Corpus of the Chuvash language

Ҫеҫенхирӗн шупка симӗс ҫивиттийӗ ҫинче, пӗвесем ҫывӑхӗнче, канма ларнӑ акӑшсем сапса янӑ ахах пӗрчисем пек йӑлтӑртатрӗҫ.

На бледно-зеленом покрове степи возле прудов рассыпанным жемчугом искрились присевшие на попас лебеди.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвелтухӑҫӗнче, Дон хӗрринчи сӑртсен шупка шурӑ кукӑрӗсем хыҫӗнче, Усть-Медведица ҫучӗн тӳпи хӗрхӗлтӗммӗн картлашкаланса курӑнать.

На востоке, за белесым зигзагом Обдонских гор, в лиловеющем мареве уступом виднелась вершина Усть-Медведицкой горы.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тулта анат енчен ахӑрашса хӑпарнӑ ҫурхи ҫил тулашать, Базки сӑрчӗ ҫинче юлашки юр лӑстӑкӗ шупка хӗрлӗн йӑлтӑртатса ҫуталать; Дон леш енчи тирек тӑррисем ҫилпе тайкаланса хумханниине курсан, Григорие вӗсем шӑпланма пӗлмесӗр ҫӑран кашланӑ шав хӑлхине килсе кӗнӗ пек туйӑнса кайрӗ.

А за окном взлетами бились весенние низовые ветры, на базковском бугре розово сиял и отсвечивал последний снег, вершины тополей за Доном так раскачивались на ветру, что Григорию при взгляде на них чудился басовитый неумолчный гул.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫамкинчи пӗркеленчӗксенчен, канавсемпе шарласа анакан ҫурхи шыв пек, тар пӑчӑртатса юхрӗ, шупка сарӑ тӗслӗ кӗске куҫ тӗкӗсем хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатса илчӗҫ, куҫӗсем айӑплӑн кулкаласа пӑхрӗҫ.

По морщинам лба, как по ерикам вешняя вода, стремительно сыпал пот, короткие белесые ресницы часто мигали, а глаза смотрели улыбчиво и виновато.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро кӗлетки хуллен ирӗлсе пырать, ун айӗнче шупка хӗрлӗ шыв кӳлленет.

Петро медленно оттаивал, под ним стояла лужица розоватой воды.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро йӗпе ҫамкине шӑлса илчӗ, ал тупанӗ ҫинче юнпа хутӑшнӑ шупка хӗрлӗ тар йӗрӗ юлчӗ.

Петр вытер мокрый лоб, на ладони остались полосы розового кровяного пота.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, ҫӑлтӑрсен шупка симӗс ҫутине тӗксӗмлетмесӗр, хӑрхӑнчӑк ҫутӑ сапалать.

Он скупо светил, не затмевая фосфорического света звезд.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун тӗлӗнче, хаваслӑн чӗтренсе, шурӑмпуҫ шевли йӑлкӑшать, хурарах кӑвак пӗлӗтӗн ҫав тери тарӑн авӑрӗнче вара тӗпӗ курӑнса кайнӑ пек пулчӗ: чӑн тӳпере илӗм-тилӗм чухнехи тӗтреллӗ шупка сенкер ҫутӑ вылярӗ, хӗррисенчен сӳнсе пыракан сапаланчӑк ҫӑлтӑрсем мӗлтлетсе чӗтренчӗҫ.

Над ним отрадно и трепетно сияла утренняя зарница, и в глубочайшем провале иссиня-черного неба, как в Дону на перекате, будто показалось дно: предрассветная дымчатая лазурь в зените, гаснущая звездная россыпь по краям.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро тутине вӑрӑммӑн чалӑштарчӗ, шупка сарӑ куҫ харшисене сиктерсе илчӗ те, куҫӗсене тартса, хуралса кайнӑ, табак шӑршипе касӑлнӑ сӑмса тутри ҫине сӑмсине нӑшлаттарса шӑнкартрӗ.

Петро длинно покривил рот, шевельнул белесыми бровями и, пряча глаза, высморкался в грязную, провонявшую табаком утирку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тачка туналлӑ хӗрлӗ ҫӳҫе шупка кӗрен юн тӗсӗпе йӑлтӑртатать.

Малиновой кровью просвечивал пышнотелый краснотал.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан ҫавӑнтах ҫӗр ҫине выртнӑ шупка сарӑ ҫӳҫлӗ хӗрлӗармеец, сӑмахӗсене чӑх сӑхнӑ пек хӑвӑрт ҫатӑртаттарса, чыхӑна-чыхӑна кайса, хыттӑн ҫихӗрсе ячӗ:

И сейчас же резко, захлебываясь, скороговоркой закричал тот белесый, который упал:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Уйӑхӑн шупка шурӑ ҫутипе кӗптеннӗ картишне вӑрахчен вӑл хуҫан йывӑр, утӑмӗсемпе виҫкелесе ҫӳрерӗ, ҫурри ишӗлнӗ сарайсен сарлӑкӗ айне кӗчӗ, пӳртне пӑхса ҫаврӑнчӗ, ҫатан карта юписене тыткаласа силлерӗ.

Тяжелым хозяйским шагом долго мерил увитый белым светом месяца баз, заходил под навесы полуразрушенных сараев, оглядывал дом, качал сохи плетней…

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӳпен шупка кӑвак ытамӗнче — хӗрхенӳсӗр хӗртекен хӗвел, пӗр пӗлӗт таткисӗр пушӑлӑх тата хӑлатӑн ҫурма пӗкече пек сарса янӑ ҫутӑ хӑмӑр ҫунаттисем.

На выцветшей голубени неба нещадное солнце, бестучье да коричневые стальные полудужья распростертых крыльев коршуна.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл епресе тӑракан чарӑлчӑк хырӑмне юнпа тата ҫӗрпе вараланнӑ аллипе хуллен пусса тытрӗ, тути ҫинчи шупка хӗрлӗ тара ҫулласа илсе, шӑппӑн каларӗ:

Он бережно прижимал к разверстому животу запачканные кровью и землей ладони, говорил, слизывая с губ розовый пот:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Ольга Николаевнӑн ыраш улӑмӗ пек йӑлтӑркка сарӑ ҫӳҫ пайӑркипе витӗннӗ шупка хӗрлӗ хӑлхи ҫине, хӑйӗнчен пӗр аршӑнри питҫӑмартисен пурҫӑн тӗслӗ ӳчӗ ҫине сӑнаса тинкерчӗ; куҫӗпе ерипенех платйӗн кӑкӑр тӗлӗнчи катӑкӗ патнелле калта пек шуса кӗрсе кайрӗ те, вӑл хӗрарӑмӑн пысӑках мар, ӗне ырри пек сарӑрах шурӑ чӗччине тата аялалла усӑннӑ хӑмӑр пуҫлӑ чӗчӗ вӗҫне курчӗ.

Он посматривал на розовую мочку крохотного ушка Ольги Николаевны, прикрытого прядью золотисто-ржавых волос, на шелковистую кожу щеки, находившейся от него на расстоянии аршина; глаза его по-ящериному скользили к вырезу на груди, и он видел невысокую холмистую молочно-желтую грудь и пониклый коричневый сосок.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑлан ҫырли тӗмӗ хыҫӗнче мӗлтлетсе илсе, юнашар аллейӑран шупка сарӑ платье тӑхӑннӑ ҫӳллӗ хӗрарӑм чӑмса тухрӗ.

Из боковой аллейки, мелькая за кустами шиповника, вынырнула высокая, в палевом платье, женщина.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урасем айӗнче таптаннӑ кӑвайт сӳнсе ларчӗ; хӗрринчерех кӑна аяккалла кусса кайнӑ киҫек шупка хӗрлӗн йӑсӑрланса выртать.

Огонь, затоптанный ногами, погас; лишь с краю ало дымился откатившийся в сторону кизяк.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта инҫетре-инҫетре, ҫеҫен хир Дон ҫыранӗсемпе сыпӑннӑ тӑрӑхра, тип ҫиҫӗм явӑнать; унӑн шупка хӗрлӗ шевлисем аманнӑ кайӑк ҫунатти пек чӗтренсе чӳхенеҫҫӗ.

Где-то далеко-далеко, в полосе Обдонья вилась молния, крылом недобитой птицы трепыхалась оранжевая зарница.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн чӑсмака хӳри, вырӑнӗ-вырӑнӗпе хумсем пек аялалла авӑнса, Кривянски станица тӗлӗнче шупка кӗренӗн йӑрӑмланса усӑннӑ.

Длинный хвост ее волнами снижался и розово серебрился где-то над станицей Кривянской.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӑвӑ ҫӑлтӑрсем хушшинче ҫамрӑк уйӑх ҫӳренӗ, ҫывӑракан Усть-Невинскине хӑйӗн шупка ҫутипе ҫутатнӑ.

Среди густой россыпи звезд гуляла молодая луна, а над уснувшей Усть-Невинской струился слабый свет.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.