Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн the word is in our database.
хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) more information about the word form can be found here.
Пурнӑҫӑн тӗллевӗпе тивӗҫне хӑюллӑн астутарчӗ тата нумайрах ҫӳреме хыттӑн хушрӗ, пӗр вӗҫӗмсӗр е хӑй пӗлекен пурнӑҫ ыйтӑвӗсем пирки калаҫтарчӗ, хӑй татса пама пултарайман уҫӑмсӑр ыйтусем парса, унӑн ӑсне ҫиеле кӑларчӗ.

отважно напомнила ему цель жизни и обязанностей и строго требовала движения, беспрестанно вызывала наружу его ум, то запутывая его в тонкий, жизненный, знакомый ей вопрос, то сама шла к нему с вопросом о чем-нибудь неясном, не доступном ей.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ух-х-мах! — хыттӑн каларӗ Обломов.

— Дур-р-р-ак! — крепко произнес Обломов.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мистер Обломов… — хыттӑн калаҫма пуҫларӗ Ольга, унтан сасартӑк унӑн пичӗ ҫинче кулӑ ялкӑшса илчӗ, — эпӗ ҫилленместӗп, каҫаратӑп, — тесе хушса хучӗ вӑл ҫемҫен, — анчах малашне…

— Monsieur Обломов… — строго начала она, потом вдруг лицо ее озарилось лучом улыбки, — я не сержусь, прощаю, — прибавила она мягко, — только вперед…

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ӗлӗкхи пекех калаҫма, шӳт тума юрать…» — шухӑшларӗ те Ольга, иртсе пынӑ майӑн йывӑҫ туратне хыттӑн туртса хуҫса илчӗ, тутисемпе ҫыртса пӗр ҫулҫӑ татрӗ, унтан турата та, ҫулҫа та ҫийӗнчех ҫул ҫине пӑрахрӗ.

Можно по-прежнему говорить, шутить…» — думала она и сильно рванула мимоходом ветку с дерева, оторвала губами один листок и потом тотчас же бросила и ветку и листок на дорожку.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мужиксем хиртен таврӑнаҫҫӗ, ҫависене хулпуҫҫисем ҫине хунӑ; унта утӑ тиене лав хӑпарать, урапи те, лаши те курӑнмасть; ҫӳлте, купа ҫийӗнче, мужикӗн ҫеҫкеллӗ ҫӗлӗкӗ тата ача пуҫӗ курӑнать; лерен ҫара ураллӑ хӗрарӑмсем килеҫҫӗ, вӗсем ҫурласем тытнӑ, хыттӑн кӑшкӑрашса калаҫаҫҫӗ…

Мужики идут с поля, с косами на плечах; там воз с сеном проползет, закрыв всю телегу и лошадь; вверху, из кучи, торчит шапка мужика с цветами да детская головка; там толпа босоногих баб, с серпами, голосят…

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗншӗн пӗр-пӗрин аллине хыттӑн чӑмӑртаҫҫӗ?

Зачем так крепко жмут друг другу руки?

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫумӑр ҫунӑ чухне вӑл зонтикне сарать, урӑхла каласан, хуйхӑ-суйхӑ иртиччен тертленет, ӑна та пулин пуҫне усмасӑр, хыттӑн тарӑхса, мӑнаҫлӑн тата «кирек мӗнле тертӗн сӑлтавӗ те хамран килет» тенӗ пек, тӳсӗмлӗн чӑтса ирттерет, инкек сӑлтавне, сӑхмана ют пӑтана ҫакнӑ пек, ыттисем ҫине йӑвантармасть.

Он распускал зонтик, пока шел дождь, то есть страдал, пока длилась скорбь, да и страдал без робкой покорности, а больше с досадой, с гордостью, и переносил терпеливо только потому, что причину всякого страдания приписывал самому себе, а не вешал, как кафтан, на чужой гвоздь.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Андрей хӗрарӑма тата хытӑ ыталаса чӑмӑртанӑ, куҫҫульне кӑшт-кашт шӑлкаланӑ, унтан лаши ҫине утланнӑ, ӑна аяккинчен тапса илнӗ те тусан ӑшӗнче курӑнми пулнӑ; ун хыҫҫӑн икӗ енчен те виҫӗ йытӑ ыткӑнса, хыттӑн вӗрсе чупнӑ.

Он еще крепко обнял женщину, наскоро отер слезы и вскочил на лошадь. Он ударил ее по бокам и исчез в облаке пыли; за ним с двух сторон отчаянно бросились вдогонку три дворняжки и залились лаем.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Анчах сасартӑк ушкӑнтан хыттӑн йӗни илтӗнсе кайнӑ: пӗр хӗрарӑм чӑтса тӑрайман.

Но вдруг в толпе раздался громкий плач: какая-то женщина не выдержала.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ашшӗ пӗтӗм вӑйӗпе ахӑлтатса кулса янӑ та ывӑлне хулпуҫҫинчен ҫав тери хыттӑн лӑпкама пуҫланӑ, ҫакна лаша та чӑтса тӑрайман пулӗччӗ.

Отец захохотал изо всей мочи и начал трепать сына по плечу так, что и лошадь бы не выдержала.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫавӑнтах, Захар ҫурӑмӗ хыҫӗнче, такам хыттӑн ахӑлтатсаскулса ячӗ.

Тут же из-за спины Захара кто-то разразился звонким хохотом.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл крыльца ҫинчен хыттӑн кӑшкӑракан Ваҫкӑн сассине илтет:

Он слышит резкий голос Васьки, который кричит с крыльца:

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Турра ытларах кӗлтумалла та нимӗн ҫинчен те шухӑшламалла мар! — хыттӑн асӑрхаттарать хуҫа арӑмӗ.

— Надо Богу больше молиться да не думать ни о чем! — строго заметила хозяйка.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Малтанах вӑл ачана ҫивӗч пӑхать, хӑйӗнчен аякка ямасть, вӑл шухӑланнӑшӑн хыттӑн мӑкӑртатать, унтан хӑйне парӑнтаракан чир ҫывхарнине туйса, ачана: хапхаран ан тух, качакана ан тӗкӗн, кӑвакарчӑнсен йӑвине е галерея ҫине ан хӑпар, тесе йӑлӑнать.

Сначала она бодро смотрела за ребенком, не пускала далеко от себя, строго ворчала за резвость, потом, чувствуя симптомы приближавшейся заразы, начинала упрашивать не ходить за ворота, не затрогивать козла, не лазить на голубятню или галерею.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Кайран амӑшӗ ӑна тепӗр хут ачашласа илет те, сад пахчине, картишне, ҫаран ҫине выляма кӑларса ярать; ачана пӗччен хӑвармалла марри ҫинчен, лашасен ҫывӑхне, йытӑсемпе качакасем патне ямалла марри ҫинчен, килтен аякка кӑймалла марри ҫинчен, уйрӑмах, ялта усал вырӑн тесе шутлакан типӗ ҫырмана, чи хӑрушӑ вырӑна, ҫывӑхне те пымалла марри ҫинчен няньӑна хыттӑн асӑрхаттарать.

Потом мать, приласкав его еще, отпускала гулять в сад, по двору, на луг, с строгим подтверждением няньке не оставлять ребенка одного, не допускать к лошадям, к собакам, к козлу, не уходить далеко от дома, а главное, не пускать его в овраг, как самое страшное место в околотке, пользовавшееся дурною репутацией.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Икӗ пин тенке яхӑн тупӑш каярах… — терӗ вӑл хыттӑн, ыйхӑ тӗлӗшпе.

— «Яко две тысячи поменее доходу…» — сказал он вдруг громко в бреду.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Захар! — тӑсарах, хыттӑн кӑшкӑрчӗ вӑл.

— Захар! — протяжно и торжественно кликнул он.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл, сывлӑш ҫитмен чухнехи евӗр, пӳлӗнсе ларчӗ, унтан сасартӑк ун аллисем ман мӑй тавра хӑвӑрттӑн та хыттӑн яваласа илчӗҫ, вара ман тутана Олеҫҫӑн васкаса тухакан чӗтӗревлӗ пӑшӑлтатӑвӗ пылаккӑн пӗҫертсе кайрӗ:

Она задохнулась, точно ей не хватало воздуху, и вдруг ее руки быстро и крепко обвились вокруг моей шеи, и мои губы сладко обжег торопливый, дрожащий шепот Олеси:

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ун урати умне пуснӑ чух чӗре ман кӑкӑрта сехӗрленӳллӗ канӑҫсӑрлӑхпа хыттӑн тӑпӑртатса кайрӗ.

Когда я ступил на ее порог, то сердце забилось с тревожным страхом у меня в груди.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Эпӗ ура ӑҫта пуснине те лайӑххӑн курмастӑп, хам ӑҫталла кайнине те чантан чухламастӑп, пыратӑп ӳсӗр ҫын евӗр енчен еннелле сулкаланса, ҫав вӑхӑтрах шӑлсем хамӑн пӗр-пӗрин ҫумне ҫапӑна-ҫапӑна хӑвӑрттӑн та хыттӑн шаклатаҫҫӗ.

Я шел, почти не видя дороги, почти не сознавая, куда иду, и шатаясь, как пьяный, между тем как мои челюсти выбивали одна о другую частую и громкую дробь.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed