Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑкнӑ (тĕпĕ: тӑк) more information about the word form can be found here.

Тем пек тӑрӑшсан та, лӑпкӑн ларса ҫиесси пулмарӗ ун: пӗр-пӗр усал, чӗнмен ҫын килсе кӗрсе умӗнчи апатне туртса илессӗн туйӑнать ӑна, е тата Адольф Кэмби ҫуллӑ пашалусене таптаса тӑкнӑ пек таптаса тӑкассӑн туйӑнать, ҫавӑнпа ӗнтӗ вӑл хӑранипе пӗрмай каялла ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхса ҫисе ларчӗ.
И как ни старался мальчик есть спокойно, это ему не удавалось: он нет-нет да и оглядывался, словно боясь, что сейчас явится кто-то злой, непрошеный и отберет завтрак или уничтожит пищу, как растоптал однажды Адольф Кэмби масленые оладьи.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах ҫӳлте вӗсен хӑрушла хӗнесе тӑкнӑ юлташӗ выртать.
Но наверху лежит их товарищ, избитый в кровь.

20 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ӑна ҫав тери хытӑ хӗнесе тӑкнӑ иккен.
Жестоко избитым.

Хамӑр ҫӗр ҫинче халь мӗн-мӗн тунине кӑтартса панӑ унта, — ӑнлантарса пама тытӑнчӗ Петя: — хӑш-хӑш тӗлте фашистсем аркатса тӑкнӑ заводсене юсаса лартнине те курма пулать, ҫӗнӗрен сад лартса ӳстерме тытӑннине те.
В них показано, что на нашей земле сейчас делается, — объяснял Петя, — где заводы восстанавливают, разрушенные фашистами, где сады новые разводят.

Тавыль шкула каясшӑн // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

«Ҫурса тӑкнӑ тетрадьрен пӗтӗмӗшпех ҫӗнни ҫине ҫырса илетӗп, — терӗ Тавыль хӑй ӑшӗнче, ассӑн сывласа илсе.
«Перепишу все из порванной тетради в новую, — подумал Тавыль и вздохнул.

Икӗ айӑп пӗр харӑс // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кирпӗчӗсене пурне те тӑмпа лапӑртаса тӑкнӑ.
Все кирпичи были вымазаны глиной.

Ҫил-тӑман айӗн-ҫийӗн ҫавӑрттарнӑ чухне кашкӑрсем тулласа тӑкнӑ ӗнтӗ вӗсене.
В пургу их волки порвали.

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Минтерсем, савӑт-сапа урайӗнче йӑваланса выртаҫҫӗ, улӑм тӳшексене — вӗсенче темӗн шыранӑ — сӳтсе тӑкнӑ.
Подушки, посуда валялись на полу, тюфяки — в них что-то искали — были распороты.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Пӳртри япаласене пӗтӗмпех айӗн-ҫийӗн арпаштарса тӑкнӑ — пӗри те хӑйӗн вырӑнӗнче мар.
Все в доме было разбросано, раскидано.

Инҫех мар пӗр ушкӑн ҫын тӑрать, вунӑ ҫынна яхӑн пулӗ, вӗсем хушшинче тата ҫи-пуҫне ҫуркаласа тӑкнӑ, тӑрмаланса пӗтнӗ Кулугуров тӑни курӑнать, ҫапса суранлатнӑ пит-куҫне пысӑк алтупанӗпе сӑтӑркаласа, вӑл хыттӑн калаҫать:
Неподалёку стояла кучка людей, человек десять, и среди них оборванный, встрёпанный Кулугуров, отирая большой ладонью разбитое лицо, громко говорил:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хӑйӗн ӳт-пӗвӗ сурсах ыратать пек тата ӳпкелешсе хирӗҫет пек туйӑнать ӑна, ҫывӑрнӑ чухне ӑна темскерле йывӑр та ҫемҫе япалапа, кӑкӑра йывӑррӑн сурса ыратакан тунисӗр пуҫне урӑх нимӗнле йӗрри-палли те хӑварман япалапа, хӗнесе тӑкнӑ пек туйӑнать.
Ей казалось, что её тело ноет и жалуется, точно его избили во сне чем-то тяжёлым и мягким, не оставляющим иных следов, кроме тягостной боли в груди.

Никам сисмен хушӑрах тахши Минакова хӗнесе тӑкнӑ, вӑл аллисемпе хӳмерен тыткаласа, урампа утса пырать, юнлӑ сурать хӑй, ӗсӗклесе йынӑшать:
Незаметно избили Минакова, он шёл по улице, упираясь в заборы руками, плевался кровью, всхлипывал и ныл:

Пирӗн тӑвӑрлӑха аркатса тӑкнӑ ӗнтӗ, саркаланса пурӑнах, халӑх, епле пурӑнассу килнӗ пек!
Разрушена теснота наша, простирайся, народ, как хочешь!

Бурмистров ҫак этемпе икӗ хутчен те тытӑҫса пӑхнӑ, икӗ хутӗнче те леш ӑна питӗ хытӑ тата кӳренмеллех хӗнесе тӑкнӑ, ҫавӑнтан вара, хӑйне ҫӗнтернӗ ҫынна курсан, вӑл тунсӑхлӑ ҫилӗпе хаярланса каять.
Бурмистров дважды пробовал драться с этим человеком, оба раза был жестоко и обидно побит и с той поры, видя своего победителя, наливался тоскливою злобою.

Событисем ӳссех пыраҫҫӗ, инкексен шучӗ нумайланать, хула ҫыннисем тӑтӑшрах та тӑтӑшрах «Лиссабонра» пухӑна-пухӑна лараҫҫӗ, пӗрне-пӗри тарӑхнипе усал сӑмахсем каласа хӑратма тытӑнчӗҫ, ҫавӑн пекех тата нимӗҫсене те ятлакаласа илеҫҫӗ; пӗррехинче ӗҫ ҫак тарана та ҫитнӗ-мӗн: земски начальник Штрехель, тарӑхнипе саралсах кайса, хула пуҫлӑхӗпе Кожемякина кӑшкӑрса тӑкнӑ:
Развивались события, нарастало количество бед, горожане всё чаще собирались в «Лиссабон», стали говорить друг другу сердитые дерзости и тоже начали хмуро поругивать немцев; однажды дошло до того, что земский начальник Штрехель, пожелтев от гнева, крикнул голове и Кожемякину:

Пӗррехинче, ҫивӗч хӗрарӑм-пахчаҫӑна, Фимка Пушкаревӑна, хӑйӗн ӑнсӑртран туслашнӑ темлескер чӗре ҫунтармӑшӗ хытӑ хӗнесе тӑкнӑ пулнӑ та, хайхискер, тарса пытанас тесе, Тиунов патне чупса пынӑ, ӗсӗкле-ӗсӗкле ҫакӑ хӗрарӑмӑн асаплӑ мӗскӗн шӑпине ылханма тытӑннӑ, — ҫавӑн чухне хӑрах куҫ вӑл хӗрарӑма ачашшӑн та витӗмлӗн ҫапла каланӑ:
Когда бойкая огородница Фимка Пушкарева, больно побитая каким-то случайным другом сердца, прибежала к Тиунову прятаться и, рыдая, стала проклинать горькую бабью долю, — кривой сказал ей ласково и внушительно:

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӗсем хӑрах куҫран ҫур витре шурӑ эрех лартма ыйтнӑ, тата ытларах та ӗҫесшӗн пулнӑ, лешӗ паман, ҫакна хайхи хытӑ хӗнесе тӑкнӑ, ун хыҫҫӑн темиҫе кунтанах, вара вӑл, Волынка ӑнлантарнӑ тӑрӑх, каллех «ҫул ҫӳреме» тухса кайнӑ.
Тогда они стребовали с кривого полведра водки, захотели ещё, а он отказал, его побили, и через несколько дней после этого он снова ушёл «в проходку», как объяснила Волынка.

Хумлӑ-хумлӑ тӳремлӗхе, пӗтӗмпех чӑпӑрккапа хӗнесе тӑкнӑ пек, сӑрӑ тӗслӗ ҫул-йӗрсем касса йӗрлесе пӗтернӗ.
Волнистая равнина вся исхлёстана серыми дорогами.

Ҫапла ҫав, Александр вӑхӑтӗнче пулнӑ ӑрӑвӑн пур паха енӗсене те Николай патшан арман чулӗ лутӑркаса, ҫӗмӗрсе, пӑсса тӑкнӑ; вӑл ӑру Руҫӑн пуласлӑхӗ ҫывӑх вӑхӑтрах улшӑнса лайӑхланасса ӗненнӗ пулнӑ; Николай арманӗ вара Польшӑна авӑртса тӑкнӑ, Балтика патӗнчи нимӗҫсене, мӗскӗн Финляндие те пырса ҫапнӑ, тата халӗ те авӑртать-ха, халӗ те авӑртать…
Да, износил, истер, исказил все хорошее александровского поколения, все хранившее веру в близкую будущность Руси, жернов николаевской мельницы, целую Польшу смолол, балтийских немцев зацепил, бедную Финляндию, и все еще мелет — все еще мелет…

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Ҫавӑн пек ҫынсенчен пӗри вӑл — граф Милорадович пулнӑ — паттӑр, илемлӗ, ҫав тери хӑюллӑ, нимӗн ҫинчен те шутламанскер; Александр ӑна вунӑ хутчен парӑмсенчен хӑтарнӑ; кунпа пӗрлех вӑл хӗрарӑмсем хыҫҫӑн сӗтӗрӗннӗ, укҫа шутне пӗлмесӗр тӑкнӑ, лӗпӗрти пулнӑ, тӗнчери чи ӑшӑ кӑмӑллӑ ҫынсенчен пӗри пулса тӑнӑ, салтаксен идолӗ пулнӑ, пӗр саккуна та пӗлмесӗр, темиҫе ҫул хушши Петербурга тытса тӑнӑ, юлашкинчен, юри тенӗ пекех, ӑна Николай патша пулса тӑнӑ пӗрремӗш кунӗнчех вӗлерсе пӑрахнӑ.
Один из полнейших типов их был граф Милорадович, храбрый, блестящий, лихой, беззаботный, десять раз выкупленный Александром из долгов, волокита, мот, болтун, любезнейший в мире человек, идол солдат, управлявший несколько лет Петербургом, не зная ни одного закона, и как нарочно убитый в первый день царствования Николая.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics