Шырав

Шырав ĕçĕ:

нӳрӗ the word is in our database.

нӳрӗ (тĕпĕ: нӳрӗ) more information about the word form can be found here.

Вӗлерес пек хӑваласа хӑшкӑлтарнӑ лаша йывӑррӑн хашкаса сывлани тата, ун хыҫӗнчен пӑхсан, нимӗн те тытса чармасла хурҫӑ савӑл пек йӑлкӑшса пыракан нӳрӗ пӗчӗк хӗрлӗ хӑмач татӑкӗ ҫеҫ асра тарса юлчӗ унӑн.
Одно осталось у него в памяти: тяжкий хрип полузагнанного коня и, когда глянул вслед ему, — мокрый, отливающий стальным блеском круп.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫӗрӗ пӗрех, курӑкӗ тӗрлӗрен сӗткен илет иккен; сӑрт хыҫӗнче ҫеҫенхирте пирчек хура тӑпра, кимӗрчек евӗрлӗ; ут кӗтӗвӗ чупса иртсен те — пӗр ура йӗрӗ кураймӑн; ҫӗрӗ чул пекех хытӑ, ҫапах та курӑкӗ аван ӳсет унта, вӑйлӑ, лайӑх шӑршӑллӑ; Дон ҫийӗпе унӑн леш хӗрринче, нӳрӗ те кӑпка тӑпра пулин те, ниме юрӑхсӑр, киллентермеллех мар кӑна ӳсеҫҫӗ, хӑш-хӑш ҫулсенче выльӑхсем те ҫиме йӗрӗнеҫҫӗ вӗсене.
Одна земля, а соки разные высасывает трава; за бугром в степи клеклый чернозем что хрящ: табун прометется — копытного следа не увидишь; тверда земля, и растет по ней трава сильная, духовитая, лошади по пузо; а возле Дона и за Доном мочливая, рыхлая почва гонит травы безрадостные и никудышные, брезгает ими и скотина в иной год.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫывӑхран иртсе пыракан пӗр адъютант хӑйӗн салхуллӑ нӳрӗ куҫӗсене Григорий ҫине ҫӗклерӗ те, лешин ҫивӗччӗн тинкерсе пӑхакан куҫӗсемпе тӗл пулса, ҫаврӑнса утрӗ; ун хыҫӗнчен сарӑ шӑлӗсемпе ҫӳлти тутине ҫавӑрса ҫыртнӑ, теме пула хумханса ӳкнӗ сотник ашӑпа чупнӑ пекех хыпаланса утать.
На нем остановил скучающие влажные глаза шагавший мимо адъютант и отвернулся, повстречавшись с внимательным взглядом; догоняя его, почти рысью, шел старый сотник, чем-то взволнованный, кусающий желтыми зубами верхнюю губу.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Валет верстак ҫинчен шуса анакан урисене меллӗреххӗн майлаштарса хучӗ, Давыдка тути ҫавракаланса ҫӑтӑ-ҫӑтӑ шӑлӗсен нӳрӗ тунисене кӑтартрӗ.
Валет удобнее подхватил сползавшие с верстака ноги, на лице Давыдки округлились губы, не прикрывая влажной кипени плотных зубов.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хуҫкаланчӑк ҫиҫӗм йӑлтӑркки пек касса татрӗ унӑн шухӑшне кӗске асаилӳ: вӑрман, капӑр кӗмӗл кутлӑх тӑхӑнтартнӑ пек шурӑ та элккем тумлӑ йывӑҫсен вуллисем; Аксинйӑн мамӑк тутӑр айӗнчи хӗрӳллӗ йӑлтӑртатса тӑракан нӳрӗ хура куҫӗсем…
Как вспышка зигзагистой молнии, перерезало мысли короткое воспоминание: лес, бурые стволы деревьев в белом пышном уборе, как в нарядной серебряной шлее; влажный, горячий блеск черных, из-под пухового платка Аксиньиных глаз…

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья енчен-енне канӑҫсӑррӑн пӑхкаласа илчӗ те нӳрӗ хура куҫӗсене Григорий ҫине куҫарчӗ.
Аксинья тревожно глядела по сторонам, переводила влажные черные глаза на Григория.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑй пӗлекен ура сассисем тӳплетнине илтсен, вӑл пуҫне ҫавӑрчӗ, хӑйӗн пичӗ ҫине тахҫанах йӗр хӑварнӑ сивлеслӗхӗпе упӑшки ҫине пӑхрӗ; унӑн куҫӗсем Прокофьевич ҫӑварне хупласа хунӑ сухалӑн сывланипе йӗпенсе кайнӑ кӑтрашкисем ҫине тата сухалпа пӗрлех мӑкланса ларнӑ: пирчек те нӳрӗ мӑйӑхӗ ҫине ӳкрӗҫ.
На туп знакомых ей шагов повернула голову, с давнишней, прижившейся на ее лице суровостью глянула на мужа, остановила взгляд на мокрых от дыханья завитках бороды, теснивших рот Прокофьевича, на слежалых, влитых в бороду влажных усах.

Унтан арӑмӗн нӳрӗ те ним тутӑсӑр тутинчен Григорий виҫӗ хутчен чуптурӗ; чиркӗве сӳнтернӗ ҫуртасен тӗтӗм-сӗрӗмӗ тухса тулчӗ, алӑк патне пырса чыхӑннӑ ҫынсем тулалла кӗрлесе тухма пуҫларӗҫ.
Потом Григорий три раза целовал влажные безвкусные губы жены, в церкви угарно завоняло чадом потушенных свечей, к выходу загоцали выпиравшие в притвор люди.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья, аслашшӗ алли ҫинчи юн тымарӗсен эрмешки ҫине пӑхса, ҫакна аса илчӗ: картишӗнче пусӑ (ҫӑл) алтатчӗҫ те Наталья — вӑл ун чухне ача кӑначчӗ — патьепе нӳрӗ тӑм ӑсса кӑларса, ҫав тӑмран йывӑр пуканесем, хуҫӑлса ӳкекен мӑйракаллӑ ӗне кӗлеткисем тӑватчӗ.
Наталья смотрела на сетчатку жил на дедовой руке, вспоминала: во дворе рыли колодец, и она — тогда еще девчонка, — вычерпывая из бадьи влажную глину, делала тяжелых кукол и коров с рассыпчатыми рогами.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йӑлтӑркка куҫҫуль тумламӗ ҫине хӗвелҫаврӑнӑш тусанӗсем витӗр тусанланса тухнӑ чалпашла ҫутӑ ӳксе ҫутатрӗ, питҫӑмарти тӑрӑх кусса аннӑ тумламӑн нӳрӗ йӗрне типӗтрӗ.
Кривой, запыленный в зарослях подсолнухов луч просвечивал прозрачную капельку, сушил оставленный ею на коже влажный след.

Дроздиха тӑвара ура айӗнчи нӳрӗ хӑйӑр ҫине тӑкрӗ, шывалла сапрӗ, юлашкине — Аксинья хӗвне ячӗ.
Дроздиха посыпала солью влажную песчаную россыпь под ногами, сыпанула в воду, остатки — Аксинье за пазуху.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дон ҫийӗнчен нӳрӗ те сулхӑн сӗм шӑвӑнса килет.
От Дона течет сырая, студеная мгла.

Нӳрӗ те уҫӑ шӑршӑллӑн сывлать юханшыв ҫыранӗ.
Прелью сырой и пресной дышал берег.

Ман шурӑ урасем ҫине пӑх эсӗ: нумай утнӑ вӗсем; анчах ковер тӑрӑх мар, — вӗри хӑйӑр тӑрӑх, нӳрӗ ҫӗр тӑрӑх, йӗплӗ курӑк ҫийӗпе утнӑ вӗсем; куҫӑмсем ҫине пӑхса ил тата, куҫӑмсем ҫине: вӗсене куҫҫулӗ хупласа илнӗ, ҫавӑнпа вӗсем нимӗн те курмаҫҫӗ!..
Погляди на белые ноги мои: они много ходили; не по коврам только, по песку горячему, по земле сырой, по колючему терновнику они ходили; а на очи мои, посмотри на очи: они не глядят от слез…

V. Шыв пики // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ун пек ан пултӑр тесен, ӳсен-тӑрана малтанхи ҫулсенчех нӳр памалла, ялхуҫалӑх культурисене акни шӑпах ҫав нӳрӗ парать те…
Чтобы этого не случилось, надо в первый же год растениям давать влагу, высеивание же сельскохозяйственных культур как раз и приносит влажность…

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Вӑрман тӑватӑ ҫула ҫитнӗ хушӑра эпир вӑрман тӑрӑхӗ ҫинче тӗрлӗ культурӑсем ӳстеретпӗр, ҫавна май нӳрӗ сыхласа хӑваратпӑр.
— За время, когда лес станет четырехлетни мы на лесной полосе выращиваем разные культуры, таким образом сохраняя влагу.

Сире канаш паратӑп, хушатӑп: тымарсем яланах йӗпенсе тӑччӑр тесе, ҫав ҫип пек ҫинҫешке серепесенчи нӳрӗ сыхласа усрӑр…
Даю и вам наказ: сохраните влагу, чтобы корешочки всегда были в мокроватом пушку…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫакӑн пек илемлӗ те хӑюллӑ метафорӑпа усӑ курса, ҫавӑн пекех тата, ҫирӗпрех ӳкӗте кӗртес шутпа «Каспи тинӗсӗ енчен вӗрекен тип ҫиле тытса чармалли хӳме», «нӳрӗ сыхламалли пысӑк вырӑн», «типӗ ҫанталӑкран сыхламалли хӳме» сӑмахсемпе усӑ курса, колхозсем пӗрмаях вӑйлӑ тырпул туса илессишӗн кӗрешнӗ ҫӗрте ҫак ҫамрӑк вӑрмансем ҫитес ҫывӑх вӑхӑтсенче мӗн тери пулӑшу парасси ҫинчен каласа пачӗ ҫеҫ мар, ҫынсен аллипе урӑхлатса ҫӗнетнӗ Ставрополь ҫӗрӗ малашне епле пулмаллине те ӑнлантарса пачӗ.
Используя такую красивую и отважную метафору, к тому же с целью сильнее уговорить и используя слова «стена, для защиты от сухого ветра со стороны Каспийского моря», «большое место для сохранения влаги», «стена, для защиты от сухой погоды», он не только рассказал какую помощь дадут эти молодые леса в скором времени, когда колхозы все время ведут борьбу за обильный урожай, но и разъяснил о том, как преобразованная рукаи людей земля Ставрополя будет выглядешь в ближайшем будущем.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пуҫа вӗри шывпа ҫу, ҫӳҫе нӳрӗ чухнех ҫивӗтле, вара ҫивӗтсене ҫӗр каҫма ак ҫапла тӗркелесе хур, вӗсем лайӑх вырнаҫса выртчӑр тесен, тутӑрпа хытӑрах ҫых та ирччен ан тив.
Помой голову горячей водой, заплети косы в тот момент, когда они еще влажные, и уложи их на ночь, знаешь, таким пышным гнездом, а чтобы они улеглись, покрепче завяжи косынкой и до утра не трогай.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсем ӳсеҫҫӗ, вӗренеҫҫӗ, ӗмӗтленеҫҫӗ, яланхи пекех кулянаҫҫӗ те савӑнаҫҫӗ — хӑш чухне ҫаксем пӗтӗмпех пӗр ҫакӑншӑн ҫеҫ: тӗтреллӗ ирсенчен пӗринче, хӑйсен ҫыннисене атакӑна кайма ҫӗклесе ӗлкӗрнӗ-ӗлкӗрменех, вӗсем нӳрӗ ҫӗр ҫине ӳкеҫҫӗ те урӑх тӑраймаҫҫӗ.
Они растут, учатся, надеются, испытывают обычные горести и радости, порой для того, чтобы в одно туманное утро, успев только поднять своих людей в атаку, пасть на влажную землю и не встать более.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics