Corpus of the Chuvash language

— Николай Иваныч, ку нимӗне тӑман ӗҫех, — хыттӑн каларӗ Ромашов таҫти тепӗр пӳлӗмрен, ҫавӑнта вӑл хӑйӗн япалисене ҫурӑм миххине чикетчӗ.

— Николай Иванович, это чушь, ерунда! — громко сказал Ромашов откуда-то из второй комнаты, где он собирал в заплечный мешок свои вещи.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вышимирский шӑлӗсене хыттӑн шатӑрттарчӗ, пурте ун еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗҫ.

Вышимирский лязгнул зубами так громко, что все обернулись.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Килтех-ҫке, — терӗм эпӗ хыттӑн.

— Конечно, дома! — сказал я громко.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра ӑнлантӑм та эпӗ хам епле йӗрӗнчӗк иккенне, — терӗ Ромашов пӗтӗм сасӑпа та хыттӑн, ҫав сасӑран алӑк патӗнче ларакан Вышимирский те пуканӗ ҫинчен ӳкнӗ пек илтӗнчӗ.

Я понял в эту минуту, что жалок… — полным голосом сказал Ромашов так громко, что в передней послышался даже какой-то стук, точно Вышимирский свалился со стула.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тата вунӑ, вунпилӗк, ҫирӗм утӑм иртрӗм те — такам мана чӗререн пӗр вӑхӑта кӑртах ярса тытрӗ те вӗҫерчӗ, чӗрем каллех хыттӑн тапа пуҫларӗ…

Ещё десять, пятнадцать, двадцать шагов — и кто-то сильно взял меня за сердце, потом отпустил, и оно забилось, забилось…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ромашка! — кӑшкӑртӑм эпӗ хыттӑн.

— Ромашка! — сказал я громко.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Миша, — терӗм эпӗ хыттӑн, — акӑ Розалия Наумовна мана хӑй аппӑшне, Бертӑна, кунта чӗнме юрать-и тесе ыйтса пӗлме сӗнет.

— Миша, — сказала я громко, — вот Розалия Наумовна просит меня выяснить, может ли она пригласить к столу свою сестру Берту.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑйне кӑнттаммӑн тытнине пачах та туймарӗ вӑл, пушаннӑ тенкел ҫине кӗрсе ларса ним пулман пек пӗрле кӗнӗ хӗрарӑмпа хыттӑн калаҫма тытӑнчӗ.

Help to translate

Вашаватлӑх – ҫитменлӗх-и? // Вера ШУМИЛОВА. Тӑван Ен, 2017.04.17

«Эсир ҫамрӑк, сирӗн тӑмалла. Ман алӑра ача», – аллисемпе тӗрте-тӗрте тӑратрӗ лараканскере хайхи, хӑлаҫлана-хӑлаҫлана хыттӑн калаҫрӗ.

Help to translate

Вашаватлӑх – ҫитменлӗх-и? // Вера ШУМИЛОВА. Тӑван Ен, 2017.04.17

Ҫинчех шурса кайрӑм пулмалла эпӗ, мӗншӗн тесен вӑл шӳрпине сыпма та чарӑнчӗ — апат тӑватчӗ вӑл эпӗ пынӑ чух — вара ҫаврӑнса тӑчӗ, тенкел ҫинче шинельпе витӗнсе выртнӑ командиртан кӑшкӑрнӑ чухнехи пек хыттӑн илтӗнекен сассипе: — Рубен, Скорняков вилнӗ-и? — тесе ыйтрӗ.

Должно быть, я побледнела, потому что он перестал есть суп — я застала его за обедом — и, оглянувшись, строгим, рычащим голосом спросил командира, лежащего под шинелью на лавке: — Рубен, Скорняков убит?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сыхланса кӑна чӳрече хӗрринелле пӗр утӑм ярса пусрӗ те пуҫӗпе темиҫе хутчен стенана хыттӑн ҫапӑнчӗ.

Осторожно она сделала шаг вдоль окна и несколько раз сильно ударила головой об стену.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗнпе вӑл мана Киркӑна асилтерет, хыттӑн кулса янӑ чух хитре те вӑрӑм шӑлӗсене кӑтартать те, Кирка евӗрлех курӑнать.

Чем-то она напоминала мне Кирку, особенно когда громко смеялась, показывая длинные, красивые зубы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Туятӑп, мӗнле асӑрханса, хыттӑн чӑмӑртать ман пуҫа Курбан.

Я чувствую, как бережно и крепко прижимает мою голову к своему плечу Курбан.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗншӗн ҫапатӑр? — юлашкинчен хыттӑн кӑшкӑрчӗ вӑл.

— Чего вы деретесь? — проговорил он уже громко.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь куҫӗсем факел ҫуттинче хӗп-хӗрлӗн курӑнакан куҫҫулпе тулса ларчӗҫ, вӑл хыттӑн ӗсӗклесе илчӗ, анчах нимӗн те чӗнмерӗ.

Глаза Игоря налились слезами, розовыми от света факелов, он громко глотнул, но ничего не сказал.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ темиҫе хутчен те ҫакӑн пек картина куртӑм: орудипе пени уйрӑмах хыттӑн ханклатса илтӗнсен, пурте, карташӗнче пуррисем, мӗнпур ӗҫе пӑрахса, шӑпланса, чупса пынӑ ҫӗртен чарӑнса, сасӑ енне чылайччен тинкерсе тӑраҫҫӗ.

Я видела несколько раз, как все, кто находился на дворе, приостанавливались, замолкали и долгое время смотрели в ту сторону, откуда доносился какой-нибудь особенно гулкий орудийный удар.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир — урама тухманпа пӗрех, Коревановӑна ҫавӑрса илнӗ, пур енчен те хыттӑн сыхлаҫҫӗ, ҫавӑнпа та тарасси ҫинчен халлӗхе шухӑш та пулма пултараймасть.

Мы старались не показываться на улице, я видела, что Кореваново оцеплено, тщательно охраняется, — о побеге нечего пока было и думать.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл сайра шӑлӗсене йӗрсе пӑрахса, хыттӑн кулса ячӗ, сӑмси патӗнче, хачӑпа касса илнӗ пек, пӳрнисене вӑльт-вальт тутарчӗ.

Он громко засмеялся, выставив редкие зубы, и сделал пальцами около своего носа, словно взмахнул ножницами.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта пурӑнакан Проторов майор мана алӑка уҫса ячӗ те: «Итлӗр, Сима, итлӗр! — тесе хыттӑн кӑшкӑрчӗ.

И наш жилец, майор Проторов, подбежал к моей двери и распахнул ее, крикнув мне: «Слушайте, Сима, слушайте!

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унпа пӗрле искусствӑпа наукӑн тата мануфактурӑн тава тивӗҫлӗ деятелӗ Крупицына Серафима! — хыттӑн ответлерӗ тӳрленме пӗлмен Ромка.

С ним вместе заслуженный деятель искусства, науки и мануфактуры Крупицына Серафима! — громко отвечал неисправимый Ромка.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950