Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утса (тĕпĕ: ут) more information about the word form can be found here.
Дарья, мелсӗррӗн хускалса илсе, укҫана хӗве чиксе хучӗ, — халӑх ушкӑнӗ еннелле утса кайрӗ.

Дарья неловким движением сунула в разрез кофточки деньги, направилась к толпе.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Императорски смотрах ил хуть: утса иртет тепри — кӑкӑр тулли хӗрес-медаль ун, ылтӑн тӗслӗ хӑюсем; курнипех чун савӑнать; генерал мар, турӑш тейӗн!

Взять хотя бы на императорском смотру: иной идет — вся грудь в крестах, в медалях, в золотом шитве; глядеть, и то душа радуется, икона, а не генерал!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑп ҫак пит капӑрах тумланман ҫынсем генералсем иккенне, вӗсен хыҫӗнчерех утса пыракан тата пӑхма та шукӑльтерех курӑнакан ҫар ҫыннисем ҫав генералсен свитинчи ҫынсем пулнине тавҫӑрса илчӗ.

Он догадался, что именно эти скромно одетые люди и есть генералы, а те, которые шли позади и были по виду наряднее — попросту чины сопровождающей их свиты.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Автомобильтен симӗс мундирлӑ ҫар ҫыннисем иккӗн мӑнаҫлӑн йӑраланса тухрӗҫ, халӑх ушкӑнӗ еннелле утса кайрӗҫ.

Из автомобиля степенно вышли двое одетых в защитное военных, направились к толпе.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич чӗтрекен аллисемпе калинккене сӑлӑп ярса питӗрчӗ, пӳртелле тӗнкӗлтетсе утса кайрӗ.

Пантелей Прокофьевич дрожащими руками запер калитку на засов, захромал в дом.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Манӑн вӗсене ытла ҫакасшӑнах марччӗ те-ха, — кулкаласа хуравларӗ те Пантелей Прокофьевич, лашасене тӑратма вырӑн кӑтартас тесе, малтан утса кайрӗ.

— Мои до них не дюже охочи были, — с улыбкой ответил Пантелей Прокофьевич и пошел вперед, чтобы указать место, куда поставить лошадей.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юланутлӑ ҫынсене курса, вӗсем хушшинче Коршунова палласа илчӗ те хапха патнелле утса кайрӗ.

Завидев конных и признав среди них Коршунова, пошел к воротам.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Утсем, тулхӑркаласа илсе, хӳрисемпе пӑвансене хӳтере-хӳтере хӑваласа, юнашар утса пычӗҫ, Григорий Копылов ҫинелле тӑрӑхласа пӑхса илчӗ, унтан ыйтса пӗлчӗ.

Лошади их, пофыркивая, отгоняя хвостами оводов, шли рядом, Григорий насмешливо оглядел Копылова, спросил:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Алӑка урипе тапса уҫрӗ, хӗҫне хӗнтӗртеттерсе, урисене вӑрӑммӑн ярса пусса, ҫенӗкелле утса тухрӗ.

Пинком отворил дверь, гремя шашкой, размашисто зашагал в сенцы.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, куҫӗсене шиклӗн чаркаласа ларакан Копылов еннелле ҫаврӑнса пӑхмасӑр, карттусне пусса лартрӗ те алӑк патнелле утса кайрӗ.

Григорий, не обращая внимания на отчаянные взгляды Копылова, нахлобучил фуражку, пошел к дверям, На пороге он остановился, сказал:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лакӑм-тӗкӗмсемпе ланкашкасенче тупӑ ураписемпе снаряд тиенӗ лавсен кустӑрмисем кӗмсӗртетсе илеҫҫӗ, ҫӑлсем патӗнче утсем кӗҫенеҫҫӗ, пластунски сотньӑсем пӗр харӑссӑн майпен те ҫемҫен таплаттарса утса иртеҫҫӗ, фронт линийӗ патне вӑрҫӑ хатӗр-хӗтӗрӗсемпе ҫар япалисем турттарса каякан кӳмеллӗ урапасемпе ахаль лавсем хӑлтӑртатса пыраҫҫӗ, поход кухнисем ҫывӑхӗнче пиҫсе сарӑлнӑ вир пӑттин, лавр ҫулҫи ярса техӗмлетнӗ какай яшкипе тин ҫеҫ кӑмакаран кӑларнӑ ӑшӑ ҫӑкӑрӑн тутлӑ шӑрши кӗрет.

Гремели на выбоинах колеса орудий и зарядных ящиков, возле колодцев ржали кони, согласно, глухо и мягко гоцали шаги проходивших пластунских сотен, погромыхивали брички и хода обывательских подвод, подвозящих к линии фронта боеприпасы и снаряжение; возле походных кухонь сладко пахло разопревшим пшеном, мясным кондером, сдобренным лавровым листом, и свежеиспеченным хлебом.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чунӑрсене пыршӑр-пакартӑр-мӗнӗпе кӑларса илӗп! — терӗ те Григорий шӳтлӗ-мӗнлӗ евӗр, утса пыракан лашине тӳрех шултра юртӑпа чуптарса кайрӗ.

Душу буду вынать прямо с потрохом! — полушутя-полусерьезно сказал Григорий и тронул коня, переводя его сразу на крупную рысь.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсемпе ман: «Ах, куҫса тӑрӑр-ха кӑштах, мӑкла пуҫ! Каҫарсамӑр мана, улаҫка! Ирӗк памӑр-и мана хӑвӑрӑн мӑйри хӑмӑтӑра тӳрлетме? Ырӑ хисеплӗ хосподин вӑкӑр, тархасласах ыйтатӑп сирӗнтен: суха касси тӑрӑх утса пыракан юлташӑр ҫине ан кӗрсе кайӑр, тархасшӑн!» — тесе йӑпӑлтатса калаҫмалла пулмасть.

И не с ними же мне расшаркиваться и говорить: «Ах, подвиньтесь, лысый! Извините меня, рябый! Разрешите мне поправить на вас ярмо? Милостивый государь, господин бык, покорнейше прошу не заламывать борозденного!»

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен лашисем ҫума-ҫумӑн утса пычӗҫ.

Лошади их шли шагом бок о бок.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кайрӑмӑр, атя, — терӗ те Григорий, калаҫма пӑрахса, сарай еннелле утса кайрӗ.

Давай ехать, — бросил Григорий и направился к сараю.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем урисемпе шак-шак утса ҫӳреҫҫӗ, эпӗ, кӑшт пӑрӑнсан та, мӗнрен те пулин ҫакланатӑп.

Они ногами шаркают, а я как ни повернусь — за все цепляюсь.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша пӗтӗм ӳпкепе хашлатса илчӗ те вут чулӗ пек хытӑ та пирчек ҫӗр тӑрӑх таканӗсемпе типпӗн чаклаттарса утса кайрӗ.

Лошадь вздохнула всем нутром и пошла, сухо щелкая подковами по сухой и крепкой, как кремень, земле.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗлпӗре сухапуҫ ҫумне кӑкарса, вӑл Григорий патнелле утса пычӗ.

Привязав чембур к сохе, подошел к Григорию.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах крыльца тӑрӑх Пантелей Прокофьевич тӑрӑс-тӑрӑс утса килнӗ сасӑ илтӗнсенех пурин те сӑн-пичӗсем тӗксӗмленчӗҫ.

Но как только по крыльцу затопал Пантелей Прокофьевич, — лица у всех сразу стали серьезные.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хӑйсен хапхи умӗнче йӗнер ҫинчен сиксе анчӗ, Прохора чӗлпӗр ывӑтса пачӗ те, хыпаланса та пӑлханса, килнелле утса кайрӗ.

Около ворот своего база Григорий спешился, кинул повод Прохору, — торопясь и волнуясь, пошел к дому.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed