Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑвашшӑн the word is in our database.
йӑвашшӑн (тĕпĕ: йӑвашшӑн) more information about the word form can be found here.
— Санӑн хушамату мӗнле? — йӑвашшӑн ыйтрӗ учитель.

— Как твоя фамилия? — мягко спросил учитель.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Эсир ывӑнман-и? — йӑвашшӑн самӑх хушрӗ Ромашов.

Ромашов сказал робко: — Вы не устали?

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский йӑвашшӑн та ӑшшӑн кулса илчӗ.

Назанский улыбнулся кротко и нежно.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Кирлӗ мар, Павел Павлович, кӑлӑх япала, — йӑвашшӑн чарчӗ ӑна Ромашов.

— Будет, Павел Павлович, не стоит, — слабо останавливал его Ромашов.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ну, пулнӑ, пулнӑ, Павел Павлович, — йӑвашшӑн хирӗҫлерӗ Ромашов, — мӗн кӑлӑххӑн хавхаланмалла-ха?

— Ну, будет, будет, Павел Павлович, — слабо сопротивлялся Ромашов, — к чему телячьи восторги?

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хушӑк аялалла тӗпсӗр шӑтӑк евӗрлӗнех хуран анса каять; ун тӗпӗнче ялтӑракан пуличчен якалнӑ рельсӑсем йӑвашшӑн ҫуталаҫҫӗ.

Выемка уходила вниз, как темная пропасть; на дне ее слабо блестели отполированные рельсы.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кун хыҫҫӑн Ромашов, ун аллине хӑйӗнни ҫине илсе, ҫинҫе пӳрнисем ҫумне хуллен-хуллен сӗртӗнсе, хӑюсӑртарах сасӑпа йӑвашшӑн пуҫларӗ:

Тогда он начал робко, неуверенным тоном, взяв ее руку в свою и тихонько прикасаясь к ее тонким пальцам:

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Эпӗ вӗт нимӗн те пӗлместӗп, нимӗскер те каламастӑн, Павел Павлыч, — хурлӑн та йӑвашшӑн хирӗҫлерӗ Ромашов, — эпӗ нимӗн те, нимӗн те пӗлместӗп.

— Я ведь ничего не знаю и не говорю, Павел Павлыч, — жалобно и кротко возразил Ромашов, — я ничего, ничего не знаю.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унта Осадчипе Веткин, Ромашовӑн ротӑри юлташӗ, пуҫне йӑвашшӑн та халсӑррӑн ҫеҫ сулкалакан, хӑйне архиерей тесе ӗнентерекен сӗм-ӳсӗр Леха хулӗнчен тытнӑччӗ те алӑк патнелле ӑсататчӗҫ.

Там Осадчий и товарищ Ромашова по роте, Веткин, провожали под руки к выходным дверям совершенно опьяневшего Леха, который слабо и беспомощно мотал головой и уверял, что он архиерей.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Мӗншӗн-ха тӑнӑҫлӑн та шӑппӑн уйрӑлса каяс мар пирӗн? — йӑвашшӑн ыйтрӗ Ромашов.

— Отчего нам не расстаться миролюбиво, тихо? — кротко спросил Ромашов.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Тавлашакан офицерсем ҫинелле ал сыппипелен йӑвашшӑн сулчӗ Лех.

— Лех слабо махнул на спорящих офицеров кистью руки.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вара пуҫӗ унӑн ҫӳлелле ҫӗклеттерсе хунӑ хулпуҫҫисем ӑшнелле йӑвашшӑн йӑпшӑнса тӗршӗнчӗ.

И его голова робко ушла в приподнятые кверху плечи.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл тӗттӗмре хӑйӗнпе хӑй йӑвашшӑн та айӑплӑн кулкаларӗ те, тӗршӗнкелесе илсе, ҫавӑнтах малалла таплаттарчӗ.

Но тотчас же, слабо и виновато улыбнувшись самому себе в темноте, он съежился и продолжал путь.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапла вара, пиратсем пӑшалӗсене пӑрахрӗҫ, йӑвашшӑн каҫару ыйтма тытӑнчӗҫ.

Итак, пираты сложили оружие, смиренно умоляя о пощаде.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫил вӗрме пуҫларӗ, малтан йӑвашшӑн вӗрчӗ, унтан вӑйлансах пычӗ, тепӗр ҫур сехетрен вара хаяр тӑвӑл ҫӗкленсе тухрӗ.

Подул ветерок, сначала слабый, почти незаметный, потом сильней и сильней, и через полчаса налетел ураган.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Амӑшӗ ҫӗре персе ансан та, вӑл ун ҫумӗнче пӗр тапранмасӑр ман ҫине йӑвашшӑн пӑхса тӑчӗ.

Когда мать упала, он продолжал смирно стоять возле нее и доверчиво глядел на меня.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Сылтӑм енче тӑракан буйвол хускалмасӑр выртакан хӗрача енне тем пысӑкӑш пуҫне пӗшкӗртнӗ те, хута кӗрес пек пулса, ӑна йӑвашшӑн питӗнчен шӑршлать, унтан йӗпе сӑмсине ҫӗклесе, кӑвак та пысӑк куҫпа таҫталла ӑнтӑласа кавлет.

Буйвол наклонил огромную голову над неподвижно лежащей девочкой, кротко и как бы сострадательно обнюхал ее лицо и, снова подняв влажную морду, спокойно зажевал жвачку, бесстрастно устремив куда-то вдаль свои большие синие глаза.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах комитет председателӗн заместителӗн сасси ытла йӑвашшӑн илтӗнчӗ, пырне такам пусса тӑтнӑ пек тухрӗ.

Но голос бедного заместителя председателя комитета звучалглухо; казалось, будто кто-то сдавил ему горло.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юлашкинчен, Вера Павловна аллине йӑвашшӑн ҫӗклерӗ те запискӑна туртса илес тесе мар пулас ӗнтӗ, куҫӗсене хупларӗ: «Епле ырӑ вӑл, епле ырӑ!» тесе мӑкӑртатрӗ вӑл шӑппӑн.

Наконец Вера Павловна подняла руку уже смирно, очевидно не с похитительными намерениями, закрыла ею глаза: «Как он добр, как он добр!» — проговорила она.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах вӑл хӑйне хӑй тытса чарчӗ те йӑвашшӑн: «Каях, кансам», терӗ.

Но пересилила себя и кротко сказала: — Ступай отдохни.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed