Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑтрашка the word is in our database.
кӑтрашка (тĕпĕ: кӑтрашка) more information about the word form can be found here.
Хӗвел, шӑп анса ларас умӗн, тӳпене хупӑрласа тӑракан пӗлӗтсем айӗнчен тухрӗ те сасартӑк кӗренрех пӗлӗтсене, — хӑйӗн кӑтрашка хумӗсем ҫинче карапсемпе кимӗсене чӳхентерекен симӗсрех тӗслӗ анлӑ тинӗсе, хулари чӑлт шурӑ ҫуртсене, урамсенче ҫӳрекен халӑха юн пек хӗрлӗ ҫутӑла ҫутатрӗ.

Солнце перед самым закатом вышло из-за серых туч, покрывающих небо, и вдруг багряным светом осветило лиловые тучи, зеленоватое море, покрытое кораблями и лодками, колыхаемое ровной широкой зыбью, и белые строения города, и народ, движущийся по улицам.

Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

— Сирӗн киммӗр вара анлӑ бухтӑри кӑтрашка хумсем тӑрӑх хӑвӑртрах шума тытӑнать, вӑл вара, чӑн та, йывӑр баркасран иртсе каять, баркас ҫине темӗнле чӑптасем тиесе тултарнӑ, ун ҫинче ларса пыракан ҫаврӑнӑҫусӑртарах салтаксем пӗр харӑс ишеймеҫҫӗ, сирӗн киммӗр вара Графски пристаньре тӑракан темӗн те пӗр тӗрлӗ кимӗсем патне ҫитсе чарӑнать.

— И ваш ялик быстрее подвигается вперед по широкой зыби бухты, действительно перегоняет тяжелый баркас, на котором навалены какие-то кули и неровно гребут неловкие солдаты, и пристает между множеством причаленных всякого рода лодок к Графской пристани.

Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Кӑтрашка ҫӳҫӗсем варкӑшса тӑраҫҫӗ.

но с непокрытой курчавой головой.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӑвак тӳпере таҫтан сиксе тухнӑ ҫӑмӑл та кӑтрашка пӗлӗт татӑкӗсем, юлашки пӑр катӑкӗсем пек, хуллен кӑна шӑваҫҫӗ.

На голубом небе, как льдины в конце ледохода, медленно плыли неведомо откуда взявшиеся легкие курчавые облачка.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн хускалми сӑн-сӑпачӗ, инҫе-инҫе кайса, кӑтрашка шурӑ пӗлӗт хӗррисемпе пӗрлешет.

Уходящий в синеющую даль, где столпились белые кучевые облака с закругленными краями.

Сюркум сӑмсахӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 139–147 с.

Хӑшӗ лейкӑпа сапать ҫакӑн майлӑ сӑвӑпа, хӑшӗ-хӑшӗ — ҫӑварпах, — кӑтрашка Митрейкӑсем, ӑслашка Кудрейкӑсем — кам шуйттан пӗлес йӑлтах!

Кто стихами льёт из лейки, кто кропит, набравши в рот — кудреватые Митрейки, мудреватые Кудрейки — кто их к чёрту разберёт!

Пӗтӗм сасӑпа // Петӗр Хусанкай. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 3–11 с.

Ӗнтӗ вӑл хӑйӗн кӑтрашка Жучкине урӑх нихҫан та курас ҫук, вӑл пынине курсанах унӑн йытти епле мӗскӗннӗн йынӑшса, ун патнелле хырӑмӗ ҫинче шуса пынине те урӑх курас ҫук, тен ҫав йытӑ халь ҫутӑ тӗнчере те ҫук пулӗ ӗнтӗ, тенӗ шухӑш Тёмӑна ниҫта кайса кӗме памасть, Тёма ҫаплах салхуллӑн кӑшкӑрать:

Мысль, что он больше не увидит своей курчавой Жучки, не увидит больше, как она при его появлении будет жалостно визжать и ползти к нему на брюхе, мысль, что, может быть, уже больше ее нет на свете, переполняла душу Тёмы отчаянием, и он тоскливо продолжал кричать:

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Авдотья лапам еннелле, пирвайхи сӗт витре тӗпне шарласа юхнӑ ҫӗре, ҫынсем шухӑшланӑ пек пулса тухнӑ Дарочка тутисемпе шыв еннелле туртӑннӑ ҫӗре, пӗчӗк Дуняшка, шыв варрине кӗмелли хӑма ҫинчен кула-кула усӑнса, выльӑхсене шӑварнӑ ҫӗрти кӑтрашка пӗчӗк хумсем ҫинче чӗтрекен пирвайхи ҫӑмӑл ҫӑлтӑра аллипе ярса тытма тӑрӑшнӑ ҫӗрелле утса кайрӗ.

Авдотья прошла в ложбину, туда, где первые молочные струи разбрызгивались о днище, где Дарочка, созданная по замыслу людей, тянулась розовыми губами к, речной синеве, где маленькая Дуняшка, смеясь и перегибаясь с мостков, все силилась поймать ладонями первую легкую звезду, дрожавшую на ряби водопоя.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ефросинья пуҫне хытӑ силленипе унӑн чӑпар тутрине, чӑпар та тӗрлӗ тӗслӗ куҫ шӑрҫисене, вӗтӗ-вӗтӗ кӑтрашка ҫӳҫне курса Василин куҫӗ алчӑраса кайрӗ.

 — Евфросинья так затрясла головой, что от ее пестрой косынки, пестрых, цветастых глаз и мелких кудряшек у Василия зарябило в глазах.

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Сарӑ ҫӳҫӗ пӗлӗт пек кӑтрашка.

Волосы были светлы и воздушны, как облако.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ешӗл ӳсекен кӑтрашка клевер ҫул хӗрринех ҫитет, инҫетре, шыв илекен вырӑнта, симӗс улӑхӑн типтерлӗ анисем курӑнса выртаҫҫӗ, выльӑх апачӗ хатӗрлемелли кухньӑра электромоторсем кӗрлеҫҫӗ, сӑрт хӗрринче пӑрусене усрамалли ҫӗнӗ вите — ҫаксем пурте ҫывӑх вӑхӑтрах пулмалла, ҫавӑнпа вӗсем халӗ те пур пек туйӑнаҫҫӗ.

Кудрявые заросли клевера подбегали к самой дороге, вдалеке, у поймы, зеленели луга, разделенные на аккуратные загоны, электромоторы шумели в кормовой кухне, новый телятник стоял на взгорке — все было так несомненно и близко, что казалось уже существующим.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тӗтреленнӗ куҫсемпе пӑхрӗ Григорий кӑтрашка шӑпӑр курӑкӗ пусса илнӗ картиш ҫине, сарӑ чӳрече хуппиллӗ, улӑм витнӗ пӳртпе ҫӳллӗ ҫӑл тараси ҫине…

Затуманившимися глазами смотрел Григорий на поросший кучерявым подорожником двор, на крытую соломой хату с желтыми ставнями, на высокий колодезный журавль…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Салхуллӑн хуралса каять унӑн кӑтрашка тӑрри хӗллехи шупка шурӑ тӳпе ытамӗнче.

Мрачно чернеют зубцы его на фоне белесого зимнего неба.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чирленӗ вӑхӑтра ӳссе кайнӑ хура ҫӳҫӗ тӑкӑнчӗ, кӑвак пӗрчӗсем ытларах пусса илнӗ кӑтрашка ҫӳҫ тӗпекӗ чӑлханчӑк кӗҫҫе пек ҫӗхреленчӗ.

Черные, отросшие за время болезни волосы его лезли, курчеватый, с густой проседью чуб свалялся.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӑрт хыҫӗнчен аслатиллӗ ҫумӑр умӗнхи мӑнаҫлӑ чӗмсӗрлӗхре шурӑ тӑрӑллӑ кӑтрашка пӗлӗтсем явӑнса хӑпараҫҫӗ.

Из-за горы в предгрозовом величавом безмолвии вставали вершины белых клубящихся туч.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хура пустав кӗпин тӳрӗ тӑракан ҫухинчи тӳмисене пӳрнисемпе хыпӑнчӑклӑн хыпашласа, каракуль пек кӑтрашка хура тӗпеклӗ ҫӳҫ пайӑркисене тӑрмаласа, пат татса ыйтрӗ:

Взволнованно бегая пальцами по пуговицам стоячего воротника своей черной суконной рубахи, ероша каракулевые завитки курчавейшего черного чуба, он резко спросил:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Путекӗнни пек сарӑ кӑтрашка пуҫ, юра путарса, кӗрт ҫине тӑрӑнчӗ.

Русая, витая, как у ягненка, голова, давя снег, воткнулась в сугроб.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сывлӑм сыпнӑ кӑтрашка курӑксем тӗссӗр кӑваккӑн чаларса лараҫҫӗ.

На барашковой мураве сединой лежала роса.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн кӑтрашка ҫемҫе сухаллӑ ырхан пичӗ тӑрӑх айӑплӑ кулӑ шӑвӑнса иртрӗ; куҫӗсемпе каҫару ыйтса, именчӗклӗн каларӗ:

По исхудавшему лицу его, густо обросшему курчавой мягкой бородой, скользнула виноватая улыбка, сказал, выпрашивая глазами прощение:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий куҫне хупать, ал тупанӗсене тикӗс мар ҫӗрӗн кӑтрашка пичӗ ҫине саркаласа хурать; унтан вӑрахчен, куҫне кӑлт та сиктермесӗр, кӑвак ҫунатлӑ элккем лӗпӗш пек пӗр тӗлте вӗҫсе тӑракан Ҫурҫӗр ҫӑлтӑрӗ хуҫӑк хыр хыҫӗнчи тӗпсӗр тӳпере сивлеккӗн чӗтренни ҫине пӑхать.

Григорий закрывает глаза, кладет ладони на шероховатую кожу земли и долго, не мигая, глядит, как за поломанной сосной на окраине неба голубой нарядной бабочкой трепещет в недвижимом полете Полярная звезда.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed