Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывларӗ (тĕпĕ: сывла) more information about the word form can be found here.
Хамранах илетӗп-ха, — Наталья Павловна ассӑн сывларӗ, темскер ҫинчен аса илчӗ пулмалла, вара унӑн куҫӗсем тӗтреленчӗҫ.

По себе сужу… — Наталья Павловна глубоко вздохнула, о чем-то видать вспомнила, и глаза ее затуманились.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Карьера шыратӑн, ҫынна инкек-синкек кӳрсе паттӑрланатӑн! — Федор Лукич каллех майӗпен юхакан шыв ҫине пӑхса илчӗ те ассӑн сывларӗ:

«Карьеру строишь, геройствуешь на чужом горе! — Федор Лукич снова посмотрел на тихое течение и вздохнул:

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Старик йывӑррӑн сывларӗ те ывӑннипе шывланнӑ куҫӗсене хупрӗ.

Старик тяжело вздохнул и закрыл слезившиеся от усталости глаза.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Володя чарӑнчӗ те, питҫӑмартипе хулпуҫҫи ҫумне сӗртӗнсе илчӗ, шухӑшларӗ, каллех ассӑн сывларӗ те хуллен аяккалла утрӗ.

Володя остановился, потерся щекой о плечо, подумал, опять вздохнул и тихо побрел прочь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Арҫын ача, Марьянӑн шӑллӗ, халь анчах пӗве патӗнчен чупса килнӗскер, йывӑррӑн сывларӗ, ҫаннисемпе шӑлӑнса, апата кӗтнӗ май аппӑшӗпе амӑшӗ ҫине канӑҫсӑррӑн пӑхкаларӗ.

Мальчишка, ее брат, только что прибежавший из пруда, отираясь рукавами, беспокойно поглядывал на сестру и мать в ожидании обеда и тяжело переводил дыхание.

XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл ассӑн сывларӗ те, пуҫне аялалла пӗксе хурса, ӗшенчӗк утӑпа малалла сӗнкелтетрӗ.

Он вздохнул и утомленной походкой, низко опустив голову, побрел дальше.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Пӗрне ҫех каласшӑн эпӗ пурӗ те: ман арӑма вараланчӑк, суя элек ҫыпӑҫрӗ, ӑна… ну, урӑхла эппин, унта… — Николаев хӑвӑрттӑн-хӑвӑрттӑн сывларӗ, питне тутӑрпа шӑлса илчӗ.

— Я хочу сказать только то, что моей жены коснулась грязная, лживая сплетня, которая… ну, то есть в которую… — Николаев часто задышал и вытер лицо платком.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Рафальский ассӑн сывларӗ те пуҫне сулкаларӗ.

— Рафальский вздохнул и покачал головой.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов ассӑн сывларӗ те Николаевӑн хӑватлӑ мӑйне, сарӑ тужурка ҫухави ҫийӗпе ялт-шуррӑн курӑнаканскерне, чалӑшшӑн тинкерчӗ.

Ромашов вздохнул и покосился на могучую шею Николаева, резко белевшую над воротником серой тужурки.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Акӑ Александра Петровна кӗтмен ҫӗртенех тӳрленчӗ, пуҫне ҫӗклерӗ те тарӑннӑн сывларӗ

Вот она внезапно выпрямилась, подняла голову кверху и глубоко передохнула…

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл кӗсйинчен укҫа енчӗкӗ кӑларчӗ, Егорушка енне ҫурӑмӗпе тӑрса, унта вак укҫисене чылайччен чӑнкӑртаттарчӗ, вара, вунӑ пуслӑххине тупсан, ӑна Егорушкӑна пачӗ, Христофор атте ассӑн сывларӗ те васкамасӑр Егорушкӑна пиллерӗ.

Он вынул из кармана кошелек, повернулся к Егорушке спиной, долго рылся в мелкой монете и, найдя гривенник, дал его Егорушке, О. Христофор вздохнул и, не спеша, благословил Егорушку.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ҫывӑр, ачам, ҫывӑр… — ассӑн сывларӗ карчӑк.

— Спи, внучек, спи… — вздохнула старуха.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Вырт, пӗчӗк улпут, вырт… — анасласа ассӑн сывларӗ карчӑк.

— Ложись, батюшка, ложись… — вздохнула старуха, зевая.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тӳпери тӗттӗмлӗх ҫӑварне уҫрӗ те шурӑ вутпа сывларӗ; ҫавӑнтах аслати тепӗр хут шатӑртатрӗ; вӑл шӑпланчӗ кӑна, чӑтма ҫук хыттӑн ялтӑртаттарса ҫиҫӗм ҫиҫрӗ, ҫавна май Егорушка чӑпта ҫурӑкӗ витӗр пӗтӗм аслӑ ҫула мӗн вӗҫне ҫити, пӗтӗм лавҫӑсене, Кирюхӑн жилетне те курса юлма ӗлкӗрчӗ.

Чернота на небе раскрыла рот и дыхнула белым огнем; тотчас же опять загремел гром; едва он умолк, как молния блеснула так широко, что Егорушка сквозь щели рогожи увидел вдруг всю большую дорогу до самой дали, всех подводчиков и даже Кирюхину жилетку.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Эккей тата! — Пантелей те ҫав еннеллех пӑхса ассӑн сывларӗ те ирхи сулхӑнра ҫӳҫенсе илчӗ.

— Экие дела, подумаешь! — вздохнул Пантелей, тоже глядя на хутора и пожимаясь от утренней свежести.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мужик апачӗ ку пирӗн! — ассӑн сывларӗ Кирюха.

— Наша еда мужицкая!.. — вздохнул Кирюха.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Иван Иванычсем тӗрлӗреннисем пур, — ассӑн сывларӗ лавккаҫӑ; вӑл Егорушка пуҫӗ урлӑ алӑк еннелле чӗнмесӗр пӑхрӗ-пӑхрӗ те татах ыйтрӗ:

— Иваны Иванычи разные бывают, — вздохнул лавочник; он поглядел через Егорушкину голову на дверь, помолчал и спросил:

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушкӑна курсан, унӑн пит-куҫӗ халь-халь йӗрсе ярас ҫын пит-куҫӗ пек пулса тӑчӗ, вӑл йывӑррӑн ахлатса сывларӗ, вара, ӑна-кӑна сиссе юличчен, ача ҫӑварӗ патне пыл сӗрнӗ ҫӑкӑр татӑкӗ илсе пычӗ.

Увидев Егорушку, она сделала плачущее лицо, протяжно вздохнула и, прежде чем он успел оглядеться, поднесла к его рту ломоть хлеба, вымазанный медом.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мӗнех, чей ӗҫме пулӗ, — кил хуҫине шелленӗ пек, ассӑн сывларӗ Христофор атте — Нумаях чарса тӑмӗ вӑл пире.

— Что ж, чайку можно попить, — сочувственно вздохнул отец Христофор — Это не задержит.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унтан ӑна хирӗҫ чӗнме васкамасӑр, юлашки хут ассӑн сывларӗ те ҫапла каларӗ:

Помедлив с ответом, он вздохнул последний раз, сказал:

XIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed