Corpus of the Chuvash language

Мӗлке хӳми, сӗм каҫ тӗрми ик хӗвелпе таптанчӗ.

Стена теней, ночей тюрьма под солнц двустволкой пала.

Ҫулла дачӑра Владимир Маяковский курнӑ тӗлӗнмелле мыскара // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.

Эп хӗвелпе йӑлтах ӗнтӗ юлташлӑ.

На «ты» мы с ним, совсем освоясь.

Ҫулла дачӑра Владимир Маяковский курнӑ тӗлӗнмелле мыскара // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.

Ҫӗр хӗрӗх хӗвелпе ҫунса ҫу июле куҫатчӗ, шӑватчӗ шӑрӑх ялтӑрса — ӗҫ дачӑра пулсаччӗ.

В сто сорок солнц закат пылал, в июль катилось лето, была жара, жара плыла — на даче было это.

Ҫулла дачӑра Владимир Маяковский курнӑ тӗлӗнмелле мыскара // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.

Ун пӑхӑр тулашӗ хӗвелпе йӑлтӑртатнине те уйӑратӑп эпӗ.

По-моему, я различаю даже, как блестит на солнце его медная обшивка.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл начарланнӑ, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ, ҫӳҫӗсем ылтӑн тӗслӗн курӑнаҫҫӗ.

Худой от пережитых лишений, бронзовый от загара, с золотистым чубом.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсен хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пит-куҫӗсем савӑнӑҫпа йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ:

Их обветренные, загорелые лица сияли от радости:

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Типӗ те хӗвелпе ӑшӑннӑ уҫлӑхсем тӑсӑлаҫҫӗ.

Потянулись сухие, нагретые солнцем вырубки.

53 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсем иккӗшӗ те хаваслӑ, иккӗшӗн те пичӗсем хӗвелпе пиҫсе хӗрелнӗ.

Обе были веселые, румяные.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пит-куҫӗ, Сашӑна курсан, ҫав тери илемлӗн ҫуталса кайрӗ.

Почти тотчас же скрипнули половицы в сенях, и в дверях показалось расплывшееся в улыбке, загорелое до черноты лицо Сереги.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн хӗвелпе кушӑрханӑ сарлака янахлӑ пичӗ тӗксӗмленчӗ, тутисене хыттӑн чӑмӑртарӗ.

— Широкоскулое, загорелое лицо его потемнело, крепко сжались губы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӳме ҫинче хӗвелпе пиҫнӗ ҫара уран ачасем труси вӗҫҫӗнех лараҫҫӗ, тӑшман самолечӗсем ҫине перетпӗр тесе, хӑйсем патаксемпе ҫӳлелле вӑркӑнтараҫҫӗ.

На заборе сидели босоногие, загорелые, в одних трусах ребятишки и оглушительно стреляли из палок в небо, воображая, что летят неприятельские самолеты.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Комсомол райкомӗнче акӑ вӗҫӗмсӗр телефон шӑнкӑртатать, районтан пынӑ вирелле ҫӳҫлӗ комсомолецсем алӑк умӗнчи картлашка ҫинче те, коридорта та ушкӑнӑн-ушкӑнӑн кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ, урисенче тусанлӑ ботинкӑсем, пит-куҫӗсем хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ.

В райкоме комсомола неумолчно звенел телефон, на лестнице и в коридоре толпились пришедшие из района комсомольцы в запыленных ботинках, вихрастые, загорелые.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ Саша кӗске йӗм вӗҫҫӗнех картишне чупса тухрӗ.

В одних трусах, темно-бронзовый от загара, Саша выбежал во двор.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӗвелпе ҫуталса тӑракан тӑвайкки ҫинчи шӗшкӗ тӗмисем кӑштах чӳхенсе илчӗҫ.

На верху залитого солнцем косогора зашевелились кусты орешника.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ, чиперленнӗ, чылай ҫамрӑкланнӑ.

Она загорела, поправилась, помолодела.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сӑрт тайлӑмӗнче Хӗлипӗн кӗрнеклӗ те сарлака хулпуҫиллӗ кӗлетки курӑнсанах, тӗмсем хыҫӗнчен хӗвелпе пиҫнӗ тӑватӑ алӑ ӑна ҫийӗнчех ҫӗр ҫине ҫапса антарчӗҫ.

Едва успела показаться на откосе коренастая, широкоплечая фигура Фильки Сыча, как из кустов одновременно высунулись четыре загорелые руки и сшибли его вниз…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унччен те пулмарӗ — хӑях хушшинче хура та йӗпе пуҫ, хӗвелпе пиҫӗхсе бронза тӗслӗ пулнӑ хулпуҫҫисем тата ӳт ҫумне ҫыпӑҫнӑ майка курӑнчӗ.

Из тростника выглядывает черная мокрая голова, мелькают темно-бронзовые от загара плечи и прилипшая к телу майка.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӑвайт патӗнчи симӗс курӑк ҫине хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ ачасем тӑсӑлса выртнӑ.

А вокруг сидели и лежали на траве загорелые полуголые горцы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Миронихӑн хӗвелпе тӗссӗрленнӗ кофти ӑна чӗркуҫҫи таранах хупласа тӑрать.

Лиловая, выгоревшая от солнца кофта Миронихи закрывала ее до колен.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл чавсаланнӑ та, хӗвелпе шуралнӑ куҫхаршисене ҫӳлелле ҫӗклесе, ҫамкисене пӗркелентерсе, Мазина темскер каласа кӑтартать.

Он о чем-то рассказывал Мазину, опираясь локтем о землю, поднимая вверх густые выцветшие брови и морща лоб.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.