Шырав
Шырав ĕçĕ:
Кунта, хыр айӗнче, Смирька ҫакна курчӗ те: юра таптаса пӗтернӗ, юн тумламӗсем, ҫӑмламас тир татӑкӗ, Шарикӗн ҫыртса татнӑ ури выртать.
Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.
Часах Шарик йӗрӗ сукмак ҫине тухсан ҫухалчӗ, кунта ун йӗрне ачасем таптаса пӗтернӗ.Скоро Шариков след вышел на тропку и тут пропал: ребята его затоптали.
Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.
Вӗсем ку пӗрчӗсене чӗрнисемпе таптаса юр айне кӗртнӗ пулнӑ.
Юр тӑрӑх та пӑр ҫийӗн // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.
Вӑл ҫӗре ӳксенех пӑши ӑна пӗр самантра таптаса вӗлернӗ пулӗччӗ.
Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.
Мӗнех вӑл, ӗмӗрлӗхех кунта юлмасть, эпир ӑна тислӗк хуртне таптанӑ пек таптаса хуратпӑр.Что ж, не навечно он здесь, потопчем мы его, как червя навозного.
Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
— Акӑ, анне, кур-ха, леш ҫынсем ҫакӑн пек пӗрчӗсем ҫине таптаса кайрӗҫ вӗт… вӗсене тусан ӑшне туса хӑварчӗҫ.— Вот, мамка, по таким зернышкам те люди прошли… в грязь их втоптали.
Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
«Мана мӗн, — тетӗп эпӗ, — урайне ҫӗр ҫын таптаса иртет-и, пин ҫын-и, пурпӗрех ҫумалла. Сана — канӑҫ ҫук», — тетӗп.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
— Эх, таптаса пӗтерсен вара сире — пуҫӑрсене пӑрса тататӑп! — кӑшкӑрса ячӗ Женя.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Пӗр пулеметчикӗ, тапчам та ҫӳллӗ кӗлеткеллӗскер, шӳтлӗн кӑшкӑрчӗ: «Пӑрӑн, пӑрӑн, штраф роти, таптаса каятӑп!»
VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Куратри, епле юра таптаса пусарнӑ.
Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.
Кам ирӗк панӑ сана этем юратӑвне таптаса хуҫлатма?
8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Тепӗр самант — атӑсем ҫав ачаш мамӑк пуҫсенчен хӑш-пӗрне ним хӗрхенӳсӗр таптаса ватмалла.Еще мгновение — и сапоги безжалостно раздавят несколько нежных, пушистых головок.
2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Эсӗ мӗнле, пуҫӗпех таврӑнтӑн-и? — ыйтрӗ вӑл, Пантелей Прокофьевич таптаса пушатнӑ пӑтӑ чашӑкне хӑйӗн умӗнчен шутарса лартсан.— Что ж, ты навовсе пришел? — спросила она, после того как Пантелей Прокофьевич отвалился от каши.
XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Вӗсем пахча карти ҫывӑхӗнче хывӑнчӗҫ те таптаса лутӑрканӑ ҫемҫе курӑк ҫинче нумайччен калаҫкаласа ларчӗҫ.Около огородов они разделись, долго сидели на мягкой, примятой ногами траве.
XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Пӗчӗкҫӗ вилтӑприпе юнашар атӑсемпе типтерлӗн таптаса пусарнӑ, тин ҫеҫ чавнӑ тӑмлӑ тӑприпе акӑш-макӑш йӑлтӑртатакан тепӗр тӗмеске ӳссе ларчӗ.
VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Лешӗ пирусне урипе таптаса сӳнтерчӗ, сурчӗ, вара лашасем патне сулланчӗ.И тот затоптал папироску, сплюнул, развалисто пошел к лошадям.
V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Карӑш самантлӑха шӑпланчӗ, унтан Аксиньйӑн ҫара урисем таптаса иртнӗ курӑк тӳрленсе те ӗлкӗреймерӗ — тепӗр хут авӑтса ячӗ те, лачакаран вӗҫсе хӑпарнӑ текерлӗк ӑна хирӗҫ хурлӑхлӑн кӑшкӑрса сасӑ пачӗ.
I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Ӑна Черемшанкӑри пур колхозниксенчен те ытларах шаннӑ, ӑна хӑрушӑ ҫум курӑк пек ашкӑрса ӳссе кайма, парти пирӗн этемре нумай ҫулсем хушши вӗрентсе пырса тунӑ ырӑ енсене таптаса пыма май панӑ.
24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.
Таптаса лӳчӗркеҫҫӗ те, никам та пӗлмест…
4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.
— Таптаса ҫеҫ хытармалла, вара хуть шӑршӑ пӗлекен йытӑпа килсен те тупас ҫук…— Притоптать только, и хоть с ищейкой приходи — нюх отшибет.
4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.