Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулхи the word is in our database.

ҫулхи (тĕпĕ: ҫулхи) more information about the word form can be found here.

Суккӑр ача ҫаратни ҫинчен, вун сакӑр ҫулхи хӗр хама кӗҫ-вӗҫ шыва путарма тӑни ҫинчен пуҫлӑхсене каласа панӑ пулсан, ытла та кулӑшла пулмӗччӗ-ши вара?
И не смешно ли было бы жаловаться начальству, что слепой мальчик меня обокрал, а восьмнадцатилетняя девушка чуть-чуть не утопила?

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Тӑрсан-тӑрсан тин ҫенӗкрен пӗр вунӑ тӑватӑ ҫулхи ача мӗшӗлтетсе тухрӗ.
Наконец из сеней выполз мальчик лет четырнадцати.

Вӑл хӑй Бальзакӑн вӑтӑр ҫулхи вӗҫкӗн хӗрарӑмӗ, бал хыҫҫӑн ывӑнса ҫитсе, хӑйӗн ҫемҫе пуканӗ ҫинче ларнӑ пекех ларать.
Он сидел, как сидит бальзакова тридцатилетняя кокетка на своих пуховых креслах после утомительного бала.

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпир Печоринпа ҫапла хисеплӗ кӗрекере лараттӑмӑр, акӑ хӑйхи ун патне хуҫан вун ултӑ ҫулхи кӗҫӗн хӗрӗ пырса тӑчӗ те, мӗнле калас иккен?..
Мы с Печориным сидели на почетном месте, и вот к нему подошла меньшая дочь хозяина, девушка лет шестнадцати, и пропела ему… как бы сказать?..

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Сӑнран пӑхсан, вӑл пӗр вунтӑхӑр ҫулхи ҫамрӑк пулнӑ.
На вид ему было лет девятнадцать.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

1942 ҫулхи кӗркунне вӑл сӑмаха пӑлханса, чӗрене ыраттарса каланӑ, ӑна хула ҫинчен асӑннӑ пек мар, ҫав тери пысӑк хӑрушлӑха лекнӗ ҫывӑх ҫын ҫинчен асӑннӑ пек каланӑ.
Его произносили осенью 1942 года с тревогой, с болью, о нем говорили даже не как о городе, а как о близком человеке, находящемся в смертельной опасности.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

1469 ҫулхи летопиҫсенче пуҫласа асӑннӑ хула Атӑлҫи тӑрӑхӗнче экономика, культура енӗпе пӗлтерӗшлӗ центрсенчен пӗри пулса тӑнине, пысӑк порт хули пулнине палӑртнӑ.
Help to translate

Шупашкарсене Президент саламланӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/22827.html

Лётчик пек лётчикех, старший лейтенант, — терӗ пӗр вунӑ ҫулхи шуранкарах сӑнлӑ ырханкка ачи.
Летчик как летчик, старший лейтенант, — серьезно заметил бледный и худой паренек лет десяти.

1942 ҫулхи ҫулла, чи шӑрӑх вӑхӑтра, Мускаври Н-ски госпиталӗн йывӑр юман алӑкӗнчен, хура йывӑҫран тунӑ ҫирӗп туя ҫине тайӑнса, паттӑр кӑна ҫамрӑк ҫын тухрӗ.
В разгар лета 1942 года из тяжелых дубовых дверей госпиталя в Москве, опираясь на крепкую, черного дерева палку, вышел коренастый молодой человек

Вӑл шухӑшланӑ… анчах та вун ҫичӗ ҫулхи хӗр ращара пӗччен, ҫурхи ир ултӑ сехетре мӗн ҫинчен шухӑшланине ӑҫтан пӗлме пултарӑн?
Она думала… но можно ли с точностию определить, о чем думает семнадцатилетняя барышня, одна, в роще, в шестом часу весеннего утра?

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Анчах унӑн мадамне мисс Жаксона — питне писев сӗрсе, куҫхаршисене сӑрласа ҫӳрекен, ҫулталӑкра икӗ хутчен Памелӑна вуласа тухакан, ҫавӑншӑн икӗ пин тенкӗ илсе тӑракан, ҫакӑн пек варвӑрла Раҫҫейре вилес пек кичеммӗн пурӑнакан хӗрӗх ҫулхи типтерлӗ те чӑркӑш хӗре — тем пекех тарӑхтарнӑ.
И приводили в отчаяние ее мадам мисс Жаксон, сорокалетнюю чопорную девицу, которая белилась и сурьмила себе брови, два раза в год перечитывала «Памелу», получала за то две тысячи рублей и умирала со скуки в этой варварской России.

Вӑл пӗр аллӑ ҫулхи чӗрӗ, пирчӗк ҫын, ҫийӗнче вӑрӑм симӗс сюртук, умӗнче, кивелнӗ хӑю ҫинче, виҫӗ медаль.
Это человек лет пятидесяти, свежий и бодрый, на нем длинный зеленый сюртук с тремя медалями на полинялых лентах.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑнах пӳлӗмрен пӗр вун тӑватӑ ҫулхи хӗрача тухрӗ те ҫенӗке вӗҫтерчӗ.
После этих слов девушка четырнадцати лет вышла и пронеслась в сени.

Хуҫа хӑйӗн хӗрӗх ҫулхи юлташне питӗнчен ачашшӑн чуптунӑ та, хӑнасем ырӑ Луизӑн сывлӑхӗшӗн шавласа ӗҫнӗ.
Хозяин нежно поцеловал свежее лицо сорокалетней своей подруги, и гости шумно выпили здоровье доброй Луизы.

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Господин Шульц, госпожа Шульц тата вӗсен вун ҫичӗ ҫулхи хӗрӗ Лотхен хӑнисемпе пӗрле ӗҫсе-ҫинӗ, ҫынсене хӑна тунӑ тата кухаркӑна пулӑшнӑ.
Господин и госпожа Шульц и дочка их, семнадцатилетняя Лотхен, обедая с гостями, все вместе угощали и помогали кухарке служить.

Вун иккӗмӗш ҫулхи пушар, Раҫҫей столицине пӗтерсе, унӑн сарӑ будкине те ҫуласа кайнӑ.
Пожар двенадцатого года, уничтожив первопрестольную столицу, истребил и его желтую будку.

Чӑнах та апат ҫинӗ хыҫҫӑнах вӗсем патне мӑйӑхлӑ тата шпорлӑ мишавай Шмитпа, капитан-исправник ывӑлӗ, вун ултӑ ҫулхи, хальтерех ҫеҫ улана кӗнӗ ҫамрӑк ача пырса кӗнӗ.
В самом деле, тотчас после обеда явились землемер Шмит в усах и шпорах, и сын капитан-исправника, мальчик лет шестнадцати, недавно поступивший в уланы.

Ҫил-тӑман // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Малтанах вӑл отставкӑна тухнӑ хӗрӗх ҫулхи Дравин корнет патне кӗрсе тухнӑ, лешӗ хавас тусах килӗшнӗ.
Первый, к кому явился он, отставной сорокалетний корнет Дравин, согласился с охотою.

Унӑн кӑмӑлӗ ҫинчен тата вӑл хӑналама юратни ҫинчен мӗн пур таврана чап сарӑлнӑ; кӳрши-аршисем ун патне час-часах ӗҫме-ҫиме, унӑн арӑмӗпе пилӗкшер пус хурса бостонла выляма, тата хӑшӗ-пӗрисем вӗсен тӳрӗ шӑмшаклӑ та шурӑ питлӗ вун ҫичӗ ҫулхи хӗрне — Мария Гавриловнӑна курма ҫӳренӗ.
Он славился во всей округе гостеприимством и радушием; соседи поминутно ездили к нему поесть, попить, поиграть по пяти копеек в бостон с его женою, а некоторые для того, чтоб поглядеть на дочку их, Марью Гавриловну, стройную, бледную и семнадцатилетнюю девицу.

1830 ҫулхи чӳкӗн 16-мӗшӗ.
1830 году ноября 16.

Издательрен // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics