Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтӑркка the word is in our database.
йӑлтӑркка (тĕпĕ: йӑлтӑркка) more information about the word form can be found here.
Унӑн хӑйӑр хытса ларнӑ тӗлӗ ҫийӗпе кӗтӗвӗ-кӗтӗвӗпе хура пулӑ ишсе ҫӳрет; ҫӗрлесенче ӑшӑх вырӑнсене ҫӗкӗ апат шыраса тухать, ҫыран хӗрринчи симӗс лӑймака хушшинче сазан мӗкӗлтетет; пӑртаспа шӑла пулӑ кӑртӑшсемпе ырашпӗтрисем хыҫӗнчен хӑвалаҫҫӗ; ҫуйӑн рак хуранӗсем хушшинче мӗшӗлтетет, хушӑран симӗс шыва шӑмпӑлтаттарса пӑлхатать те уйӑх ҫутинче ылтӑн тӗслӗ йӑлтӑркка хӳрине ҫатӑлтаттарса илет, унтан каллех вара, ир енне шыв ҫисе якатнӑ хура карӑш айӗнче ӗнтӗркесе выртас умӗн, мӑнттай ҫамкаллӑ, уссиллӗ пуҫӗпе рак хуранӗсене тӗрткелесе ухтарма каять.

Над песчаным твердым дном стаями пасутся чернопузы; ночью на россыпь выходит жировать стерлядь, ворочается в зеленых прибрежных теремах тины сазан; белесь и суда гоняют за белой рыбой, сом роется в ракушках; взвернет иногда он зеленый клуб воды, покажется под просторным месяцем, шевеля золотым, блестящим правилом, и вновь пойдет расковыривать лобастый усатой головой залежи ракушек, чтобы к утру застыть в полусне где-нибудь в черной обглоданной коряге.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӑпӑрка симӗскер, хытса ларнӑ сывлӑм евӗр куҫҫулӗ витсе илнӗскер, вӑл кӗрпеклӗ хура ҫӗр ҫумне шӑнса ӗнтӗркенӗ пек лӑпчӑнать, унӑн сиплӗхлӗ хура юнӗпе тӑранать, ирӗлсе эрешмен карти пек ҫӳхелнӗ йӑлтӑркка пӑра шӑтарса ҫӗкленес, май уйӑхӗнче акӑш-макӑш ашкӑрса симӗсленес тесе, ҫуркуннене, хӗвеле кӗтет.

Шелковисто-зеленое, все в слезинках застывшей росы, оно зябко жмется к хрушкому чернозему, кормится его живительной черной кровью и ждет весны, солнца, чтобы встать, ломая стаявший паутинно-тонкий алмазный наст, чтобы буйно зазеленеть в мае.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн хуҫи — ӑна усрама та, вӗлерме те пултаракан Григорий — ун патне пырсан, вӑл лӑпах ҫапла йӑлтӑркка хура тутине йӗрсе хуратчӗ, ҫурӑмӗ ҫине выртатчӗ те, ҫамрӑк шӑлӗсене ҫарӑлтарса, хӗрлӗ ҫӑмлӑ ҫемҫе хӳрине вылятатчӗ…

Такой же улыбкой щерил он черные атласные губы, когда он, Григорий, хозяин, вольный и в жизни его и в смерти, подходил к нему и кобель, падая на спину, оголял молодые резцы, бил пушистым рыжим хвостом…

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав ҫилтен лашан типӗ сӑмсине тӑвар шӑрши ҫапать те, лаша, ӑна ҫӑтнӑ май, пурҫӑн пек йӑлтӑркка тутипеле чӑмлать, ҫилпе хӗвелӗн тутине сиссе илсе, кӗҫенсе ярать.

На сухом конском храпе от ветра солоно, и конь, вдыхая горько-соленый запах, жует шелковистыми губами и ржет, чувствуя на них привкус ветра и солнца.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Ольга Николаевнӑн ыраш улӑмӗ пек йӑлтӑркка сарӑ ҫӳҫ пайӑркипе витӗннӗ шупка хӗрлӗ хӑлхи ҫине, хӑйӗнчен пӗр аршӑнри питҫӑмартисен пурҫӑн тӗслӗ ӳчӗ ҫине сӑнаса тинкерчӗ; куҫӗпе ерипенех платйӗн кӑкӑр тӗлӗнчи катӑкӗ патнелле калта пек шуса кӗрсе кайрӗ те, вӑл хӗрарӑмӑн пысӑках мар, ӗне ырри пек сарӑрах шурӑ чӗччине тата аялалла усӑннӑ хӑмӑр пуҫлӑ чӗчӗ вӗҫне курчӗ.

Он посматривал на розовую мочку крохотного ушка Ольги Николаевны, прикрытого прядью золотисто-ржавых волос, на шелковистую кожу щеки, находившейся от него на расстоянии аршина; глаза его по-ящериному скользили к вырезу на груди, и он видел невысокую холмистую молочно-желтую грудь и пониклый коричневый сосок.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем, йӑлтӑркка сӑмсисене ҫӗре перӗнтерес пек тӑсӑлса ӳксе, асар-писеррӗн вӑйкӑнса ҫывхараҫҫӗ, сывлӑша ҫӑтӑ-ҫӑтӑ, чарӑлчӑк сӑмса шӑтӑкӗсемпе хартлатаҫҫӗ, таканламан чӗрнисемпе йӗпе ҫӗре лачӑртаттарса татти-сыпписӗр ыткӑнса пыраҫҫӗ.

Они стлались в бешеном намете, почти касаясь лоснящимися мордами земли, раздутые ноздри их с храпом хватали воздух, некованые копыта выбивали сырой гул.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвакрах симӗс йӑрӑмлӑ вӑрмансем ӗнтӗ ем-ешӗл ҫулҫӑсемпе шерепеленнӗ ҫеҫенхир чечеке ларма пуҫланӑ, лапам вырӑнсенче пин-пин йӑлтӑркка кӳлленчӗксем хӑварса, ҫурхи шыв чакса кайнӑ; анчах чӑнкӑ сӑртсем айӗнчи шырлансенче ӑшӑ ҫанталӑк кишӗклесе пӗтернӗ юр ҫаплах-ха тӑмлӑ тӑпра ҫинче лӑпчӑнса выртать, куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатать.

Аквамариновая прозелень лесов уже сменилась богатым густо-зеленым опереньем, зацветала степь, сошла полая вода, оставив в займище бесчисленное множество озер-блесток, а в ярах под крутыми склонами еще жался к суглинку изъеденный ростепелью снег, белел вызывающе ярко.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑрӑм ҫул ҫинче ҫамрӑк офицер хаклӑ тумтирне йӗркелесе, пурҫӑн чӑлхисене ҫуркаласа пӗтернӗ, йӑлтӑркка пушмакӗсене юрӑхсӑра кӑларнӑ, казаксен хытӑ йӗнерӗ урисене юн тухиччен хырса пӗтернӗ.

Обтрепал за долгую дорогу офицер дорогой мундир, изодрал шелковые чулки, испортил лаковые башмаки, о жесткое казачье седло до крови натер себе ноги.

«Шӑршлӑскер» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Офицер юлашки модӑпа тумланнӑ: шукӑль мундир, йӑлтӑркка пушмаксем, чӗркуҫҫи таранах — пурҫӑн чӑлхасем.

Одет офицер по последней моде: щегольской мундир, башмаки лаковые, шелковые чулки до самых колен.

«Шӑршлӑскер» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Пӑртакҫах вӑхӑт иртсен, ҫакӑнтах, часавай юпи ҫывӑхне, ватӑ армути айӗнчи тӑпра муклашки хыҫне, ама кӑркка пӑнчӑллӑ-пӑнчӑллӑ, тӗтӗм пек кӑвак ҫӑмартасем тӑххӑр пырса хучӗ те пусма ларчӗ, вӗсене хӑйӗн ӳчӗн хӗрӳ ӑшшипе ӑшӑтрӗ, йӑлтӑркка ҫутӑ тӗклӗ ҫуначӗсемпе ҫупӑрласа хӳтӗлерӗ.

А спустя немного тут же возле часовни, под кочкой, под лохматым покровом старюки-полыни, положила самка стрепета девять дымчато-синих крапленых яиц и села на них, грея их теплом своего тела, защищая глянцево оперенным крылом.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн йӑлтӑркка хӑмӑр тӗслӗ, хура ӗҫре пирчесе хытнӑ чӑмӑр пӳрнисем, пӗр хутланмасӑр, кӑшласа пӗтернӗ ҫинҫе ручкӑна тытнӑ.

Толстые, мозолистые, воронено-черные пальцы, не сгибаясь, держали ученическую обгрызанную ручку.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич ҫаплах пӑтта хирсе ларчӗ: ӑна кашӑкӗпе сирсе варрине куҫ пекки турӗ те, йӑлтӑркка сарӑ ҫу ярса, ҫуллӑ пӑтта тирпейлӗн ӑса-ӑса хыпрӗ.

Пантелей Прокофьевич еще управлялся с кашей: плотно притолочив ее ложкой, он сделал посредине углубление (так называемый колодец), налил в него янтарное масло и аккуратно черпал ложкой пропитанную маслом кашу.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халь анчах килсе кӗнӗ ҫынсем ҫине йӑлтӑркка хура куҫӗсемпе пӑхса, вӑл ҫирӗпленсе ҫитеймен ури ҫине шукаласа тӑчӗ те хӑранипе урайне ҫип пек ҫинҫе йӗрлӗн чӑрлаттара пуҫларӗ.

Он, оскользаясь, вскочил на свои еще шаткие ноги, круглыми агатовыми глазами глядя на пришедших, и, наверное, от испуга, зацедил на пол тоненькую струйку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лайӑх тураса, хыҫалалла йывӑр тӗвӗ туса ҫыхнӑ йӑлтӑркка хура ҫӳҫӗ савӑнӑҫпа хӗрелнӗ питне кӑшт тӗксӗмлетсе кӑтартать.

Гладко причесанные черные блестящие волосы, собранные позади в тяжелый узел, оттеняли ее радостно зарумянившееся лицо.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Таҫта ҫӳл тӳпере ҫеҫ кӑвакпа пӗвеннӗ шурӑ ҫутӑ пайӑрки шӗл-кӑварланса ҫунчӗ, хӗп-хӗрлӗ ҫиҫӗмӗн йӑлтӑркка йӑллисем урлӑ-пирлӗ кармакланса пӗрлешрӗҫ.

Лишь где-то в вышине углисто горел какой-то опаловый, окрашенный голубизною клочок да скрещивались зигзаги и петли червонных молний.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗлӗтсен хыҫӗнчи сенкер тӳпере, чиркӳн йӑлтӑркка ҫутӑ куполӗ тӗлӗнче, ҫӑмламас ҫумӑр пӗлӗчӗн кӑтра кӑвак каракулӗ ним хускалми ҫакӑнса тӑрать.

В вышней заоблачной синеве, прямо над сияющим куполом собора, недвижно висел седой курчавый каракуль перистой тучи.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем ҫул хӗрринчен пуҫласа пӗрин хыҫҫӑн тепри пынӑ, — Сергей йӑлтӑркка шпорисене, пӗкӗнсе ларнӑ рулевойсен ҫурӑмӗсене тата плуг ҫинче ӳхӗ пек ларса пыракан ачасене — плугарьсене анчах курса юлчӗ.

Они шли один вслед за другим, удаляясь от дороги, — Сергей видел только блеск начищенных шпор, согнутые спины рулевых и сычами сидевших на корпусе плуга подростков-плугарей.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пуҫне ҫӗклесен, шӑпах ларакан ҫынсен сивӗрех пичӗсене, кӗтесре Тимофей Ильичӑн йӑлтӑркка куҫӗсене курсан, пӳрнисем ун лашах кайрӗҫ, тетрадь ҫине тӑрӑшса ҫырнисем кулӑшла та кӳренмелле пек туйӑнчӗҫ.

А когда поднял голову и увидел молчаливо-строгие лица и в темном углу блестевшие глаза Тимофея Ильича, руки его разжались, и то, что так старательно было вписано им в тетрадку, показалось и смешным и обидным.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тӗрӗс мар! — терӗ Ирина, ун йӑлтӑркка куҫне куҫҫуль тулнине пурте асӑрхарӗҫ.

— Неправда! — сказала Ирина, и все заметили в ее заблестевших глазах слезы.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗвел тухнӑ вӑхӑтра тӗтре ҫӗр ҫумне анать те, курӑк ҫине пӑрҫа пек шултра йӑлтӑркка тумламсем хӑварса, сирӗлет.

С восходом солнца туман жмется к земле и исчезает, оставив на траве лишь блестки крупной, как горошинки, росы.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed