Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утса (тĕпĕ: ут) more information about the word form can be found here.
Ун патне ҫывхарнӑҫем тусем уҫҫӑнрах курӑна пуҫларӗҫ, Сергее вӗсем хирӗҫ утса килнӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

И чем ближе подъезжал Сергей к этому шатру, тем отчетливей были видны горы — они точно шли навстречу.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Мана та килӗшет вӑл, — терӗ Федор Лукич, Кондратьев патнелле утса.

— И мне он тоже нравится, — недовольно проговорил Федор Лукич, подходя к Кондратьеву.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпе сана станицӑна ҫитерсе хӑварӑп, — терӗ вӑл, шоферӗ ҫывӑракан газик патнелле утса.

— Я подброшу тебя в станицу, — сказал он и повел Сергея к машине, в кузове которой спал шофер.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ну, пурне те йӗркелерӗм пулас, — терӗ Савва, Сергей патнелле утса.

— Ну, кажись, все наладил, — сказал Савва, подходя к Сергею.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Питӗ аван, апат тӗлнех пултӑн! — ун патнелле пылчӑкланнӑ атӑпа кӗпесӗр Савва утса пычӗ.

Отлично, как раз к обеду пришел! — Савва шел к нему в грязных и еще не высохших сапогах, без рубашки.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей, Кубань хӗррипе утса, станица вӗҫне тухрӗ те Евсей мучин килкартине пырса кӗчӗ.

Берегом Кубани Сергей прошел на край станицы и зашел во двор деда Евсея.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вара вӗсем тахҫанччен, калаҫма пӗр сӑмах ҫук пек, пӗр шарламасӑр утса пычӗҫ.

Потом они долго шли молча, точно им не о чем было говорить.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ҫапла, Сергей Тимофеевич, — терӗ вӑл, пӗр илтӗнми утӑмсемпе кабинет тӑрӑх утса ҫӳресе, — эсӗ ху кӗрсе тухни питӗ аван-ха, пурнӑҫри пур ыйтусем ҫинчен те халех калаҫса татӑлӑпӑр.

— Итак, Сергей Тимофеевич, — заговорил он, неслышно расхаживая по кабинету, — хорошо, что ты сам пришел, зараз мы решим все бытовые вопросы.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл, йывӑҫ тӗмӗсене умӗнчен сире-сире, Сергей патнелле асӑрханса утса пычӗ, урисем сывлӑм шывӗпе йӗпенчӗҫ.

Она шла к Сергею, осторожно обходя кусты, и босые ее ноги были мокрые от росы.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл телейлӗ те канӑҫсӑр куҫӗсемпе савӑнӑҫлӑ та йӑл-йӑл кулса хӑй патне утса пыракан ачи ҫине ӗненес те килмен пӗк пӑхса тӑнӑ.

Какими счастливыми и тревожными глазами смотрела она на сына, как бы еще не веря тому, что вот он, веселый и улыбающийся, подходит к ней.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Утса пынине илтсе тата кам килнине сиссе пулас, хӗр шурути тунине татса илчӗ те, пирус хыпнӑ пек, тути хӗррине хӗстерчӗ.

Услышав шаги и, видимо, догадавшись, кто к ней подошел, она сорвала стебелек пырея и закусила его ровными белыми зубами.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Машина чарӑнма та ӗлкӗреймерӗ, алӑкӗсем алхапӑл уҫӑлчӗҫ те, Сергей патне пӗр хӗрӗх пиллӗкелле ҫитнӗ ҫын утса та мар, чупсах пырса тӑчӗ, пуҫне брезент картуз тӑхӑннӑ хӑй, ҫийӗнче пир кӗпе, ҫемҫе парусинӑран ҫӗленӗ галифе-шӑлавар.

Машина еще не успела остановиться, а дверца уже распахнулась, и к Сергею не подошел, а легкими шажками подбежал полный краснощекий мужчина лет сорока пяти, в брезентовом картузе, в полотняной рубашке и в брюках-галифе из мягкой парусины,

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей урапапа юнашар утса, ҫӗр ҫине йӑмӑх хӗрлӗ мӑкӑнь ҫеҫкисем ӳкнине курса пычӗ, темшӗн ӑна ҫак хура куҫлӑ хӗр ӑнсӑртран, ахаль тӗл пулнӑ хӗр пек туйӑнмарӗ, фронтра чухнех, тӑван тавралӑх, тӑван станица ҫинчен шухӑша каймассерен, ун умне хӗвелпе пиҫнӗ ҫакӑн пек ятсӑр хӗр тухса тӑнӑ, ӑна кӗтнӗ пек, ӑна юратнӑ пек туйӑннӑ, халӗ ӗнтӗ пулас арӑмӗ пек туйӑнчӗ…

Сергей шел рядом с бричкой, видел, как падали на землю ярко-красные лепестки, и ему казалось, что встреча с этой черноглазой девушкой вовсе не случайна, что еще там, на фронте, когда он мечтал о родном крае, в воображении его вставала именно такая смуглолицая безымянка, которая давно ждала его, тосковала по нем…

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Урапа тата ерипентерех кайрӗ, вӑкӑрсем ҫул ҫинчи тусана хӑйсен сарлака чӗрнисемпе хускатасран хӑранӑ пек асӑрханса утса пыраҫҫӗ.

Бричка покатилась еще медленнее, быки переступали так осторожно, точно боялись своими широкими копытами потревожить дорожную пыль.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑрҫӑ ҫулӗпе утса тухнӑ ҫынсен сӑнарӗсене чӗрере упрар, пуҫ тайса тав тӑвар.

Сохраним в сердце образы тех, кто прошел через войну, и будем благодарны им с поклоном.

Вӗсем Ҫӗнтерӳпе яла таврӑннӑ // Николай Воронцов. «Канаш», 2020.02.14

Вӗрентекен пирӗнпе юнашар утса пынӑ май хавхаланса «Эх, тачанка…» юрра шӑрантаратчӗ.

Когда учитель шел рядом с нами воодушевленно пел песню «Эх, тачанка...».

Вӗсем Ҫӗнтерӳпе яла таврӑннӑ // Николай Воронцов. «Канаш», 2020.02.14

Унтан, вӑрӑммӑн утӑмласа, тӑкӑрлӑк тӑрӑх утса кайрӗ.

И крупно зашагал по проулку.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӳме урлӑ сас тумасӑр сиксе каҫрӗ те вите ҫумӗпе утса пычӗ — витерен Саша мучи янӑратса ӳсӗрни илтӗнет.

Неслышно перепрыгнув через забор, шел мимо конюшни — оттуда звучал гулкий кашель деда Сашки.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, ҫултан пӑрӑнса, сивӗпе пӑрланса ларнӑ яка та нӳрӗ курӑк ҫийӗн утса кайрӗ.

Сойдя с дороги, Григорий пошел по влажно хрупкой, скованной морозцем траве.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Тахҫанах юрланӑччӗ эпӗ, каччӑ чухнех, халӗ манӑн сассӑм типсе ларчӗ, юррӑмсене пурнӑҫ касса татрӗ. Каятӑп акӑ ют ҫын арӑмӗ патне, курмашкӑн, килсӗр-ҫуртсӑр, тӑван кӗтессӗр, тип ҫырмари кашкӑр пек…» — шухӑшларӗ Григорий, пӗр виҫеллӗ ыткӑнупа утса, хӑйӗн тӗлӗнмелле майлӑн йӗркеленнӗ пурнӑҫӗнчен кулса.

«Давно играл я, парнем, а теперь высох мой голос и песни жизнь обрезала. Иду вот к чужой жене на побывку, без угла, без жилья, как волк буерачный…» — думал Григорий, шагая с равномерной усталостью, горько смеясь над своей диковинно сложившейся жизнью.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed