӳлӗмрен тухса кайрӗ.

Женщина вздохнула и бесшумно вышла из комнаты.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пӑшӑрханнипе йӑлтах шурса улӑшӑннӑ манӑн сӑн-сӑпат, хӗрелсе кайнӑ куҫӑмсене курсан, тен, Гретхен та урӑхла шухӑшлама тытӑнӗ, тесе пӳлӗмрен ӑна хирӗҫ тухрӑм.

Я вышел из комнаты, думая, что мой расстроенный вид, бледное лицо, покрасневшие глаза произведут впечатление на Гретхен и она изменит свое отношение к поездке.

VII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Сережа амӑшне ним каламасӑр пуҫ тайрӗ, унӑн аллине чӑмӑртарӗ, пӳлӗмрен тухса, булкӑсем илсе килчӗ те сӗтел хушшине ларчӗ.

Сережа молча поклонился, пожал руку матери, вышел, принес булки и сел за стол.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсем пӗр-пӗрин ҫине пӑхса пӗр хушӑ ним чӗнмесӗр тӑчӗҫ, иккӗшӗ те йӑл кулса илчӗҫ, унтан Людмила: — Манӑн сӑмавар мӗн тӑвать-ши унта? — тесе пӳлӗмрен тухса кайрӗ.

Помолчали, глядя друг на друга, улыбнулись обе, потом Людмила пошла из комнаты, говоря: — Что-то делает мой самовар?

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ алӑксене пӑхрӗ: пӗр алӑкӗпе вӑл хӑй кунта малти пӳлӗмрен кӗчӗ, кӑмака патӗнче тепӗр алӑк, ансӑр та ҫӳллӗскер, пур.

Мать осмотрела двери — через одну она вошла сюда из маленькой прихожей, около печи была другая дверь, узкая и высокая.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Ку тӗрӗсех-и? — тесе кӑшкӑрчӗ Николай пӳлӗмрен.

— Это верно? — крикнул Николай из комнаты.

XXII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Николай сӗтел патнелле ҫаврӑнса ларчӗ, амӑшӗ пӗр минутлӑха пӳлӗмрен тухрӗ; вӑл каялла кӗрсен, Николай, ун еннелле ӑшшӑн пӑхса, хӑйӗн асаилӗвӗсене хуллен те кӑмӑллӑн, ачашшӑн калама тытӑнчӗ.

Он отвернулся к столу, а она на минуту вышла из комнаты, и, когда вернулась, Николай, ласково поглядывая на нее, заговорил, тихонько и любовно гладя словами свои воспоминания:

XXII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хӗрача та урамалла пӑхса илчӗ те, алӑка хыттӑн хупса, пӳлӗмрен чупса тухса кайрӗ.

Девочка тоже взглянула на улицу и убежала из комнаты, громко хлопнув дверью.

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Юнашар пӳлӗмрен аллине ҫыхса лартнӑ Николайпа арпашса кайнӑ ҫӳҫ-пуҫлӑ, чӗрӗп пек шӑртланнӑ тухтӑр Иван Данилович тухрӗҫ.

Из соседней комнаты вышли Николай, с перевязанной рукой, и доктор Иван Данилович, весь растрепанный, ощетинившийся, как еж.

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Кам ку? — ыйтрӗҫ пӳлӗмрен алӑка уҫмасӑрах.

— Кто это? — спросили за дверью.

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed