Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Киле (тĕпĕ: кил) more information about the word form can be found here.
Киле лӑкӑштатса таврӑннӑ Пантелей Прокофьевича хуторта кам та пулин курнах пулӗ ҫав: карательсен отрячӗ хутора килсе кӗрсен тепӗр сехетренех Мелеховсен килӗ тӗлне юланутлӑ тӑватӑ калмӑк сиктерсе ҫитрӗ.

Должно быть, кто-нибудь из хуторян видел пробиравшегося домой Пантелея Прокофьевича; через час после вступления в хутор карательного отряда четверо калмыков прискакали к мелеховскому базу.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эппин, стариксене сире киле тавӑрса ячӗҫ-ха?

— Вас, стариков, стало быть, спустили по домам?

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле килсен, Григорий Аксиньйӑпа тӗл пулассинчен пӑрӑнса ҫӳренине вӑл амӑшӗн ҫивӗч те кӗвӗҫ куҫӗпе курмасӑр пултараймарӗ.

От ее проницательного и ревнивого материнского взора не скрылось то обстоятельство, что Григорий, будучи дома, избегал встреч с Аксиньей.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ан кай аҫупа, тӗпренчӗкӗм, киле юл! — терӗ вӑл мӑнукне.

Не езди с отцом, милушка, оставайся дома! — обратилась она к внуку.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑрҫса тӑкрӗ хайхискер мана, ҫавах та пӗр эрнелӗхе киле ячӗ-ячех.

Обругал он меня, а на побывку пустил на неделю.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Ҫук, — тетӗп, — ваше благороди, кастармастӑп. Мана вӗсемпе ҫӳреме савӑк та. Вӗсем мана кансӗрлемеҫҫӗ, япалисем те тем пит йывӑрскерсемех мар, киле илсе ҫитерсе арӑма кӑтартас килет», — тетӗп.

«Нет, говорю, ваше благородие, не дамся. Мне с ними даже интереснее. Хочу их домой понесть, жене показать, а они мне не препятствуют, не велика тяжесть».

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл киле ҫитрӗ ҫеҫ — шӑрӑха кура мар акӑлчансен пустав френчӗпе шалпар шӑлавар тӑхӑннӑ, салху сӑнлӑ Христоня пырса кӗчӗ.

Как только он приехал домой — явился Христоня, мрачный с виду и одетый, несмотря на жару, в суконный английский френч и широкие бриджи.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Наччаслӑха киле кайса килесшӗн, атте, — терӗ вӑл ашшӗне.

Сказал отцу: — хочу, батя, поехать домой на-час.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фронтран кӗске вӑхӑтлӑха киле килсе кайнӑ май, вӗсене вӑл хӑйӗн тивӗҫне кура тата амӑшӗн кӑмӑлне юрас тенӗ майлӑрах ҫеҫ савса ачашлатчӗ, хӑй вара ҫакна тума кӑшт та пулин кӑмӑл туртнине туймастчӗ те.

На короткий срок приезжая с фронта домой, он пестовал и ласкал их как бы по обязанности и чтобы сделать приятное матери, сам же не ощущал в этом какой-то потребности.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куҫ хыврӗ пирӗн киле вилӗм.

Прилюбила смерть наш курень.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

 — Каях халь киле.

Езжай домой.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лукинична ачасене киле ҫитерсе яма Грипашкӑна хушрӗ, хӑй хӗрӗ патӗнче юлчӗ.

Лукинична поручила отвести ребятишек Грипашке, сама осталась около дочери.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична алӑка тӗкӗлесе хучӗ, чӗтрекен аллисемпе, ют киле килсе лекнӗ пек, вӑрахчен алӑк хӑлӑпне хыпашласа аппаланчӗ, анчах тӗттӗмре ниепле те тупаймарӗ.

Ильинична заперла на засов дверь, словно в незнакомом доме долго шарила дрожащей рукою и никак не могла найти в потемках дверную ручку.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗнкӗлтетсе ҫитетчӗ те киле илӗм-тилӗмле, эпӗ вӗри куҫҫульпе ӳлесе макӑраттӑм, ӳпкелешеттӗм ӑна, ну, вӑл, ав, тӳрех чышкисене ӗҫе яратчӗ.

Прийдет, бывало, на заре, закричу горькими слезьми, попрекну его, ну он и даст кулакам волю…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сывӑ юлать вӑл, вилӗмрен хӳтӗлесе хӑварать ӑна ҫӳлти турӑ амӑшӗ, таврӑнать киле — хӑй суйлать…

Жив будет он, оборонит его от смерти царица небесная, вернется — сам выберет…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ акӑ мӗн пирки килсеттӗм: хуторта Григорий каллех сан ҫумна ҫыпӑҫать, вӑл киле килсен, иксӗр тӗл пулатӑр текен сӑмах ҫӳрет.

Я вот чего пришла: по хутору идет брехня, будто Григорий опять к тебе прислоняется, будто видаетесь вы с ним, когда приезжает он домой.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хальхинче станицӑран Дон хӗррипе киле килме тухрӑм та кӗҫех ак ҫакӑнпа пуринпе те хамӑн уйрӑлма тивесси ҫинчен шухӑшласа илтӗм ҫеҫ — куҫ уҫӑлнӑ пек пулчӗ!

А вот как пошла из станицы по-над Доном да как вздумала, что мне скоро надо будет расставаться со всем этим, и кубыть глаза открылись!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр ҫур сехетрен вӑл хӑй патне, хӗрринчи пӳлӗме, кайрӗ, ӑнӑҫсӑр медале кӑкӑрӗ ҫумӗнчен тарӑхса вӗҫерсе арчана пӑрахрӗ; ывӑҫ тупанӗсемпе питҫӑмартисене чаракласа, чылайччен чӳрече умӗнче сӗнксе ларчӗ, унтан ҫӗр хута таҫта тухса кайрӗ те малтанхи автансем хыҫҫӑн тин киле таврӑнчӗ.

Спустя полчаса она ушла к себе в боковушку, с досадой сорвала с груди и кинула в сундук злополучную медаль; подперев щеки ладонями, долго сидела у окошка, а в ночь куда-то исчезла и вернулась только после первых петухов.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑмӑлӗ ҫав тери хуҫӑлнӑскерӗн, унӑн халь киревсӗр сӑмахсемпе ятлаҫса илесси, кӗсрине ҫав самантрах тӑварса, киле ҫавӑтса каясси килчӗ.

Ему хотелось выругаться, тут же выпрячь кобылу и увести ее домой — так велико было его разочарование.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пычӗ киле, суйрӗ темтепӗр, кӗсрепе тӑрантаса илсе тухса кайрӗ, чӗлхине кӑларса, пӗтӗм хуторӗпе чупса ҫӳресе, тройка валли хӑнкӑрмасемпе шӑнкӑравсем шырарӗ.

Пришел, набрехал, взял кобылу и тарантас, по всему хутору бегал, высунувши язык, громышки и колокольцы для троек искал.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed