Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кышласа (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Пик темиҫе хӑмӑш юнашар ӳссе ларнӑ вырӑн тупрӗ, вӗсем ҫине хӑпарса тӑррисене кышласа татрӗ, ҫурмаран ҫурчӗ.

Пик выбрал несколько растущих рядом тростинок, влез на них, отгрыз верхушки и концы расщепил зубами.

Ҫурт туни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вӑл турасене ҫӗр ҫумӗнченех кышласа татать.

Он перегрызал стебли у самой земли.

Хӑрушӑ каҫ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Юс тӑмана карланкине кышласа татрӗ.

Горностай сове зубами горло перервал.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Е шӑлпа кышласа татмалла-ши?..

Зубами перегрызть ее?..

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Клирос ҫинче Отлукавин тиечук тӑрать, тӑснӑ ҫуллӑ пӳрнисем хушшинче вӑл кышласа пӗтернӗ хур тӗкӗ тытнӑ.

На клиросе стоит дьячок Отлукавин и держит между вытянутыми жирными пальцами огрызенное гусиное перо.

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Ҫу каҫичченех вара Маша мӗн те пулин кышласа е чӑмласа ҫӳрет.

И все лето Маша что-нибудь грызла, жевала, надкусывала.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун пек саранча вӗҫсе ӳксен вара, мӗн пурне тӑпӑлтарса, таптаса, кашни тунана кышласа тухӗҫ.

Налетит этакая саранча, помнет все, затопчет, каждый стебелек обгрызет.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑрушлӑх картиш варринче те, хуппине лашасем кышласа пӗтернӗ йывӑҫ патӗнче те пур, вӗсем ҫӳп-ҫап ещӗкӗн хура шӑтӑкӗнчен те пӑхса тӑраҫҫӗ.

Опасность неподвижно стояла посредине двора за шелковицей, ободранной зубами лошадей, она выглядывала из черной дыры мусорного ящика.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик, урайне ларчӗ те, аллисене кышласа урнӑ пекех хаяр куҫҫульпе макӑрса ячӗ.

Гаврик сел на пол и, кусая кулачки, зарыдал злыми, бешеными слезами.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Иртӗнес шухӑш унӑн чунне ӗмӗр кышласа пурӑннӑ.

Страшный азарт вечно терзал его душу.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пуҫне аллисемпе хӗссе уткаласа ҫӳрерӗ, пыра-киле шӑлне тасатакан груша туратне те кышласа ячӗ.

Он расхаживал, положив руки на голову, и в конце концов съел черенок от груши, которым ковырял в зубах.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем ӑна кышласа ярӗччӗҫ.

Да они бы ее загрызли.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑрҫа-вӑрҫа шинельне хывса печӗ, шӑлӗсемпе ҫав шӑмӑсене кышласа сӳтме тытӑнчӗ.

С ругательством он снова скинул шинель и стал срывать череп и кости зубами.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл юлашки шӑмӑсене кашнинех тепӗр хут кышласа ӗмсе илчӗ те, ӑшӑпа киленсе, юр ҫинех канма выртрӗ.

Он еще раз осмотрел, обсосал каждую косточку и прилег на снег, наслаждаясь теплом и покоем.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Кунта нихҫан та никам килсе тухмӗ, тискер кайӑксем кышласа янӑ шӑммисене никам та тирпейлесе пытармӗ.

Здесь, может быть, никто никогда не найдет и не похоронит его обглоданных зверьем костей?

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах та выҫнӑ хырӑма нимӗнпе те улталама ҫук; пӗрмаях кышласа ҫӑтса пынӑ ҫамрӑк чӑрӑш хупписем те» хурӑн кӑчки те, шӑл хушшине ларса ҫилӗм пек тӑсӑлакан пулнӑ сӗткенлӗ ҫамрӑк ҫӑка хуппи те ӑша лӑплантараймасть.

Желудок уже не обманывали ни кусочки молодой еловой коры, которые он все время грыз и проглатывал, ни горьковатые березовые почки, ни нежная и клейкая, тянущаяся под зубами кашица молодой липовой коры.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Темӗнле тискер кайӑк унта мӗн пуррине ҫисе янӑ пулас, кышласа шӑтарнӑ сумка патӗнче ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсем ҫеҫ выртатчӗҫ.

Какой-то зверек похозяйничал уже там, и на снегу около прогрызенных дыр валялись крошки.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed