Corpus of the Chuvash language

Сасартӑк таҫта пӗр кӗтесре «газик» кӗмсӗртетни илтӗнет те сукмак ҫине тусанланнӑ шурӑ картуспа старик тухса тӑрать, аллине хӑй икӗ портфель тытнӑ.

Вдруг где-то за углом начинает стрелять и фыркать «газик», и старик появляется на дорожке в белом запылённом картузе, с двумя портфелями в руках.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта, пиншер километр инҫетре, Гвадаррама тӑвӗсем ҫинче, ҫапӑҫу пырать, манӑн каҫхи сӗтел тӗлӗнче пӗчӗк ялавсемпе тирсе тултарнӑ картта ҫакӑнса тӑрать; инҫетри паллайми Испани, Хосе Диаспа Долорес Ибаррури Испанийӗ мана хам ачалӑха ирттернӗ тӑван урам пек ҫывӑх туйӑнать.

Где-то за тысячу километров, в горах Гвадаррамы, идут бои; истыканная флажками карта висит над моим ночным столиком; Испания, далёкая и таинственная, Испания Хосе Диаса и Долорес Ибаррури, становится близка, как улица, на которой я провела своё детство.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта, вӑрман леш енче, юри хӑратмалла тенӗ пек, зенитка пӗр-ик хут кӗрӗслетрӗ.

Где-то за лесом несколько раз для острастки ударила зенитка.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӗри-тавра — лӑпкӑ та мирлӗ уй-хир, мӗн пур тавралӑх канӑҫлӑн тӑнӑ пек туйӑнать, таҫта вӑрҫӑ пуррине ӗненес те килмест.

Такой мирный простор окружал нас на этих полях, такой покой был во всем, что не верилось — неужели где-то есть война?

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан таҫта, вокзалсем хыҫнерех, тата Хӗрлӗ Пресня еннерех — хура пӗлӗт хӗреле пуҫларӗ.

А потом где-то за вокзалами и в стороне Красной Пресни стало медленно расползаться багровое зарево.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эп сасӑ май ун патне ҫывхара пуҫласанах вӑл таҫта, ҫӗр тӗпне кайса ҫухалать.

Но, когда я подбегала к этому краю крыши на голос, его уже там не было.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак самантрах таҫта хыҫалта, пиртен инҫетре тӑтӑшах шаплатакан типӗ сасӑсем илтӗнчӗҫ, резина хӑмпӑсем шаплатса ҫурӑлаҫҫӗ темелле.

В ту же минуту, где-то далеко позади себя, я расслышала частые сухие звуки, как будто лопались резиновые пузыри.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Таҫта, аякра, шӑп ҫакӑ ҫул урлах фронт линийӗ каҫать.

А если пойти по этой дороге все дальше и дальше, туда, за горизонт, и еще дальше, то где-то шоссе перерезала линия фронта.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑш-пӗр чухне таҫта, пиртен аякра, зениткӑсен аслатийӗ кӗрлет.

И иногда где-то далеко-далеко погромыхивали залпы зениток.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Старик пиртен таҫта аякрах — Водохранилище варринчех ӗнтӗ.

Старик уже отплыл далеко на середину водохранилища.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗвел ӗнтӗ ҫӳле хӑпарнӑ, вӑл пирӗн лӗпкесене аванах ӑшалать, Таҫта, вӑрман леш енче, паровоз кӑшкӑртрӗ, вӑрман пӗр вӑхӑта хашлатса иртен поезд шавӗпе капланчӗ, унтан каллех шӑпланчӗ.

А солнце уже высоко стояло над нами, припекая головы, Где-то за лесом голосисто залился паровозный гудок, лес наполнился шумом поезда, потом опять все затихло.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пӗлетӗн-и, Сима, — нимӗн чӑрмавсӑр пуҫларӗ Игорь, — каҫпала ҫакӑн пек нумӑйччен тинкерсе тӑрсан, манӑн яланах ҫавӑнта, таҫта ҫити ҫӳле, ҫӑлтӑрсем патне улӑхас килет, тӗпчес килет, пӗтӗмӗшпех пӗлес килет.

— Знаешь, Сима, — сразу начал Игорь, — я когда ночью долго гляжу на звезды, мне всегда охота бывает забраться туда, куда-нибудь в самую-самую дальнюю вышину, и все там разглядеть и узнать до точности.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Таҫта карӑш кӑшкӑрать.

Где-то кричал коростель.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ лайӑх пӗлетӗп, пирӗн Игорек (ҫапла чӗнеҫҫӗ ӑна ачасем), ялти пулӑҫӑран пӗр кунлӑха илнӗ кивӗ кимӗ ҫинче кӑна пулин те, хӑйӗн ӑсӗ-шухӑшӗпе вӑл пирӗнтен таҫта аякра пулма кирлӗ.

Я знаю, хотя Игорек, как зовут его у нас, плывет с нами на старой рыбачьей шлюпке, взятой на день в соседней деревне, сам он сейчас, должно быть, далеко от нас.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эх, ун лек таканлӑ утпала эпӗ те таҫта ҫитиех вӗҫнӗ пулӑттӑм!..

О, на коне с такими подковами и я бы тоже далеко ускакал!..

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Туркмение ҫитсен вара Амед маншӑн чи лайӑх юлташ пулса тӑчӗ, халиччен хам курман-илтмен питӗ интереслӑ ҫӗрсем тӑрӑх таҫта ҫити ертсе ҫӳрерӗ.

Зато потом, в Туркмении, Амед стал моим верным проводником в прогулках по незнакомой и очень интересной земле.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Таҫта, стенан тепӗр енче паҫӑртанпах сӗрме купӑспа калани илтӗнет, анчах эп ӑна халӗ ҫеҫ итлеме тытӑтӑм.

Где-то за стеной играли на скрипке — уже давно, но я стала слушать только сейчас.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта, урамра пулас, вӑл кепкине ҫухатнӑ та, ӑна пӗрмаях килте шырарӗ.

Где-то он потерял кепку, должно быть на улице, и всё искал её дома.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Невана анас ҫӗрте лартӑмӑр, таҫта аялта вара чуллӑ ҫырана ҫапӑнан хумсем шавлани кӑшт ҫеҫ илтӗнсе тӑчӗ.

Сидели у самого спуска в Неву, и где-то внизу волна чуть слышно ударялась о каменный берег.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта хӗвел пурччӗ ҫавӑнта.

Где-то там было солнце.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951