Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дон the word is in our database.
Дон (тĕпĕ: Дон) more information about the word form can be found here.
Ҫынсем паҫӑрах Дон леш енне кайрӗҫ.

Люди уже поехали за Дон.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫ пулас умӗн Дуняшкӑпа амӑшӗ — пӗр-пӗринпе ҫураҫайман тата ҫӑвар уҫса сӑмах та хушманскерсем — Дон хӗрринче тӳнсе кайнӑ пахча ҫатанне тӑратса лартса ӑшталанчӗҫ.

Перед вечером Дуняшка с матерью — не примирившиеся и молчаливые ставили на огороде у Дона упавший плетень.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен пӗр пайӗ Хӗрлӗ Ҫарпа пӗрлешнӗ, ыттисем, — Врангель полкӗсенчен юлнисем, — Дон ҫине ҫӗнӗ походпа килме хатӗрленнӗ май, Крымра лараҫҫӗ.

Часть их была в Красной Армии, остальные в составе врангелевских полков — отсиживались в Крыму, готовясь к новому походу на Дон.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Июнь вӗҫӗнче тинех службӑра Степанпа пӗрле ҫӳренӗ Колундаевски хутор казакӗ, чакса кайнӑ ҫӗртен Дон ку енне килсе ҫитнӗскер, Аксинья патне ҫула мая кӗрсе тухрӗ.

И только в конце июня к Аксинье зашел пробиравшийся за Дон сослуживец Степана с хутора Колундаевского.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон ҫарӗ Новочеркасскра парӑннӑранпа хутор казакӗсенчен пӗри те Григорие те, Степана та курман.

Никто из хуторных казаков не видел ни Григория, ни Степана после сдачи Донской армии в Новороссийске.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон тӑрӑх хӑлаҫ ҫӳллӗш хумсем явӑнса ҫӳрерӗҫ, вӑрманта шыв урса кайнӑ пек чӑшӑл-чашӑл чашкӑрса тӑчӗ, йывӑҫсем тӗрлӗ еннелле авӑнса йынӑшрӗҫ.

По Дону бугрились саженные волны, бешено клокотала вода в лесу, стонали, раскачиваясь, деревья.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ейӳ илнӗ вӑрман айлӑмӗнче, тирек йывӑҫҫисен шупка симӗс вуллисене чӑпӑл туса, юман тӗмӗсемпе ҫамрӑк ӑвӑссен аяла пулнӑ тӑррисене тикӗссӗн чӳхентерсе, шыв шӑппӑн шӗпӗлтетсе выртрӗ; ун айне пулнӑ кӳлӗсенче юхӑм авса хунӑ хӑмӑш шереписем чӑшӑлтатрӗҫ; шыв илнӗ вырӑнсенче, улах затонра, Дон таппи, ҫӑлтӑрлӑ каҫӑн тӗксӗм ҫутине хӑй ҫине ӳкерсе, такам тухатнӑ пек хускалмасӑр йӑлтӑртатса тӑнӑ вырӑнсенче, аран илтӗнмелле сасӑпа тикӗшсем кӑшкӑрчӗҫ, шӑркалчӑ аҫисем ыйхӑллӑн шӑхӑркаласа илчӗҫ, хушшӑн-хушшӑн тата ирӗк ҫӗрте ҫӗр каҫакан, урӑх вырӑнсене ҫул тытакан акӑшсем кикаклатни янӑраса кайрӗ.

Глухо ворковала вода в затопленном лесу, омывая бледно-зеленые стволы тополей, мерно раскачивая потонувшие вершинки дубовых кустов и молодого осинника; шуршали наклоненные струей метелки камыша в залитых озерах; на разливе, в глухих заводях, — там, где полая вода, отражая сумеречный свет звездного неба, стояла неподвижно, как завороженная, — чуть слышно перекликались казарки, сонно посвистывали чирковые селезни да изредка звучали серебряные трубные голоса заночевавших на приволье пролетных лебедей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон хӗрринче тул ҫутӑлас умӗн тин тавралӑх шӑпланса ҫитрӗ.

Только перед рассветом устанавливалась над Обдоньем тишина.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кухня чылайлӑха шӑпланчӗ, унтан ҫил ҫенӗк алӑкне уҫса пӑрахрӗ те, Дон леш енчи тирексем хушшинче ҫурхи шыв кӗрлени, хуркайӑксем шуйханса кӑшкӑрни килсе илтӗнчӗ.

В кухне долго стояла тишина, потом ветер распахнул дверь в сени, и стало слышно, как глухо ревет за Доном в тополях полая вода и потревоженно перекликаются на разливе дикие гуси.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫын пурӑннӑ шӑршӑ-маршӑ та юлман пушӑ кухньӑра вӑл хӑйӗн хӗрарӑм ӑшӗнче чылайранпа капланса тулнӑ йӳҫӗ куҫҫульне юхтарса пӗтерчӗ, унтан Дон хӗрринчен шыв ӑсса таврӑнчӗ, вут хутса ячӗ, аллисене чӗркуҫҫи ҫине ӳкерсе, сӗтел хӗррине ларчӗ.

В пустой, пахнущей нежилым кухне выплакала все скопившиеся за долгое время горькие бабьи слезы, а потом сходила на Дон за водой, затопила печь, присела к столу, уронив на колени руки.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кубаньре акӑ мӗнле: йытта чулпа перетӗн те Дон казакне лектеретӗн.

На Кубани так: кинь в собаку палкой, а попадешь в донского казака.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сарлака Дон ҫеҫенхирӗсенче сенкер ҫуркунне пуҫланчӗ.

Стала над широкой донской степью голубая весна.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах ҫак тинӗс хӗрринчи кичем те нӳрӗ сывлӑш витӗр каснӑ хулара Дон казакӗсемшӗн ҫил ҫеҫ мар, мӗн пурри пурте ют пулчӗ.

Но для донцов не только ветер — все было чужое, неродное в этом скучном, пронизанном сквозняками, приморском городе.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпир — Дон казакӗсем!

Мы — донские казаки!

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ — Вунтӑххӑрмӗш Дон полкӗнчен, ыттисем — тӗрлӗ полксенчен.

— Я — Девятнадцатого Донского, остальные — разных полков.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун патӗнче, хӑйсене лартасса кӗтсе, Дон артиллерисчӗсем кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ.

Около, ожидая погрузки, толпились донцы-артиллеристы.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Апла та капла та пӗрех — пӗтет лӑпкӑ Дон!

Все одно — пропадает тихий Дон!

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗттӗмрен ҫаплах-ха ҫурхи шывӗ инҫете-инҫете сарӑлса кайнӑ Дон таппи пек хӑватлӑ юрӑ сарлакан та ирӗклен юхса-шӑранса килчӗ:

А из темноты, издалека, плыла, ширилась просторная, как Дон в половодье, песня:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурӑнатчӗҫ унта ирӗкри казаксем, Шухӑран та шухӑ, маттуртан маттур Дон, Гребен, Яик ӑмӑрткайӑкӗсем…

Там жили, проживали казаки — люди вольные, Все донские, гребенские да яицкие…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон енчен санашкал ухмахсем те чакаҫҫӗ-и?

— С Дону и дураки отступают?

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed