Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

янӑрать (тĕпĕ: янӑра) more information about the word form can be found here.
Анчах лапамра паҫӑрхи пекех нимӗҫсем харкашни, ахӑлтатса кулни янӑрать, стариксем йынӑшнипе хӗрарӑмсем макӑрни илтӗнсе тӑрать.

Но из низины все так же продолжали доноситься хохот и лающие крики немцев, стоны стариков, рыдания женщин.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах та вӗсен ҫинҫе сасси хурлӑхлӑн янӑрать: вӗсен ҫемйинчен иртнӗ каҫ виҫӗ тӑванӗ вилнӗ.

Но их тоненькая песня звенела печально, в их дружной стайке недоставало троих, погибших ночью.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Старикӗ те итлет; аван янӑрать хӑйӑ.

Старик тоже слушает: хорошо поёт щепка!

Музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 17–86 с.

Ку тӗрӗс мар, — сасси унӑн куҫҫуль витӗр илтӗнчӗ пулин те, хӗрӳллӗн те ӗнентермелле янӑрать.

Это неправда, — в голосе ее хотя и слышались слезы, но прозвучал он горячо, убежденно.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Персе тӑни, йытӑсем хӑрӑлтатса вӗрнӗ пек, янӑрать.

Их выстрелы походили на хриплый лай собак.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вши-и-и… хаяррӑн янӑрать унӑн ҫави.

Дзиндзи-взи… — ожесточенно запела ее коса.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ыраш пуссинче паҫӑрхи пекех ҫава сасси янӑрать, анчах ҫулакансем сахалланнӑ.

Во ржи по-прежнему свистяще пели косы, но косцов было уже меньше.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн куҫӗнче куҫҫуль йӑлтӑртатать, тутисем аптраса ӳкнӗ чухнехи пек кулаҫҫӗ, ҫави те ыттисенни пек мар, темле вӑш… вӑш… — текелесе янӑрать.

На глазах ее поблескивали слезы, губы растерянно улыбались, и посвист косы звучал не так, как у других: ди-и-зи… ди-и-зи…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Юрӑ пӗтӗм таврана янӑрать.

Песня рвалась на ветру.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унран пӗр виҫҫӗр утӑмра духовой оркестр янӑрать — унта ҫамрӑксем ташлаҫҫӗ.

Шагах в трехстах от него на поляне играл духовой оркестр — там танцевали.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӑҫта Катя — унта чи хаваслӑ юрӑ янӑрать, унта чӑн-чӑн илӗртекен кулӑ пулмалла, тесе шухӑшларӗ хӑй.

Думалось: где Катя, там должны быть самые веселые песни, самый заразительный смех.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫырмари шав катара илтӗне пуҫларӗ, ҫывӑхра вальс калакан духовой оркестр сасси янӑрать.

Шум реки становился глуше, а звуки духового оркестра, игравшего вальс, громче, ближе.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Юнашарах музыка янӑрать, хӗрсемпе каччӑсем пӗрне-пӗри кӑшкӑраҫҫӗ.

А рядом играла музыка, аукались парни и девушки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Каялла чакмалла! — кӑшкӑрчӗ Гаврила Игнатьевич, унӑн сасси хӑлхана ҫурас пек янӑрать.

Задний ход! — кричал Гаврила Игнатьевич таким голосом, что у меня отдавалось в темени.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Таҫта, юнашарти ҫӗр пӳртренех телефон зуммерӗ нӑйӑлтатни илтӗнсе тӑчӗ, унтан тата пӗр саслӑн калаҫни янӑрать.

Откуда-то, вероятно из соседней землянки, то и дело доносился писк телефонного зуммера и монотонный голос:

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Халӗ те вӑл акӑ пирӗн умран утать, метрсем хутлать тейӗн ҫав, хулӑн сасӑпа янӑрать:

Вот и теперь он шел впереди нас, словно метры отмеривал, и гудел себе под нос:

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Ун чух вӑл, ахӑртнех, шухӑша кайнӑ пулӗччӗ: этем тени ҫапах та хӑватлӑн янӑрать.

Тогда бы, наверное, призадумался, что человек — это звучит гордо.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Куҫӗ умне ҫавӑнтах паян кӑнтӑрла вакун чӳречинчен курнӑ шахта терриконӗ тухса тӑрать, ӑна тӗтре карать, вӑл ҫухалса-ҫухалсах пырать, ак ӗнтӗ кӗҫех ун вырӑнне табак туртса тултарнӑ шавлӑ та хаваслӑ наряднӑй, ӗҫ тумӗпе кӗрмеленнӗ шахтерсем, юлташла калаҫса, кӗрӗлти кӗпҫе патнелле утаҫҫӗ, ахӑлти саспа янӑрать ун таврашӗнчи килкарти, штрек тӑрӑх ҫил кӑларттарса шӑхӑрать пиҫӗ те чӗре сывлӑш, чӑштӑртатса шӑвать транспортер ҫинче кӑмрӑк, ялтӑраса та ҫуталса тӑкӑнать вӑл вагонеткӑна…

Перед его глазами проплывает шахтный террикон, виденный им днем из окна вагона, он застилается дымкой, тает на глазах, и вот уже вместо него шумит, смеется прокуренная нарядная, деловито переговариваясь, идут к гудящему стволу облаченные в шахтерскую робу ребята, звенит хохочущим звоном околоствольный двор, свистит по штреку упругая струя воздуха, шуршит по транспортеру уголь и, весело поблескивая, падает в вагонетки…

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Лайӑх янӑрать, — килӗшрӗ Мажаров.

— Звучит, — согласился Мажаров.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан вӑл сасартӑк юрлама пӑрахать, анчах кинора е радио тӑрӑх илтнӗ асран кайман юрӑ ун чӗринче кунӗпех пӗр шӑпланмасӑр янӑрать

Он тут же умолкал, по навязчивая, услышанная в кино или по радио песенка звучала в нем, не стихая, весь день.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed