Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗнӗ (тĕпĕ: кӗр) more information about the word form can be found here.
Ильинична вӗсем шӑплана пӗлмесӗр чӑрлатнине итлесе выртрӗ, хӗвелпе ӑшӑннӑ курӑкӑн курницӑна варкӑшса кӗнӗ шӑршине туйрӗ те, ун куҫӗ умне август уйӑхӗнчи хӗвел ӗнтсе янӑ ҫеҫенхир, ылтӑн тӗслӗн йӑлтӑртатакан тулӑ хӑмӑлӗ, кӑвак янкар карса илнӗ ҫап-ҫутӑ сенкер тӳпе самантлӑха темле тӗлӗкри майлӑраххӑн тухса тӑчӗҫ…

Ильинична прислушалась к их неумолчному звону, уловила проникший в горницу запах нагретой солнцем травы, и перед глазами ее на миг, как видение, возникли опаленная солнцем августовская степь, золотистая пшеничная стерня, задернутое сизой мглой жгуче-синее небо…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫамрӑкрах чух ҫӗре кӗнӗ аҫу тарӑхатчӗ те тытӑнатчӗ мана тӳпелеме…

Смолоду, бывало, покойничек отец твой разгневается и зачнет меня бить…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кошевой Мелеховсен килне пырса кӗнӗ кунранпа хуҫалӑхри ӗҫсем йӑлтах урӑхла йӗркеленчӗҫ: кӗске вӑхӑт хушшинчех вӑл пахча картине майларӗ; ҫеҫенхиртен утӑ тиесе килсе, анкартинче тӑпӑл-тӑпӑл хитре капан туса лартрӗ, айккисене кӗреплепе тураса тикӗслерӗ; тырӑ вырма хатӗрленнӗ май, лобогрейка шӳреткисемпе ҫунаттисене пӑсса ҫӗнӗрен майлаштарчӗ, йӗтеме тӗплӗн хырса тасатрӗ, кивӗ веялкӑна юсарӗ; икӗ вӑкӑра лашапа улӑштарма вӑрттӑн ӗмӗтленсе, ут хатӗрӗсене тӳрлетрӗ.

Со дня, когда Кошевой водворился в мелеховском курене, все в хозяйстве пошло по-иному: за короткий срок он оправил изгородь, перевез и сложил на гумне степное сено, искусно завершив обчесанный стог; готовясь к уборке хлеба, заново переделал полок и крылья на лобогрейке, тщательно расчистил ток, отремонтировал старенькую веялку и починил конскую упряжь, так как втайне мечтал променять пару быков на лошадь.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫак турӑшпа мана ҫӗре кӗнӗ анне пилленӗччӗ…

— Этой иконой меня покойница мать благословляла…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл амӑшӗ ҫине темскер ыйтасшӑн пек тинкерсе пӑхрӗ те, Ильинична айӑпа кӗнӗ майлӑ мӗскӗннӗн кулса илчӗ:

Дуняшка вопросительно взглянула на мать, и та, как-то виновато и жалко улыбаясь, сказала:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӗн ачалларах айванлӑхӗпе вӑл кайӑксем хаваслӑн чӗвӗлтетнине ҫӗре кӗнӗ ҫынсем илтсе савӑнасса шанчӗ…

В детской простоте своей она верила, что веселое птичье щебетание будет услышано мертвыми и обрадует их…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шухӑша кайнипе вӑл алӑк чӗриклетсе уҫӑлнине те илтмерӗ, Ильинична пӳрте кӗрсе шӑппӑн сӑмах хушсан тин тӑна кӗнӗ пек пулчӗ:

Задумавшись, она не слышала, как скрипнула дверь, и очнулась, когда Ильинична, войдя, негромко сказала:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапла вара, шутласа пӑхӑр-ха, эпӗ ытла хытӑ ӳкнӗрен витрене кӗнӗ ларнӑ.

Так вот, знаете ли, такова была сила падения, что меня втиснуло в бадью.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Инженере те чун килсе кӗнӗ пек пулчӗ, хӑй ларнӑ пуканӗ ҫинчен тӑчӗ.

Даже инженер как-то оживился и встал со своего чурбана:

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑл хӑй хут пекех шурса кайнӑ та куҫне ҫӳпӗ кӗнӗ чухнехи пек вӑрӑм куҫхӑрпахӗсене сиктеркелет.

Он стоял бледный, как бумага, и моргал длинными ресницами, точно в них попала соринка.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Пӗррехинче ҫапла, Коля Симуков, хӑйпе пӗрле пӗр вунӑ ача ертсе, учительсен пӳлӗмне пырса кӗнӗ.

Help to translate

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Пӗррехинче хайхи учительсем патне ялти паллӑ платник Архид Кузьмич Кузьмин, уксахскер, пырса кӗнӗ.

Help to translate

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Шкул ачисемпе учительсем хайхи ещӗке чи пысӑк класс пӳлӗмне ҫӗклесе кӗнӗ.

Help to translate

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

— Чи кӗтессе хӗсӗнсе кӗнӗ.

— В самый угол заползла.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Боря айӑпа кӗнӗ пек куҫне мӑчлаттарса тӑрать, проводница ун ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхать:

Боря так виновато помаргивал светлыми ресницами, что проводница уставилась на него и сразу спросила:

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Эпӗ ӗнтӗ стенапа алӑк хушшинерех кӗнӗ те курӑнмасӑр тӑратӑп, редакторпа Миша иртсе кайсан эпӗ те вӑрттӑн вӗсен хыҫҫӑн антӑм.

Я притаился между стеной и створкой двери, а когда редактор с Михаилом прошли, стал красться за ними.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Йӑлт хутланса кӗнӗ Лодя ни сывӑ, ни чӗрӗ, анчах капла тӗк тӑрса та ӗҫ тухманнине ҫинчех вӑл тавҫӑрса илчӗ.

Лодя замер, согнувшись в три погибели, но тут же понял, что долго так выстоять не сможет.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Демьянпа Ваня нимӗн те чӗнмерӗҫ, анчах мана пӗр шухӑш килсе кӗнӗ пек пулчӗ.

Демьян и Ваня молчали, но мне в голову пришла как будто не плохая мысль.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Пӗр минут хушши пурте шӑпах выртса, пӳрте вӗҫсе кӗнӗ вӑрӑмтуна нӑйӑлтатнине итлерӗҫ.

С минуту все лежали тихо и прислушивались к писку залетевшего в комнату комара.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

— Ак ҫакӑн пек хыпар ярӑпӑр: «Иртнӗ ҫӗр пирӗн разведчиксенчен ҫавсем-ҫавсем лере… мӗне… мӗнлеччӗ-ха… тӑшман вырнаҫнӑ ҫӗре кӗнӗ те… мӗн те пулин тунӑ», тейӗпӗр.

— Такую депешу послать: «Сегодня ночью разведчики такие-то пробрались… в это… как его… в месторасположение неприятеля и… сделали чего-нибудь такое».

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed