Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑйӗнпе (тĕпĕ: хӑй) more information about the word form can be found here.
Хӑйӗнпе пулса иртнӗ ӗҫ хыҫҫӑн Ксени ун патне райкома тем тусан та кайман пулӗччӗ.

После всего, что случилось с нею, она ни за что не пошла бы к нему в райком.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ан ҫилен мана, — терӗ Аникей, ӑна вӑйпах хӑйӗнпе юнашар лартса.

— Ты не серчай на меня, — насильно усаживая ее рядом, сказал Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ӑш-чиккинче темӗнле пӑтранчӑк та лайӑх мар туйӑм ҫӗкленнӗ, вӑл хӑйӗнпе ҫывӑхланнӑ ҫын куҫ умӗнче пулнине тӳсме пултарайман.

Против воли поднималось в душе что-то мутное, противное, и она не могла вынести присутствия человека, с которым стала близка.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кирек кампа калаҫнӑ чухне те Коробин яланах ытлашши уҫҫӑн калаҫассинчен пӑрӑнма тӑрӑшнӑ, ун пек уҫҫӑн калаҫни ӑна малашне кансӗрлеме пултарнӑ, ун пек чухне ӑна хӑйӗнпе калаҫнӑ ҫынна унӑн хӑйӗн шухӑш-кӑмӑлне уҫса памалла пек туйӑннӑ.

Обычно он старался в разговоре с любым человеком избегать той предельной степени откровенности, которая как бы связывала его чем-то на будущее — словно он оставался в этом случае в каком-то моральном долгу перед собеседником.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Унпа колхоза кайсан, вӑл сан ҫинчен нихҫан та манмастчӗ, хӑй ӑҫта апата ларать, сана та унта хӑйӗнпе юнашар лартать, Коробин мар: вӑл каять те тепӗр чухне, аса та илмест, — тен, эсӗ хырӑм выҫнипе тахҫанах вилсе кайнӑ-ха.

— С ним, бывало, поедешь по колхозам, так он о тебе сроду не забудет — где сам сядет поесть, тут и тебя рядом сажает, не то что Коровин: уйдет иной раз и не вспомнит, что ты, может, давно с голоду околел.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кам ыттисемшӗн ҫунать, вӑл яланах хӑвӑртрах ҫунса каять, — терӗ шофер хуллен, хӑйӗнпе хӑй калаҫнӑ пек.

— Кто для других горит, тот всегда быстрее сгорает, — точно сам с собой, рассуждал водитель.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Машинӑ ҫинче Васена каласа кӑтартнине итленӗ чухне Мажаров чунтанах савӑнчӗ — Яранцевсен ҫемйинче те, юлашки вӑхӑтра унпа хӑйӗнпе пулса иртнӗ пекех, темӗнле улшӑнусем пулса иртеҫҫӗ иккен.

Слушая в машине Васену, Константин радовался — в семье Яранцевых происходило что-то родственное тому, что переживал в последнее время он сам.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна салху пуснӑ, вӑл тулашса, хӑйӗнпе хӑй кӑмӑлсӑр пулнӑ, вара сасартӑк (ҫав тапхӑрта вӑл час-часах калла-малла шухӑшланӑ) — каймастӑп Ксюшӑ патне! — тенӗ.

Острый приступ тоски, раздражения, недовольства собой охватил его, и он вдруг с присущей ему в ту пору непоследовательностью сказал себе: «Не поеду к Ксюше!»

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин ун чухне пӗр шухӑшсӑр пурӑннӑ, пурнӑҫ мӗн панипе пӗтӗмпех — Алексей Макарович ашшӗ пек ачашланипе те, ҫынсем хӑйӗнпе питӗ ӑшӑ кӑмӑллӑ пулнипе те, малашнехи ҫинчен шухӑшласа пӑхмасӑр, чунтан шанса, хӑйӗн малтанхи таса туртӑмӗпе юратса пӑрахнӑ хӗрӗн юратӑвӗпе те ырӑ курнӑ.

Константин жил беззаботно, как должное принимая все, что щедро дарила в те дни жизнь, — и отеческую ласку Алексея Макаровича, и сердечную привязанность людей, и даже любовь девушки, безоглядной и доверчивой в своем чистом первом порыве.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑран ӗнтӗ, ухмах, мӗн хӑраса ӳкрӗн? — сентре ҫинче хӑйӗнпе юнашар ларакан амӑшӗ ӑна хулпуҫҫинчен лӑканӑ.

— Да проснись ты, чумной, чего испужался? — Рядом с ним сидела на полатях мать и трясла его за плечо.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӗнпе пӗрле амӑшне пӗрре ҫеҫ чӗнмен — йӑлт пӑрахатпӑр, пӳрте ҫапса питӗретпӗр те кунтан тухса каятпӑр, тенӗ, анчах амӑшӗ пачах хирӗҫ пулнӑ.

Не раз он звал с собой и мать — бросим все, заколотим избу и уйдем отсюда, но она отказывалась наотрез.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑй ҫирӗп туйӑмлӑ пулманнипе асапланнӑ, пуриншӗн те хӑйне айӑп тунӑ, хусахла ирӗк пурнӑҫ тахҫанах йӑлӑхтарса ҫитернӗ пулин те, хӑйӗнпе нимӗн те тума пултарайман.

Он мучился от этого непостоянства, винил во всем себя и, хотя ему давно осточертела холостяцкая свобода, ничего не мог с собой поделать.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн пит-куҫӗ яка та кӑшт сивӗрех, хура ҫӳҫӗ хыҫалалла ярт выртать, кӑвак куҫӗсем хӑйӗнпе калаҫакан ҫын ҫине тинкерсе пӑхаҫҫӗ.

У него было гладкое, несколько холодное лицо, темные, ровно зачесанные па пробор волосы, серые глаза смотрели па собеседника с пристальным вниманием.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна обком секретарӗ ҫаврӑнса та пӑхманни кӑшт пӑшӑрхантарма пуҫларӗ, — вӑл халлӗхе райком ӗҫӗпе те унпа хӑйӗнпе те пӗртте интересленмест-ха.

Его начинало слегка беспокоить явное невнимание секретаря обкома, который пока, не проявлял никакого интереса ни к работе райкома, ни к нему лично.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пӗтӗм ӑшчикӗпе чӗтрерӗ, йытта персе пӑрахнӑ тата хӑйӗнпе пӗрехмай сӗмсӗррӗн чӑрсӑрланса калаҫнӑ хӗрлӗармеец ҫине пӑхмассерен чӗри патне чуна тӑвӑнтарса ыраттаракан хум капланса тулчӗ.

У него все внутри дрожало, к сердцу приливала щемящая волна при взгляде на того, который застрелил собаку и все время держался в отношении его вызывающе и нагло.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах, тӗрӗссипе илсен, вӑл ячӗшӗн кӑна Фомин аллинче пулчӗ, Фомин ҫурӑмӗ хыҫӗнчен полкри ӗҫсемпе тата Фоминпа хӑйӗнпе те большевиксем майлӑ казаксен ушкӑнӗ ертсе пычӗ.

Но, по сути, только вывеска была фоминская, а за спиной Фомина правила делами и руководила Фоминым группа большевистски настроенных казаков.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн — хӑйӗнпе тата хӑйне хупӑрласа тӑракан канлӗ пурнӑҫпа эрехетленсе пурӑннӑ тутӑ ҫыннӑн — суя йӑвашлӑхӗ халь пӗтӗмпех сирӗлсе кайрӗ.

Утрачивали недавнее добродушие сытого, довольного собой и окружающим человека.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ванька Болдырев — Мигулин казакӗ — мыскарасем кӑтартма тата ҫынтан тӑрӑхлама юратаканскер, — хӑйӗнпе юлташлӑ пулеметчикран пӗр вӗҫӗм тӑрӑхласа кулчӗ.

Ванька Болдырев — мигулинский казак, балагур и насмешник — подсмеивался над товарищем пулеметчиком:

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Службӑра пӗрле пулнӑ казаксенчен пӗри хӑйӗнпе хирӗҫме пуҫланине кура Христоня мӗкӗрсе ячӗ:

Христоня рычал, отбиваясь от нападавшего на него полчанина:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халапланӑ чух вӑл хӑй калаҫма юратмасть, тӗпчесе пӗлме, итлеме юратать, хӑйӗнпе калаҫакан ҫын каласа кӑтартнине тӗплӗн итлесе ларать, вара, ҫак самантра вӑл пур ӗҫ ҫинчен те манса, каланине анчах астуса пынӑ пек туйӑнать…

Во время беседы он не любил сам рассказывать, но зато любил расспрашивать и слушать, — и так умел он внимательно слушать собеседника, что казалось, в эту минуту забывал обо всем, кроме того, что говорили ему…

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed