Corpus of the Chuvash language

— Чим-ха, чим, Сима, эпӗ пӗлетӗп! — сасартӑк тавҫӑрса илчӗ Игорь.

— Стой, стой, Сима, я знаю! — вдруг догадался Игорь.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Асту, Игорь, ӳлӗмрен кун пекки ан пултӑр.

— Смотри, Игорь, чтобы этого больше не было!

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Игорь!

— Игорь!

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нумай та иртмерӗ, Игорь чупса ҫитрӗ.

Через несколько минут появился Игорек.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Килӗшетӗ-и, Игорь?

Согласен, Игорь?

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь, тутисене сасӑсӑр уҫа-уҫа, аллинчи листовкӑна вулать, ахӑрнех, пӑхмасӑр вӗренесшӗн пулас.

Игорь тем временем еще и еще раз перечитывал листовку, шевеля беззвучно губами, должно быть, заучивал наизусть.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь пӗлтернӗ тӑрӑх, кун пек листовкӑсем Коревановӑри хӳмесемпе сарайсем ҫинче кӗҫӗр нумай пулнӑ.

Игорь сказал, что такие листовки были расклеены сегодня ночью на многих заборах и сараях Кореванова.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр ирхине Игорь, урамран таврӑнса, пирӗн хамӑрӑн пӗчӗк кантӑка кивӗ хаҫатпа асӑрхавлӑн карчӗ (Ариша аппан шалӗ тек ҫук ӗнтӗ, ӑна обер-лейтенант деньщикӗ кашне вырӑнне ҫыхса ҫӳрет), мана, тем калас пек, хӑй патне кӑчӑк туртса илчӗ, унтан, кӗтмен ҫӗртен, арки айӗнчен ҫырнӑ хут кӑларчӗ.

Утром Игорь, придя с улицы, прикрыл наше маленькое окошко старой газетой (шаль тети Ариши уже носил вместо кашне денщик обер-лейтенанта), таинственно отозвал меня в сторонку и вдруг вынул из-под полы бумажку.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь ӳслӗке ерчӗ.

Игорь стал кашлять.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Суять, путсӗр! — шӑппӑн каларӗ мана Игорь.

— Врет все! — зашептал мне Игорь.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Сӑмсине тӑм илтересрен хӑрать, — шӑппӑн куҫарса пачӗ Игорь.

— Нос боится отморозить, — тихо объяснил мне Игорь.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр Игорь анчах пӑшӑлтатса: — Нимӗҫсем… — терӗ.

Только Игорь прошептал то, что было и так ясно: — Немцы…

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь ман ҫине чеен пӑхса илчӗ.

Игорь хитро посмотрел на меня.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ариша пӳртрен пӑртак пӑрӑнсанах, Игорь васкавлӑн пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

И каждый раз, когда Ариша выходила за чем-нибудь из горницы, Игорь, торопясь, шептал мне:

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эвка ятлӑ вӑл, — пӗлтерчӗ Игорь, — мӗншӗн тесен вӑл эвакуацирен тӑрса юлнӑ, пытаннӑ, тарнӑ.

— Его звать Эвка, — сказал Игорь, — потому что он тоже эвакуированный был, да потом убежал и вернулся.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь ҫарамаспа пӗрех, анчах халь ӗнтӗ аптӑрамасть, эп ун валли, пӗлнӗ пекех.

Игорь был полураздет, но теперь не страшно, я для него, как знала.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь Аришӑна часах паллать, Ирина Михайловна вилнӗ кун, Расщепейсен ишӗлсе выртакан ҫурчӗ патӗнче хамӑр унпа калаҫнине астӑвать: Ариша аппа, ҫемҫе чӗреллӗ хӗрарӑм, ачана хӑй патне куҫарать.

Игорь узнал ее, вспомнил, как мы разговаривали с Аришей у развалин дома Расщепея, когда погибла Ирина Михайловна: женщина сердобольная, тетя Ариша взяла его к себе.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь чирлесен, Жмырев ӑна сарайне куҫарать.

Когда Игорек заболел, Жмырев выселил его в сарай.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь килӗшмен, яхӑнне те яман, ҫакна пула, Жмырев ун мӗнпур кирлӗ пек япалисене туртса илет — тутӑрне, кӗпине, унтан пальтоне — таҫта кайса сутать.

А когда Игорь не согласился, стал отнимать у него то платок, то рубашку, то пальтишко, сбывая их где-то.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӗрӗк сехет те иртмерӗ, эпӗ ӗнтӗ музей хуралҫин килӗнче канӑҫлӑн ларатӑп, умри кровать ҫинче Игорь, урисене ҫӗрелле усса янӑ, мӗскӗн, тем пекех начарланнӑ, пуҫӗ — шакла.

Через четверть часа я уже отдыхала на табурете в сторожке музея, перед кроватью, на которой, свесив ноги, не достающие до полу, сидел похудевший, стриженый, бледный Игорек.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950