Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗлӗтсем (тĕпĕ: пӗлӗт) more information about the word form can be found here.

Ҫакнашкал йӗпе кунсенчен пӗринче, съезд хыҫҫӑн, хӗвел шевли самантлӑха выляса илсе пӗлӗтсем хыҫне кӗрсе ҫухалсан, Ленин тусӗсене чарать те: — Юлташсем! — тет кӑмӑллӑн.
В один такой сырой день после съезда, когда сверкнул ненадолго луч солнца и скрылся за тучами, Ленин сказал: — Товарищи!

Большевиксем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫурҫӗр ҫитсен тӳпене пӗлӗтсем хупларӗҫ, йывӑҫ ҫулҫисем ҫине ҫумӑр шӑпӑртатрӗ, кӗркуннехи пек тӗттӗм тата кичемлӗ ҫӗр пулчӗ.
В полночь небо заволокло, дождь застучал по листьям, стало как-то по-осеннему темно и неприветливо.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпир каллех иккӗн, тӗксӗмлене пуҫланӑ кун тӗттӗмленсе, пӗлӗтсем ҫине ҫӑлтӑрсем тухичченех, пӗрле пултӑмӑр.
Мы снова остались одни до тех пор, пока в лес не пришли сумерки, сумерки не сгустились в темноту и небо не расщедрилось звездами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халӗ ӗнтӗ чуллӑ Чатырдаг пӗтӗмпех юр айне пулчӗ, чулсем ҫинче хӗллехи сивӗ пӗлӗтсем, чулсене хыпашласа тытнӑ пек, тытӑнса тӑраҫҫӗ, пӑрланнӑ сукмаксем тӑрӑх пынӑ чух ура шӑвать, шывӗ те ӗҫме ҫук питӗ сивӗ.
Теперь уже Чатыр-Даг по всей своей каменной вершине был обсыпан снегом, студеные зимние облака надолго прицеплялись к скалам, торчавшим, как пальцы, ноги скользили на обледенелых тропах, и вода была так холодна, что от нее ломило виски.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӑнтӑрлах тӳпене хӑпара пуҫланӑ пӗлӗтсем каҫ пулас умӗн ҫумӑр пӗлӗчӗсем пулса пухӑнчӗҫ.
Облака, еще днем бродившие по небу, к ночи, наконец, собрались в дождевую тучу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӑшӗ урайӗнче стена ҫумне таянса шӑпланнӑ, хӑшӗ кӗтесе хутланса выртнӑ та тӗлӗкӗнче мӑкӑртатнӑ е кӑшкӑра-кӑшкӑра янӑ, Миша, решеткеллӗ чӳрече витӗр, изолятора кӗрекен тӗлте тӑракан каткари шӑршлӑ симӗс шыв ҫинче хӗвел шевлисем йӑлтӑртатнине, тӳпере мамӑк евӗр пӗлӗтсем васкавлӑн шуса иртнине пӑхса ларнӑ.
Кто, сидя на полу, замер, прислонившись к стене, кто дремал, прикорнув в углу, бормоча и вскрикивая во сне, а Миша в зарешеченное окно наблюдал, как острые солнечные блики посверкивали в кадке вонючей зелёной воды, стоявшей у входа в изолятор, как торопливо, на разных скоростях, плыли по голубому летнему небу пушистые, позолоченные по краям облака.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Тӳпе ҫине пӑхатпӑр — Мускавӑн сулхӑн ҫилӗсем хуса килнӗ катрам-катрам татӑк пӗлӗтсем юхса пыраҫҫӗ.
Смотрим на небо — плывет рваная тучка, пригнанная московским прохладным ветром.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тинӗс ҫинчен пирӗн тусем хушшине чӗлхе пек тӑсӑлса кӗрекен улӑха лутра пӗлӗтсем шӑвӑнса кӗреҫҫӗ.
Низкие облака подползают с моря в нашу долину, охваченную с трех сторон горами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Уй-хирсем ҫийӗн, симӗс пурҫӑн евӗр ҫулҫисемпе чӗтресе ларакан пӗчӗк вӑрман ҫийӗн йывӑҫсен тӑррине перӗннӗ пекех пӗлӗтсем шунӑ.
Над мокрым полем, над леском, трепетавшим бледной шелковистой зеленью весенней листвы, торопливо тянулись бесформенные бурые облака, почти цеплявшиеся за верхушки дерев.

Разведчиксем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 46–54 с.

Ҫав минометсем Трансильванире пӗлӗтсем айӗнчен кӗмсӗртеттернӗ чух, эсир ӑҫта пулнӑ?
А где вы были, когда эти чихалки в Трансильвании по-над тучами грохотали?

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Таҫта ҫӳлте, кӑвак пӗлӗтсем хыҫӗнче, дивизионсем хӑйсен сассине панӑ евӗр туйӑнать.
Как будто заговорили где-то высоко за голубыми тучами дивизионы ЭРЭС.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ялав йӑтнисем ҫак татӑк-кӗсӗк чӑмӑрккасем витер ҫирӗппӗн утса пыраҫҫӗ, пӗрре ҫав чӑмӑрккасем ӑшне чӑмса кӗреҫҫӗ, унтан каллех тухаҫҫӗ, вӗсем ҫӳлӗ тӳпемсем ҫинче пӗлӗтсем хушшипе пынӑн туйӑнать.
Знаменосцы уверенно продвигались сквозь эти клочковатые клубы, ныряя и вновь появляясь в них, будто двигались на огромных высотах, среди туч.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӗлӗтсем ӑшӗнче керменсемпе, башньӑсемпе, садсемпе сарӑлса ларать.
Раскинулся в тучах дворцами, башнями, садами…

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Пӗлӗтсем ӑшӗнчи хулана куратӑр-и эсир! — хумханса кайса кӑшкӑрать Маковей юлташӗсене.
— Вы видите: город в облаках! — взволнованно крикнул Маковей товарищам.

Горизонт тӑрӑхӗнчи картлӑ-картлӑ пӗлӗтсем хӗп-хӗрлӗ пулса, ылтӑн тусем евӗрлӗ курӑнма пуҫларӗҫ.
Ребристые облака вдоль горизонта раскалились, стояли словно золотые горы.

Тӗссӗр тата шурӑ пӗлӗтсем тӳпере те, шывра та юхрӗҫ.
Все было голубое, вода и небо; серые и белые облака плыли по небу и по воде.

Пӗлӗт ҫинчи тата ҫӗр ҫинчи явленисем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Пӗлӗтлӗ е ҫумӑрлӑ пулсан та, пурпӗрех ҫутӑ, мӗншӗн тесен пӗлӗтсем айӗнче хӗвел пур.
Если даже тучи и дождь, все равно светло, потому что за тучами солнце.

Янкӑр тӑрӑ тӳпере шап-шурӑ ҫаврака пӗлӗтсем пухӑнса тӑнӑ, вӗсем ҫине пӑхсан, ҫумӑр е ҫил-тӑвӑл пуласси пачах та палӑрмасть, анчах аялтан лӑпӑска урисемпе ҫаврӑнкаласа хура пӗлӗт хӑвӑрттӑн ҫывхарса килет, ун енчен ҫил мар, тусан витӗр темскер уҫӑскер вӗрсе кӑкӑра уҫӑлтарнӑн туйӑнать.
Как будто совсем безмятежные облака, круглые и белые, стояли в ярко-синем небе, не грозя ничем, но пониже быстро приближалась черная туча, вихрясь лохматыми лапами, и казалось, что это от нее рвется ветер и веет по временам сквозь пыль что-то острое, свежее и облегчает грудь…

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ҫӗрле пирӗн тӗлте пӗлӗтсем шап-шуррӑн курӑнаҫҫӗ.
А ночью тучи белеют под нами.

XX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тусем хыҫне анса ларакан хӗвел хӑйӗн хӗп-хӗрлӗ хитре пайӑркисене шурӑ пӗлӗтсем ӑшнелле сапалать, ҫав пайӑркасем те, ҫутҫанталӑкӑн пысӑк стрелкисем пек курӑнса, пирӗн боецсене малалла ҫул кӑтартнӑн туйӑнчӗҫ.
За ними заходило солнце, выпуская пышные румяные стрелы в белые облака, и эти стрелы также, казалось, указывали бойцам дорогу вперед, как естественные указки.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics