Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑнкӑрав the word is in our database.

шӑнкӑрав (тĕпĕ: шӑнкӑрав) more information about the word form can be found here.

Ҫак самантра Тимура шӑнкӑрав сасси илтӗнчӗ.
Тут Тимур услыхал звон бронзового колокольчика.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Веранда кӗтессинче, пӗчӗк ҫеҫ телефонпа юнашар, кантра ҫинче ҫакӑнса тӑракан йӗс шӑнкӑрав, сиккелесе, стена ҫумне ҫапӑна-ҫапӑна, тӳсме ҫукла шӑнкӑртаттарать.
В углу веранды возле небольшого телефона дергался, прыгал и колотился о стену подвязанный к веревке бронзовый колокольчик.

— Хӗрӗм, юлашки шӑнкӑрав хыҫҫӑн кукаму патне Пӑрачкав салине кайса килӗпӗр.
— Доченька, после последнего звонка мы поедем к бабушке в село Порецкое.

Тӑван ен // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 30,32,34,36 с.

Каллех шӑнкӑрав сасси.
Опять звонок.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ҫав вӑхӑтра алӑк патӗнчи шӑнкӑрав сасси илтӗнсе кайрӗ те, дворник Николай алӑка уҫса куккана кунта пурӑнни ҫинчен ҫырӑнмалли хут листисем пачӗ.
Раздался звонок, просунулся в дверь дворник Николай и протянул дяде листки для прописки.

Ҫӑраҫҫи чӑнклатать, шӑнкӑрав сасси илтӗнет, унтан каллех ҫӑраҫҫи чӑнклатать.
Замок, звонок, опять замок.

Эпӗ ҫак япаласене пӗр ҫӗре купаларӑм, куҫҫулӗсене шӑлса илтӗм те, шӑнкӑрав сассине илтсе, алӑк уҫма ыткӑнтӑм.
Я свалил все в одну кучу, вытер слезы и кинулся на звонок.

Хальхинче вара шӑнкӑрав янӑраса илсен тата ман пата Юрка пырса кӗрсен, эпӗ хам та хӗпӗртесе кайрӑм.
И на этот раз я уже сам обрадовался, когда звякнул звонок и ко мне ввалился Юрка.

Акӑ ӗнтӗ урапа сасси те, кӑшкӑрнӑ сасӑсем те, шӑнкӑрав сассисем те илтӗнми пулчӗҫ…
Вот уж и стука, и крика, и бубенцов не слыхать…

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Сасартӑк ямшӑк лашасене тытса чарчӗ; шӑнкӑрав сассисем те чарӑнчӗҫ; тимлӗн итлесе, ямшӑк пире: — Инкек! — терӗ.
И вдруг ямщик осадил тройку, колокольчик замолчал и, вслушавшись, ямщик нам сказал: — Беда!

X // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Кунта, Ӳпне чул патне, ачасем шӑпах ӗнтӗ хӗвелӗн пӗрремӗш пайӑркисем шурлӑхри лутра та кукӑр-макӑр чӑрӑшсемпе хурансем тӑррипе чупса кайса, Шӑнкӑрав уҫланкине ҫутатнӑ вӑхӑтра пырса ҫитнӗ.
Сюда, к Лежачему камню, пришли дети в то самое время, когда первые лучи солнца, пролетев над низенькими корявыми болотными елочками и березками, осветили Звонкую борину.

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Лутра та кукӑр-макӑр чӑрӑшсемпе хурӑнсем ҫинче ҫӗрлехи кӑвак тӗтре шӑналӑк пек ҫакӑнса тӑрса, Шӑнкӑрав тӗминчи мӗнпур тӗлӗнмелле илемлӗ сасӑсене хупланӑ.
Над маленькими корявыми елочками и березками серой мглой висело ночное одеяло и глушило все чудесные звуки Звонкой борины.