Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑратпӑр (тĕпĕ: тӑр) more information about the word form can be found here.
Халӗ эпир кӑнтӑрла ытларах тӑратпӑр, ҫӗрле пире никам та тивмест.

Теперь мы днем все больше стоим, а ночью нас никто не трогает.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ма кӑнтӑрла малалла ишес вырӑнне тӑратпӑр?

И почему стоим днем, вместо того чтобы плыть дальше?

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Акӑ ӗнтӗ Джимпа иксӗмӗр эпир ӑна «величество» тесе чӗнетпӗр, темиҫе тӗрлӗ апат ларта-ларта паратпӑр, вӑл ларма хушиччен ура ҫинчех тӑпӑртатса тӑратпӑр.

Ну вот мы с Джимом и начали звать его «величеством», подавали ему то одно, то другое и не садились, пока он сам не велит.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Астӑвӑр: Болгарири чи мӗскӗн ыйткалакан, чи тертлӗ мужик те, эпӗ те — пӗр ӗҫшӗн тӑратпӑр.

За метьте: последний мужик, последний нищий в Болгарии и я — мы желаем одного и того же.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пирӗнтен аслӑрах салтаксем, хура-шур пайтах тӳснӗскерсем (вӗсен ҫумӗнче эпир аякра тӑратпӑр), чунтанах йӗреҫҫӗ, хӑйсем пӗр вӗҫӗм: — Тинех пӗтрӗ! Тинех пӗтрӗ!.. — тесе кӑшкӑраҫҫӗ.

Солдаты постарше, не чета нам, плакали: — Дожили! Дожили!..

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир ним калаймасӑр, айванла кулкаласа тӑратпӑр.

Мы молчали и глупо улыбались.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир вара ҫавнашкал ҫынсен аллинче тӑратпӑр!..

А мы еще у таких в подчиненных ходим!..

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тӑратпӑр акӑ ыран — ҫула тухатпӑр.

 — Вот поднимемся завтра и в дороженьку.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мӗнле калас, эпир халлӗхе сирӗнпе тӑшмансем шутланатпӑр-ха, анчах эсир, ҫамрӑк ӑру, тӗрӗсрех каласан — ҫав ӑрӑвӑн представительници, ыттисен ҫулӗпе каймасса эпир шанса тӑратпӑр

Мы хотя, так сказать, и противники в настоящее время, но будем надеяться, что вы, как молодое поколение, вернее — как представительница этого поколения, не пойдете по стопам…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир Бреслаун кӑнтӑр-хӗвелтухӑҫ енӗнче ик эрне тӑратпӑр ӗнтӗ, юлашкинчен аранах Наташа хамран инҫе мар пулнине пӗлме май килчӗ.

Мы торчали на юго-западной окраине Бреслау добрых две недели, когда я узнал наконец, что Наташа где-то рядом.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Килӗр кунта! — чӗнчӗ Соколов, эпир хӑйпе юнашарах тӑратпӑр пулсан та.

— Сюда! — позвал Соколов, хотя мы и так уже были рядом.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗрер-икшер сехетлӗхе чарӑнса тӑратпӑр та каллех малалла, анӑҫалла вӗҫтеретпӗр.

Короткие остановки — на час, на два, и опять мы двигались на запад.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир халь ӗнтӗ Вислӑран леререхре — Завислянск е, хӑш-пӗр офицерсем пек каласан, Сандомирск плацдарминче тӑратпӑр.

Мы стояли теперь за Вислой — на Завислянском, или Сандомирском плацдарме, как его по-разному называли офицеры.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫапах та пӗлсе тӑратпӑр — ҫав паха.

Но всё же мы слушали — это важно.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир, ирӗклӗ пушар командинче тӑратпӑр пулин те, кашни харпӑр хӑй хуҫа.

Хотя каждый из нас представлял боевую единицу — члена добровольной пожарной команды, — мы были сами себе хозяевами.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Станцийӗ те ҫук-ҫке, мӗн туса тӑратпӑр кунта? — минретеҫҫӗ ачасем.

Тут и станции нет, почему же остановка?

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир коридорта тӑратпӑр: эп ӑна ҫамкинчен, куҫӗнчен, ҫӳҫӗнчен, тутинчен, чавси ҫывӑхӗнчи ҫӗвӗ паллиллӗ аллинчен чуптӑватӑп, вӑл пур, шкул ачи пек хӗрелет, туртӑнать, темӗн пӑшӑлтатать, унталла-кунталла хӑравҫӑллӑн пӑхса: «Йӗри-тавра ҫынсем вӗт… Пӑхаҫҫӗ… Аван мар…» текелет.

Мы стояли в коридоре, и я целовал ее в лоб, и глаза, и волосы, и губы, и руку с заметным шрамом у локтя, и она краснела, как школьница, и увертывалась, и что-то шептала мне, добавляя с испугом: «Люди же вокруг… Неудобно…»

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Анчах кӗҫӗр каҫпа эпир чӗрӗлсе тӑратпӑр, эпир вара ҫак масар ҫинчен таратпӑр!

Но сегодня вечером мы воскреснем, мы бежим из этой могилы!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Пӗлместӗп мӗнлине, — терӗ Паганель, — анчах пурпӗрех тухса тӑратпӑр.

— Не знаю как, — ответил Паганель, — но ручаюсь, что выберемся.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Именмесӗрех калама пулать, эпир туземецсемшӗн вӗсем ӑмсаннӑ кайӑксемех пулса тӑратпӑр, — ҫавӑнпа та манӑн маориецсен тараватлӑхӗн мӗнпур ырлӑхӗсене пӗрре те хамӑн ӗнсе ҫинче тӳсес килмест.

Без ложной скромности можно сказать, что мы представляем собой завидную добычу для туземцев, и мне совершенно не хочется испытать на своей шкуре все прелести новозеландского гостеприимства.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed